Dekada Polski w Unii Europejskiej

Kiedy w 1965 roku zorganizowano Warszawskie Spotkanie Teatralne nikt z organizatorów nie zdawał sobie sprawy, że oto powołano do życia jedną z najtrwalszych i najważniejszych instytucji życia teatralnego w Polsce. WST – dość szybko – z jeszcze jednego festiwalu stały się właśnie instytucją: ustalały hierarchie, promowały kariery, nobilitowały lub utrącały, kreowały mody. Były świadectwem stanu teatru, ale i go tworzyły, inspirowały. Miały i mają swoją publiczność. Wychowały kilka generacji warszawskiej inteligencji. Stworzyły całe, wcale niemałe, środowisko ludzi wokół teatru. Przez lata cieszyły się opinią najlepiej zorganizowanego polskiego festiwalu teatralnego. Spotkania przechodziły liczne przemiany – koncepcyjne, ideowe i artystyczne, organizacyjne, ale jedno się nie zmieniało: były i nadal starają się być najważniejszym polskim festiwalem. Kiedy ich zabrakło – zachwiały się kryteria ocen, zabrakło skali porównawczej, punktu odniesienia, zderzenia estetyk, postaw, osiągnięć i klęsk. Nie żyje już dwóch ludzi, przez cale lata kluczowych dla WST – Mieczysław Marszycki i Jerzy Koenig. Wiele jednak po nich pozostało i jeszcze wiele można dziś opisać. Pokazać zmiany. Pokazać nowe. Można, po doświadczeniach dwukrotnego reaktywowania Spotkań, spróbować odpowiedzieć na pytanie o sens, możliwość przywracania tego, co było. Spotkania... to ogromny dorobek środowiska teatralnego. Może warto go utrwalić? Fragment książki

Książka Anna Komorowska. Kobieta pełna tajemnic autorstwa Ludwiki Preger w sposób barwny opisuje życie Pierwszej Damy Rzeczypospolitej. Początek powieści to czas Dwudziestolecia Międzywojenngo, gdy żyła babcia Hana Rojer, Żydówka. Tytułowa bohaterka to kobieta pełna tajemnic. Do dzisiaj niewyjaśnionych. Pochodzi z rodziny żydowskiej, z domu Dembowska, pierwotnie Dziadzia, urodziła się 11 maja 1953 w Warszawie. Jest córką Jana Dziadzi (ur. 18 kwietnia 1925, zm. 1980) i Józefy z domu Deptuła (ur. 21 stycznia 1929) pierwotnie Hany Rojer, którzy w 1954 zmienili nazwisko na Dembowscy. Oboje byli pracownikami Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a potem Spraw Wewnętrznych – w 1968 na fali czystek antysemickich zostali wysłani na wcześniejszą emeryturę. Anna już od młodości miała skłonności działacza społecznego. Skończyła VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, podczas nauki w nim należała do drużyny harcerskiej im. Romualda Traugutta Czarna Jedynka. Następnie ukończyła filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała jako nauczycielka łaciny w szkole średniej.W 1970 poznała w Związku Harcerstwa Polskiego swojego przyszłego męża, Bronisława Komorowskiego. W okresie PRL aktywnie uczestniczyła w konspiracyjnych pracach opozycji, wspierając tym samym męża. Po 1989 pracowała krótko w towarzystwie ubezpieczeniowym, potem poświęciła się wychowaniu pięciorga dzieci i prowadzeniu domu. W wyborach na urząd Prezydenta RP zarządzonych po tragicznej śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego wraz z całą rodziną zaangażowała się w kampanię wyborczą, wspierając swego męża. Po wygranych wyborach prezydenckich w 2010 została Pierwszą Damą. Yaroslaw Just, autor książki Katastrofa Smoleńska, pisze o niej tak: „myślę - fajna z niej kobieta, wykształcona, rozsądna, wyważona emocjonalnie, ciepła. Bardzo pomaga swemu mężowi. Gdy na nią patrzę, to widzę ostoję - wartości i spokój. Jedyne, co mi się nie podoba, to że Bronisław Komorowski rozważał sprzedaż lasów państwowych, żeby płacić Żydom (obywatelom Izraela, który wtedy nie istniał) odszkodowanie za holokaust. W końcu dlaczego były opozycjonista miałby być wrażliwy na roszczenia Żydów? Prawica jest przecież antysemicka! Być może inspiracją była Anna Komorowska z pochodzenia Żydówka”. Ale to może być tylko kreacja autora Yarosława Justa, który w swojej nowej powieści pt: Bronisław Komorowski.Człowiek pełen tejemnic porusza ten temat. Zapraszam do lektury tej arcyciekawej powieści.

