Depresja i zaburzenia lękowe W gabinecie lekarza specjalisty

Ludzie, którzy kochają, nie wpadają w depresję. Poprzez miłość wyrażają siebie, afirmują swoje istnienie i tożsamość.

Człowiek pogrążony w depresji – powiada dr Alexander Lowen – traci kontakt z rzeczywistością, zwłaszcza z rzeczywistością własnego ciała. W tej inspirującej, pionierskiej pracy autor zgłębia kulturowe i psychologiczne czynniki, które przyczyniają się do tego stanu, i pokazuje, w jaki sposób możemy pokonać depresję – przede wszystkim odzyskując łączność z naszą fizyczną istotą i ucząc się rozpoznawać fizyczne przejawy naszych emocji. Wychodząc ze swoich rozległych doświadczeń z pacjentami cierpiącymi na depresję, proponuje serię prostych, a mimo to skutecznych ćwiczeń, które pomogą nam rozbudzić drzemiące w nas siły, pozwolą na pełne wyrażenie swej miłości i wyjątkowości, przywrócą nam duchowość i wiarę.

Książka dr. Lowena jest ważna, ale i zajmująca dla poważnie zainteresowanego tematem czytelnika. Styl autora jest niezwykle klarowny, wolny od zawodowego żargonu i bardzo osobisty.

„Publishers Weekly”

Dr Alexander Lowen (1910–2008), wybitny amerykański psychiatra i psychoterapeuta, początkowo był uczniem Wilhelma Reicha, po latach stworzył własne podejście terapeutyczne zwane bioenergetyką, której poświęcił ponad 60 lat życia. Jest autorem dwunastu książek na temat analizy bioenergetycznej, wśród nich: Wstęp do bioenergetyki, Miłość, seks i serce, Narcyzm – zaprzeczenie prawdziwemu ja, Duchowość ciała, Radość, Lęk przed życiem, Przyjemność.

Polecamy inne książki Alexandra Lowena

Jesteśmy bombardowani książkami i filmami na YouTube, które tłumaczą nam, jak być zdrowszymi, szczęśliwszymi, szczuplejszymi i odnosić sukcesy. Dowiadujemy się, że wszystko nam się uda, jeśli będziemy sprzątać mieszkanie, medytować, traktować porażki jako cenne lekcje, a problemy jako wyzwania i żyć chwilą. A my w to wierzymy.
Dlaczego więc coraz więcej ludzi cierpi na depresje, stany lękowe i wypalenie zawodowe? Bo wciąż uważamy, że to z nami jest coś nie tak i że to my musimy się zmienić. Być może cała literatura motywacyjna, która nam to wmawia, nie jest lekarstwem, lecz częścią choroby. Marion Donner tłumaczy nam, jak wiele tracimy, starając się być lepszymi wersjami samych siebie.

Ta książka przekonuje do wpuszczenia w nasze życie większej dawki bałaganu i ograniczenia ambicji dotyczących zawodowej kariery. Donner staje po stronie przegranych – tych, którzy nie nadążają, odstają od normy. Oni również stanowią cenną wartość.
„Het Parool”

Jeżeli świat wciąż ci wmawia, że nie jesteś wystarczająco dobra, zdrowa, zgrabna, sprawna, produktywna, nie dość pozytywnie nastawiona i nie dość zen, najwyższy czas, żebyś zaczęła się zastanawiać, co, na miłość boską, poszło na tym świecie nie tak.
Marian Donner

