Dary Z Nieba. Gdy Bóg Odpowiada Na Modlitwy. Prawdziwe Historie

The essential introduction to Islam by a leading expert Hardly a day goes by without mention of Islam. And yet, for most people, and in much of the world, Islam remains a little-known religion. Whether the issue is violence, terrorism, women’s rights or slavery, Muslims are today expected to provide answers and to justify what Islam is - or is not. But little opportunity exists, either in the media or in society as a whole, to describe Islam: precisely the question this short and extremely accessible book sets out to answer. In simple, direct language it will introduce readers to Islam, to its spirituality, its principles, its rituals, its diversity and its evolution.

Myśl suficka - najpiękniejsza, duchowa gałąź - jest u nas niemal nieznana. Dla sufich życie jest podróżą, podczas której człowiek zdobywa rozproszoną po świecie wiedzę o Bogu, o oderwanej od Stwórcy duszy, o własnej egzystencji. Już w czasach Mahometa pojawili się ludzie, którzy określając siebie mianem muzułmanów, odrzucili dosłowne rozumienie słów Proroka i wybrali mistyczną interpretację objawienia. Sufi jednak twierdzą, że ich myśl jest odwieczna, starsza nawet od Mahometa. Głównym celem sufizmu jest wyzwolenie człowieka z niewoli ego i doprowadzenie go do pełni. Mądrość głupców to zbiór przypowieści i nauk, które suficcy mistrzowie przekazują swoim uczniom z pokolenia na pokolenie. Ich zrozumienie zależy od indywidualnej sumy doświadczeń, od otwartości, stanu ducha, od czasu, miejsca, od etapu, na którym uczeń się znajduje na swojej Drodze. Jak mówi sufi Jusuf Hamadani: Tej wiedzy nie można bowiem poskąpić komuś, kto na nią zasługuje, ale też nie sposób przekazać jej temu, komu się ona nie należy.

Masz nieraz problem z nazwaniem swoich czynów grzechami. Gdy stajesz przed Bogiem, łatwiej Ci dziękować za dobro, którego doświadczasz, niż żałować za to, co uważane jest za grzech. Chcesz się pojednać, ale uczciwie, bez fałszywych oskarżeń i sztucznych żali. Czerpiąc inspiracje z nauczania papieża Franciszka i św. Ignacego z Loyoli, Autor proponuje, by w tej sytuacji spojrzeć na siebie i swoje życie oczami miłosiernego Boga, widzieć najpierw Jego miłość, a nie własne winy. Dopiero taka perspektywa daje wolność w ocenie samego siebie. ks. Jacek Siepsiak SJ - przez wiele lat był duszpasterzem środowisk akademickich. Obecnie pełni funkcje kapelana ZHR. Jest redaktorem naczelnym kwartalnika "Życie Duchowe" oraz publicystą portalu Deon.pl.

W pierwszej części autor przybliża czytelnikowi kontekst powstania litanii oraz przedstawia postaci i fakty, które miały wpływ na jej kształtowanie się. W drugiej części opracowania podejmuje próbę interpretacji wezwań litanii. Pozwala to z kolei spojrzeć na litanię jako na mini-traktat teologiczny, streszczający najważniejsze argumenty naszej wiary. Analiza poszczególnych wezwań dokonuje się po śladach chrystologicznej refleksji, wychodzącej od tajemnicy Jezusowej tożsamości wyrażanej w Jego zaangażowaniu się w świat, a prowadzącej do obietnicy eschatologicznej chwały, którą możemy odczytać w Jezusowym Sercu.

