Dekompozycja współczesnego parlamentaryzmu

One of our best-known living philosophers Guardian How do we respond to the refugee crisis - by opening our doors, or pulling up the drawbridge? Both solutions, argues Slavoj Zizek, offer ideological blackmail, and both are wrong. He proposes that instead we see the crisis as an opportunity: a unique chance for Europe to redefine itself and its future. Zizek identifies the refugee crisis as one of the major global challenges of our time ...he argues for a politics of solidarity The Times Literary Supplement

Postać Edwarda Gierka i dekada jego rządów wzbudzają wciąż żywe zainteresowanie wśród Polaków. W wielu popularnych publikacjach powielane są jednak liczne mity i stereotypy na ten temat. Chociaż o latach 70. napisano już wiele, to cała kariera Gierka nie doczekała się nadal naukowego opracowania. Szczególnie niewiele wiemy o pierwszych 57 latach jego życia i o długiej drodze do objęcia stanowiska I sekretarza KC PZPR w grudniu 1970 r. Książka Mirosława Szumiły przybliża młodzieńcze lata Gierka spędzone na emigracji we Francji i Belgii oraz kolejne etapy kariery politycznej w kraju. Ukazuje jego ukrywane związki z Moskwą, intrygi w elicie władzy i kulisy spisku mającego na celu obalenie Gomułki. Autor sięga po nieznane dotąd dokumenty, zwłaszcza z archiwów rosyjskich. Na ich podstawie szuka odpowiedzi na kluczowe pytania dotyczące przyczyn awansów Gierka w aparacie władzy: na ile decydowały o tym jego cechy charakteru, zdolności i zasługi, a na ile znajomości i protekcje lub też przypadek? Czy był on ideowym komunistą czy zwykłym karierowiczem?

Ten zbiór na nowo opracowanych oryginalnych felietonów publikowanych na łamach tygodnika "Angora" w latach 2019-2023 jest swojego rodzaju corpus delicti nadużyć etycznych popełnionych przez pracowników Telewizji Publicznej w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości. Propagandowy styl, polityczna zależność, agitacja zamiast prawdziwego dziennikarstwa to cechy "Wiadomości" TVP. W ciągu 8 lat rządów PiS telewizyjni (ale i radiowi) słudzy rządzącej partii w pełni zasłużyli na niechlubne miano propagandystów. Skala moralnego przestępstwa w stosunku do misji, jaka została wyznaczona mediom publicznym w ustawie o radiofonii i telewizji każe nazwać ich działalność najbardziej haniebną w dziejach polskiego dziennikarstwa po 1989 roku.

Fragment zakończenia

Tematyka książki jest aktualna, a przyjęta przez autora perspektywa badawcza nosi znamiona prawnej i politologicznej. To jej szczególny walor, gdyż większość publikacji traktuje społeczeństwo obywatelskie w aspekcie socjologicznym. Ponadto przyjęte przez Autora podejście normatywne nie zamyka się na statycznej analizie, ale wpisuje się w kontekst badań naukowych charakterystycznych dla neoinstytucjonalizmu, uwypuklając dynamizm problemu badawczego. Kategoria społeczeństwa obywatelskiego, jaką operuje autor, umiejscowiona jest na gruncie państwa, które to stanowi płaszczyznę jego rozwoju. Autor przeprowadził szeroki i głęboki proces badawczy, wyszukał i przedstawił często zapomniane już materiały i dokumenty. Postawił nowe problemy badawcze, dokonał dojrzałej analizy tematu, sformułował wiele uogólnień i skonkretyzował szereg wniosków, połączył wiele wymiarów – analityczny i syntetyczny, teoretyczny i praktyczny, konstytucyjny i politologiczny. Publikacja jest twórczą i krytyczną analizą postawionego w tytule problemu badawczego. Przedstawione opracowanie nie tylko diagnozuje rzeczywisty obraz dyskursu konstytucyjnego na temat społeczeństwa obywatelskiego, ale też w wielu momentach zawiera wnioski de lege ferenda. Walorem opracowania zatem jest nie tylko jego charakter naukowy, ale także może ono mieć znaczenie utylitarne i stanowić asumpt do przemyśleń dla decydentów politycznych.

Stanisław Michalkiewicz, z właściwym sobie optymizmem – uczy nas rozumieć polską historię. Łączy wydarzenia z przeszłości z nasza teraźniejszą sytuacją, rysuje dla nas „zagadkowe ciągi przyczynowo — skutkowe” pomiędzy nimi.
Większość opisanych w tej książce osób powinna już zejść ze sceny. Oczywiście najpierw „wytarzana w pierzu i smole”. Jednak „oni” nie mają wstydu! Sami nie odejdą. My też ich nie odsuniemy od władzy. Wszak wszystko dzieje się wedle z góry określonych zasad, które wyznaczają starsi i mądrzejsi. Diagnozy Stanisława Michalkiewicza pozwalają zrozumieć te zasady, te „pozornie zagadkowe wydarzenia”. A wszystko to pisane w „dobrotliwym”, pełnym humoru stylu. Gdyby tak uczono historii w polskich szkołach...

W ciągu ostatniego dziesięciolecia Unia Europejska popadła w przewlekły kryzys polityczny i ekonomiczny. Na planie politycznym Europa traci publiczne poparcie. Konstytucja europejska została odrzucona przez mieszkańców kilku państw członkowskich wspólnoty. Politykę europejską postrzega się jako nie dość demokratyczną, a Bruksela kojarzy się z biurokracją i brakiem transparentności. Na planie gospodarczym, od czasów kryzysu finansowego w 2008 roku, spada poziom wzajemnego zaufania między państwami członkowskimi. Wiara we wspólną walutę euro nie jest już czymś oczywistym, podobnie jak poczucie solidarności pomiędzy poszczególnymi krajami. W książce interdyscyplinarny zespół teoretyków, artystów i naukowców wysuwa pogląd, że prowadzone polemiki pomijają pewien istotny element — kulturę.