Samotnym można być wszędzie, ale w wielkim mieście, pośród milionów ludzi ma to szczególny charakter – sama fizyczna bliskość nie wystarczy, by rozproszyć poczucie izolacji. Co to właściwie oznacza: być samotnym? Olivia Laing szuka odpowiedzi na to pytanie i mistrzowsko przeplata własne doświadczenie osamotnienia w Nowym Jorku z życiorysami najbardziej znanych kronikarzy miejskiej samotności. Edward Hopper, Andy Warhol, David Wojnarowicz, Billie Holiday czy Klaus Nomi to tylko kilkoro z jej bohaterów. Przytaczając biografie wielkich nowojorskich twórców, Laing rysuje uniwersalny portret samotników nie z wyboru, a także analizuje skomplikowane związki między samotnością a sztuką. Wśród blichtru i zgiełku współczesności karmi się nas przekonaniem, że samotność da się okiełznać, a społeczna izolacja jest sprawą prywatną. Poczucie osamotnienia jest jednak zbiorowe – w mieście zwanym samotnością mieszka sporo ludzi: to miasto samo w sobie. „Stolica sztuki nieprzypadkowo znajduje się w Nowym Jorku, który jest królestwem samotności. Laing podąża tropem jego książąt i księżniczek, artystów i artystek, którzy na ulicach tego wspaniałego, strasznego miasta toczyli bitwy z samotnością – na śmierć i życie. Sztuka nie jest ucieczką od samotności, ale pozwala stawić jej czoła – podobnie jak ta hipnotyzująca książka pełna melancholii i nadziei.” Stach Szabłowski „Przemyślana, przekonująca, sugestywna i przenikliwa książka […]. Wkraczamy w niej do świata, który jest zarazem mroczny i rozświetlony i w którym samotność jawi się nie tylko jako odwieczna klęska, ale jako jeden ze skarbów składających się na pełnię krótkiej ludzkiej egzystencji.” Matthew Adams, „The National” „„Miasto zwane samotnością” to zachwycający hołd dla skrajnej samotności, która może otworzyć nas na odmienność innych ludzi, na ryzyko i nowatorstwo sztuki i artystów. Laing napisała ważną książkę, która będzie cieszyć się uznaniem przez wiele lat.” Deborah Levy „Wyjątkowy talent Laing jako krytyczki polega na ogromnej wyobraźni i czułości, z jaką podchodzi do opisywanych postaci. Dzięki temu sens dzieła i życia każdego z artystów pozostaje z nami, nawet gdy już zamkniemy książkę.” „Elle” „Ogromny sukces […]. Laing śmiało podejmuje fundamentalne pytania dotyczące życia i sztuki.” „Telegraph” „Niezwykle mądra, pełna zaangażowania i empatii […] książka, którą koniecznie trzeba przeczytać.” Helen McDonald „Nawiązywanie kontaktów staje się mniej onieśmielające, jeśli znika lęk przed porażką. Ta śmiała książka to krok w tym kierunku.” „Economist” „Książka Olivii Laing to po części wspomnienia, po części opowieść o sztuce i i geografii. Autorka przygląda się samotności oraz temu, jak przestrzenie publiczne, a zwłaszcza sztuka, mogą uleczyć albo uśmierzyć tę bardzo współczesną dolegliwość.” „Red” „Ta książka nie tylko przypomina o tym, jak to jest być samotnym, ale też jest czułą afirmacją łączących nas więzi.” „Boston Globe” „Połączenie osobistych zapisków, reportażu, opowieści o historii i wyjątkowo odkrywczej krytyki kultury […] książka pełna empatii i przenikliwości.” „San Francisco Chronicle” „Zarazem osobiste wspomnienia, esej i zbiorowa biografia, podejmująca trudny, niemal zakazany temat i w błyskotliwy sposób ukazująca go od zupełnie nowej strony.” „Evening Standard” „Błyskotliwa i co dziwne, dająca pociechę […]. Laing podchodzi do tematu samotności na swój własny, oryginalny sposób.” „New York Times Book Review” „Laing z bezkompromisową szczerością opisuje uniwersalne, a jednak często trudne do przekazania doświadczenie.” „Financial Times”

Josh miał dziewiętnaście lat i świat u stóp, kiedy wszystko się zmieniło. Niespodziewane pogorszenie zdrowia psychicznego doprowadziło do myśli i planów samobójczych. Jego matka, autorka bestsellerów Amanda Prowse, zaczęła desperacko szukać sposobów, by mu pomóc. Cierpienie Josha było cierpieniem całej rodziny. Każdego dnia bliscy obserwowali jego walkę, bojąc się chwili, w której mógłby ją przegrać.

STATYSTYKI DOTYCZĄCE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DZIECI I MŁODZIEŻY SĄ PRZERAŻAJĄCE. POCZUCIE BEZRADNOŚCI RODZICÓW I ICH CIERPIENIE NIE ZNA GRANIC.

TA KSIĄŻKA TO PRAWDZIWY I SZCZERY OPIS ŻYCIA Z DEPRESJĄ. TO ROZDZIERAJĄCA SERCE OPOWIEŚĆ MATKI O BÓLU PATRZENIA NA CIERPIENIE UKOCHANEGO DZIECKA.