Nie ma dla człowieka większego skarbu niż to, co Bóg mu objawia o Sobie. W przekładzie na ludzki język i ludzki system pojęć nazywa się to teologią albo dogmatyką. I wielką krzywdę robimy sobie i innym, jeśli naukę wiary zbywamy jako coś mniej potrzebnego, a ograniczamy się do systemu etyki jako „egzystencjalnego” w przeciwieństwie do „teorii”. Już nie mówiąc o tym, że etyka nie wypływająca ze znajomości Boga traci oparcie i autorytet, wisi w pustce i szybko zanika – ale to jest także zatajenie głównej życiowej prawdy. Tej mianowicie, że żyjemy w świecie nie przez nas stworzonym, ani nie dla naszych małych celów, i że póki o tym nie chcemy wiedzieć, nigdy w nim nie znajdziemy żadnego sensu. Na tym należy oprzeć zarówno życie modlitwy, jak i katechezę i formację w zakonach. Ta książka powstała właśnie jako pomoc dla formatorek w zakonach żeńskich. W męskich większość braci kończy seminarium – i oby po zaliczeniu traktatów dogmatycznych nie odkładali Prawdy Bożej do lamusa jako „teorii”, co się niestety zdarza. Przyjmując kogoś do klasztoru, akceptując kandydatkę, zakładamy, że skoro jej serce jakoś „dogadało się” z Bogiem, ma ona pojęcie o prawdach wiary, czerpane z nauki religii w szkole, z życia liturgią w parafii czy w grupach modlitewnych, oraz z lektury Pisma św. Jej pojęcia mogą w tym czy innym punkcie wymagać korekty, jeśli ukształtowane zostały na podstawie popularnych opinii bardziej niż na podstawie teologii, ale w każdym razie jakiś system tych pojęć kandydatka posiada. Dla ich uporządkowania i powtórki zaproponowałam serię wykładów na temat sześciu podstawowych prawd wiary. Każdej z tych prawd poświęcone są dwa lub więcej wykładów, których treść tak jest ułożona, by ukazać łączność między teologią dogmatyczną i moralną. Teologia moralna jest w tym ujęciu konsekwencją teologii dogmatycznej i stanowi z nią jedno; a z jednej i drugiej wypływają nadto zasady życia zakonnego, tworząc razem spójny system przekonań i wskazówek. Taki układ materiału, rezygnując z systematycznego wykładu i ryzykując przemieszanie tematów i liczne powtórzenia, ma pomimo to cel bardzo ważny. Chodzi o ukazanie, jak ściśle wiążą się ze sobą poszczególne prawdy wiary, a zwłaszcza – jak nierozerwalnie i w konieczny sposób stanowią jedno dogmatyka i etyka, prawdy wiary i przykazania. Istnieje dość powszechna tendencja do ich rozdzielania i do ograniczania zainteresowań do samej tylko etyki – jak gdyby dało się oddzielić plany Boga dotyczące człowieka od samej natury Boga, z której te plany wypływają. Przez układ tych konferencji staramy się więc zapobiegać przeszczepianiu się takiej postawy do naszych klasztorów. Podobnie partie tekstu dotyczące życia monastycznego mają wykazać w różnych aspektach związek tego życia z treścią naszej wiary i jego głębokie osadzenie w niej. Nie jest ono bowiem jakimś zewnętrznym i niekoniecznym dodatkiem do naszej wiary, jakby lukrem na cieście – ale jej owocem, czerpiącym soki z jej najgłębszych korzeni; i naszym sposobem wyrażania jej czynem. I z tej racji im więcej o Panu wiemy, tym lepiej. A szukamy tej wiedzy w Piśmie św. i w interpretującej je nauce Kościoła. Każda epoka stawia Objawieniu Bożemu inne pytania, ale właśnie dlatego Kościół stara się przemówić do każdej epoki jej własnym językiem. Inaczej w starożytności, inaczej w średniowieczu… I po każdej epoce zostaje spuścizna, której nie wolno lekceważyć, a przynajmniej nie można bez szkody (Małgorzata Borkowska OSB)

"Ta książka może być traktowana zarówno jako podręcznik uniwersytecki jak i wprowadzenie do nauk współczesnego mistrza tradycji sufickiej, której duchowy rodowód sięga linii znamienitych postaci muzułmańskich świętych, należących do pięciu wielkich sufickich bractw". Dr Alan Godlas, profesor nadzwyczajny wydziału religii i islamistyki Uniwersytetu Georgia