Cztery Pory Baśni. Wiosna. Część 1

„Cześć, jestem Mela, mam dwanaście lat i pstro w głowie. Lubię się wygłupiać i lubię, jak inni się z tych wygłupów śmieją. Marzę, żeby nauczyć się grać na saksofonie jak moja prababka. Podobno była z niej niezła buntowniczka. Chciałabym ją poznać…”
Grupka nastolatków przenosi się w lata 50. XX wieku. Mają sprawdzić, dlaczego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ciągle brakowało papieru toaletowego. Przy okazji dowiedzą się, dlaczego w PRL świętowanie było obowiązkowe, a noszenie kolorowych skarpetek i niektóre żarty zakazane pod groźbą surowych kar! Dziwne? Wcale nie! W niedalekiej przyszłości nauka historii wygląda zupełnie inaczej… Szczególnie gdy nauczycielem jest pan Cebula.
Seria „Ale historia…” z humorem przekazuje fakty historyczne i ciekawostki. W ósmej części dowiecie się między innymi o gruźliczance, czynach społecznych, nowomowie, a także o tym, jak można było zostać wrogiem ludu i kim był stacz kolejkowy.
Wydanie tradycyjne jest bogato i dowcipnie ilustrowane przez Artura Nowickiego. Ilustracje i komiksy nie zostały pominięte w audiobooku: Maciej Więckowski, artysta innego medium, zinterpretował je dla słuchaczy używając słów i intonacji, a także dużej dawki inwencji i talentu. Był to pierwszy taki projekt zrealizowany w studiu nagrań Storyboxu, więc z niepokojem czekaliśmy na decyzję autorki: publikować, czy schować w najgłębszych zakamarkach dysku…? No i doczekaliśmy się:
„Jest super. A już sposób przedstawienia komiksów to mistrzostwo. Bardzo mi się podoba”.
Grażyna Bąkiewicz

Baśnie braci Grimm należą do klasyki literatury światowej. To właśnie w tych opowieściach po raz pierwszy pojawiły się takie zwroty, jak "dawno, dawno temu" czy "za górami, za lasami". Teraz możemy przypomnieć je sobie w nowym, świetnym tłumaczeniu Elizy Pieciul-Karmińskiej. Czyta Jerzy Stuhr - artysta nieprzeciętny, wybitny aktor, uznany i nagradzany scenarzysta oraz reżyser filmowy. Poza tym - znakomity lektor, a zarazem interpretator literatury polskiej i światowej. Z lekkością i wdziękiem potrafi oddać ducha gawęd ludowych, wprowadzając do nich nutę dramatyzmu, szczyptę ironii, a nade wszystko poczucie humoru.

Kolejny tom baśni ze świata. Tym razem prezentujemy wybrane i przetłumaczone przez Zbigniewa Kiersnowskiego baśnie japońskie.

Znajdziemy w nich wątki i motywy znane na całym świecie, ale też egzotykę i klimat właściwy tylko Japonii. Po japońsku baśnie nazywają się mukashi banashi, czyli opowieści o tym, co działo się dawno temu w miejscach nawiedzanych przez duchy i demony, czasem wręcz w zaświatach. Cechuje je niezwykła różnorodność – są wśród nich opowieści o duchach i demonach, o bogach i mitycznych herosach, o zwierzętach, diabłach i czarownicach, o dobrych biedakach i chytrych bogaczach. Japońskie baśnie mają zazwyczaj wiele wersji, a najbardziej znane doczekały się adaptacji teatralnych i filmowych. Zaprezentowane w naszym zbiorze utwory wyróżniają się rozbudowaną fabułą i dramatyczną akcją. Należy zaznaczyć, że nie jest to bezpośrednie tłumaczenie – raczej nowa interpretacja opowieści oparta wyłącznie na oryginalnych japońskich źródłach.

Nastrój i specyfikę baśni podkreślają znakomite ilustracje Piotra Fąfrowicza.

Zajączki to siostry Zajączkowskie, Patrycja i Magda, tak pieszczotliwie nazywane przez tatę. A kiedy pewnego dnia zepsuła się kosiarka, niespodziewanie na podwórku Zajączkowskich pojawił się Borys – kuc szetlandzki, którego tata kupił, by już nie trzeba było strzyc trawy. I w ten sposób dziewczynki zyskały nowego przyjaciela, z którym nie będą chciały się rozstać, a on chętnie będzie im towarzyszył na każdym kroku – do szkoły, na zakupy, a nawet na grzyby.
Czyta Dominika Kluźniak

Mała Dorota mieszka w Kansas, w domku położonym pośród rozległej,wyschniętej prerii. Pewnego dnia nad farmę nadciąga tornado, któreporywa cały domek wraz ze znajdującymi się w nim Dorotą i Totem-jejpieskiem. Domek ląduje w kraju Manczkinów ,których trzyma w niewoliZła Czarownica ze Wschodu.Dla Dorotki rozpoczyna się niebezpieczna,ale intrygująca podróż.

Hania i Hektor zmagają się z decyzja rodziców o rozstaniu. Na szczęście, zupełnie przypadkiem trafiają w pewne magiczne miejsce, gdzie krok po kroku oswajają się z nową sytuacją. Dzięki swojej przewodniczce po baśniowym miejscu, jakim jest Muzeum Miłości, dzieciaki mogą zrozumieć, że dorośli nie są nieomylni, a dojrzałego kochania uczą się całe życie.
Słuchacze, przechadzając się po komnatach muzeum razem z Hanią i Hektorem, znajdą miejsce na dobre wspomnienia i trudne emocje. Mają szansę zobaczyć, jak trudna bywa dorosłość i że rodzina – nawet ta podzielona na dwa domy – zawsze stoi na fundamencie miłości do dziecka. Wierzymy, że ta podróż pomoże dzieciom zaakceptować nową sytuację i otworzyć się na taki model rodziny, w której każdy z rodziców osobno wyrusza na poszukiwanie szczęścia. A kiedy je znajdują, to po to, aby się nim hojnie podzielić. W pierwszej kolejności z własnymi dziećmi.