Bronisław Wildstein, autor „Cieni moich czasów”, uczestnik i obserwator najnowszej historii Polski, opowiada o swoich doświadczeniach od wczesnego dzieciństwa po chwilę obecną, koncentrując się głównie na ostatnim ćwierćwieczu losów naszego kraju. Książka jest więc także rodzajem eseju, w którym autor próbuje się zmierzyć z dziejami III RP oraz pokazać Polskę na tle gwałtownie zmieniającej się cywilizacji Zachodu. Historia oglądana jest z bliska poprzez losy konkretnych ludzi i wydarzenia, w których sam Wildstein brał udział, a pokazywana jest w wielu wymiarach: od anegdotycznej warstwy wydarzeń przez szkice biograficzne jej głównych aktorów po historiozoficzną refleksję.

Cygańska rapsodia stanowi zwieńczenie „romskiej ścieżki” badacza. Prezentuje obraz rzeczywistości społecznej Romów – najpierw w przestrzeni europejskiej, następnie w warunkach Małopolski, a wreszcie w społeczności lokalnej Andrychowa, w której rozegrał się wywołujący szerokie reperkusje społeczne konflikt etniczny. Badania o charakterze psycho-społeczno-kulturowym wykorzystują optykę transkulturową, modyfikując tym samym ujęcia kanoniczne, powszechnie odwołujące się do idei wielo- i międzykulturowości. W ten sposób przygotowany zostaje grunt dla powołania „nowego paradygmatu” badań pedagogicznych, określanego mianem pedagogiki transkulturowej, której istotną składową jest profilaktyka społeczna. Romowie jako odwieczni „wędrowcy pogranicza” uzyskują status pionierów transkulturowości współczesnego świata. Jacek Bylica – doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 2003–2009 pełnił funkcję Pełnomocnika Burmistrza Andrychowa ds. Mniejszości Narodowych i Etnicznych. W roku 2005 nominowany do nagrody im. Sérgio Vieira de Mello w kategorii „Osoba” za działania na rzecz pokojowego współistnienia i współdziałania społeczeństw, religii i kultur. Trener International Organization for Migration w ramach projektu Building Healthy Roma Communities. Wieloletni badacz kultury romskiej, autor rozdziałów w pracach zbiorowych na ten temat, a także konsultant i realizator szkoleń rozwijających kompetencje kulturowe potrzebne w pracy ze społecznością romską.

Skąd wziął się plan Balcerowicza? Czy w 1989 r. można było wybrać inną drogę transformacji ekonomicznej? Kto wchodził w skład zespołu zmieniającego polską gospodarkę socjalistyczną w rynkową? Dlaczego w 1990 r. tak istotna okazała się cena jaj na targu w Lublinie? Kto pierwszy zakrzyknął „Balcerowicz musi odejść!”?

Odpowiedź na te i inne pytania można znaleźć w książce „Dylematy. Intelektualna historia reform Balcerowicza”. To zapis relacji złożonych przez pierwszego i ósmego ministra finansów III Rzeczpospolitej Leszka Balcerowicza oraz grupę jego najbliższych współpracowników. Relacje te zostały wzbogacone o liczne komentarze historyczne, pokazujące kontekst opisywanych wydarzeń. Książka jest efektem projektu naukowo-dokumentacyjnego, prowadzonego przez zespół Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Współwydawca: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Publikacja zwraca uwagę na problematykę oferty resocjalizacyjnej skierowanej do dzieci i młodzieży z poważnymi kłopotami z zachowaniem norm społecznych. Wspólnym celem instytucji publicznych, kierujących swoją aktywność do tej grupy powinno być skuteczne podejmowanie działań w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Każda z instytucji, i każdy z pomysłów pomocy małoletnim popełniającym przestępstwa zasługuje więc na rozważenie oraz rzetelną ocenę ewaluacyjną skuteczności tych działań. W publikacji podjęto rozważania nt. funkcjonowania zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich. Problematykę ujęto z perspektywy psychologicznej, pedagogicznej i prawnej, dostarczając wiedzy i nowych koncepcji dotyczących aktualnych wyzwań i perspektyw rozwoju tych instytucji w Polsce.