Lęk jest powszechnie doświadczaną emocją, która działa niczym system alarmowy w naszym ciele. Pomaga nam unikać sytuacji zagrażających życiu i pobudza nas, byśmy przygotowali się na niebezpieczeństwo. Zdarza się jednak, że przejmuje kontrolę nad naszym życiem, zaburzając nasze funkcjonowanie i powodując stres niewspółmierny do okoliczności. Zamartwiamy się tym, co może się zdarzyć, lub w nieskończoność rozpamiętujemy przeszłe wydarzenia. Aby poradzić sobie z trudnymi emocjami, zazwyczaj zaczynamy unikać sytuacji, które je wywołują. To przynosi szybką ulgę, ale na dłuższą metę utrudnia nam osiąganie zamierzonych celów, wzmacnia lęk i nie pozwala dostrzec, że nasze obawy są nierealistyczne. Pojawić się też mogą nieprzyjemne doznania fizyczne: ból głowy, nudności, uczucie zmęczenia, a także kłopoty ze snem, z koncentracją i podejmowaniem decyzji oraz nerwowość, drażliwość i poczucie, że jest się na skraju wytrzymałości. Lęk i zamartwianie się wywołują wiele cierpienia, przeszkadzając w odczuwaniu spełnienia i szczęścia w życiu. Niniejszy poradnik zawiera oparte na dowodach naukowych strategie radzenia sobie z lękiem i zamartwianiem się, które wykorzystują elementy terapii poznawczo-behawioralnej i techniki uważności. Dowiesz się z niego, w jaki sposób myśli, zachowania i doznania fizyczne tworzą błędne koło lęku, które sprawia, że czujemy się jak w pułapce. Znajdziesz tu skuteczne ćwiczenia z zakresu uważnej świadomości zakotwiczające w bieżącej chwili, a także narzędzia, dzięki którym powstrzymasz zachowania unikowe i zmierzysz się z własnymi obawami. Co najważniejsze, odkryjesz, co wywołuje u ciebie lęk, i poznasz rozwiązania dopasowane do twoich potrzeb. Postępując zgodnie z podanymi wskazówkami, będziesz w stanie zmienić swój umysł, a tym samym całe swoje życie. Lęk przestanie mieć nad tobą kontrolę i zaczniesz żyć tak, jak pragniesz. Dzięki zamieszczonym w książce przykładom i praktycznym ćwiczeniom dowiesz się, jak: • zaprzestać unikania i stawiać czoło sytuacjom, które budzą w tobie lęk, • rozpoznać i zmienić negatywne wzorce myślenia, • poradzić sobie z doznaniami fizycznymi, które towarzyszą lękowi, • zdystansować się od pełnych niepokoju myśli, • rozpoznać i zmienić zachowania, które podtrzymują lęk, • realizować to, na czym najbardziej ci zależy, mimo obaw i niepewności.

Książka obnaża pewne społeczne złudzenie. Wiarę w coś, za czym nie nadążamy i co zdaje się nas przerastać. To rodzaj zbudowanej przez nas samych makiety, która pomaga nie dostrzegać problemów. Pozorny świat, w który chcemy wierzyć i dla którego chcemy znaleźć uzasadnienie – niczym bogowie.

Czym są światy zastępcze? W jaki sposób stały się zbiorowym mechanizmem ucieczki? Co nas do owej ucieczki zmusza?

Coraz częstsze uzależnienia od mediów społecznościowych, reality show, własnego wizerunku i popularności czy rzeczywistości wirtualnej oraz zjawiska takie jak kult młodości, samotność w sieci, zobojętnienie biznesu, radykalizacja polityki czy fundamentalizm to tematy zastępcze naszych czasów. Kultura popularna przez obietnice bez pokrycia przyczynia się do osamotnienia. Ostatecznie jednak to sami siebie opuszczamy.

Autor opisuje zjawisko wspólnej samotności, która staje się w grupie społecznej złowrogim, uzależniającym światem zastępczym. Błędnym kołem pozorów, które mają przynieść chwilowe ukojenie, zastępując realne problemy. Utrwalona w kulturze wspólna samotność staje się groźna i nieprzewidywalna, odbiera poczucie sensu życia, jednocześnie nadając życiu sens pozorny.

Książka jest próbą zrozumienia przyczyn ucieczki w quasi-rzeczywistość oraz źródeł i funkcji błędnych kół grupowych konfliktów wzmacnianych przez kulturę. Do czego potrzebne jest nam podtrzymywanie złudzeń dotyczących tego, co daje nam poczucie szczęścia? Dlaczego zapisujemy te złudzenia w kulturze, spektakularnie oszukując samych siebie? Decydując się na uczestnictwo w aktach zbiorowej iluzji, tworząc misterną strukturę myślenia życzeniowego, makietę rzeczywistości, na której ma się rozegrać osobisty spektakl, sami budujemy światy zastępcze, dajemy im uprawomocnienie i zasilamy je własnym życiem.

Książka Pawła Wojciechowskiego oddaje spojrzenie współczesnego człowieka Zachodu na to, co dała nam kultura, czym nas nakarmiła. Przede wszystkim jednak autor stara się wskazać, jaki rachunek owa kultura może nam wystawić, jeśli całkowicie pochłonie nas tworzenie iluzji świata.
„Światy zastępcze” to lektura dla wszystkich psychologów, socjologów, filozofów, kulturoznawców i psychoterapeutów pragnących poszerzyć swoje horyzonty, a także dla każdego, kto interesuje się drugim człowiekiem i chciałby nauczyć się doświadczać autentycznego Spotkania. Dla wszystkich, którzy chcą się ustrzec przed pułapkami dzisiejszych światów zastępczych, przed wewnętrzną pustką, wypaleniem i samotnością.
Agnieszka Rynowiecka
psycholog, certyfikowana psychoterapeutka Sekcji Naukowej Psychoterapii PTP