Depresja w praktyce lekarza POZ

Poradnik przeznaczony jest dla opiekunów osób z chorobą Alzheimera i otępieniem wieku podeszłego. Badania wykazują, że samotna opieka w domu, bez pomocy ze strony struktur państwa lub innych organizacji, jest najbardziej kosztowna. Brak nawet kilku godzin odpoczynku w ciągu dnia powoduje dodatkowe koszty związane z narastającą niesprawnością opiekuna. Jednak taki model opieki w naszym kraju dominuje.
Informacje dotyczące choroby, jej przebiegu, charakterystycznych objawów, sposobów leczenia i opieki mogą przyczynić się do zwiększenia poczucia bezpieczeństwa u opiekuna i zmniejszenia jego obciążenia opieką. Rozwiązaniem optymalnym byłoby uzyskanie przez zainteresowanych takich informacji od lekarza lub lokalnego stowarzyszenia opiekunów. Nie zawsze jednak opiekunowie mogą na to liczyć.

Tematem niniejszej antologii nie jest obłęd rozumiany w duchu Nervala. O nim traktowała w dużej mierze książka wydana w pierwszej serii „Biblioteki Romantycznej” – Ciemne drogi szaleństwa Aliny Kowalczykowej. Autorami tekstów zamieszczonych tutaj są wyłącznie ci, którzy „posługują się tym słowem «choroba»”. Najczęściej lekarze – twórcy rozpraw naukowych, opisów przypadków, ocen sądowych. Ale nie tylko. To również urzędnicy państwowi, autorzy ustaw dotyczących funkcjonowania szpitali publicznych, a także zarządcy szpitali prywatnych. Chciałam uwzględnić w ten sposób różne sposoby funkcjonowania i wykorzystania wiedzy medycznej – pokazać, jak stawiano diagnozy, jak przebiegało przyjmowanie obłąkanych do szpitala, jak ich tam traktowano i na podstawie czego orzekano o niepoczytalności. Psychiatrię jednak chciałam potraktować jako jeden z języków służących projektowaniu i podtrzymywaniu społecznego ładu.

Książka przybliża temat przymusu bezpośredniego wykorzystywanego w celach terapeutycznych w medycynie i psychiatrii.
Autor, mający wieloletnią praktykę w zakresie opisywanej tematyki z racji zatrudnienia na stanowisku rzecznika praw pacjenta szpitala psychiatrycznego, opisuje zagadnienie z licznych perspektyw. Ponadto, uzupełnienie rozważań prawnych o dostępne w dziełach filmowych i literackich opisy zaburzeń nadaje książce żywości i barwności nieczęsto spotykanych w literaturze prawniczej. Będą one stanowiły dodatkowy walor dla osób z wykształceniem prawniczym często niemających możliwości obcowania z fenomenologią zaburzeń psychicznych stanowiącą jednakże codzienność dla lekarzy-praktyków oraz pacjentów i ich rodzin. Książkę należy uznać za praktyczne kompendium wiedzy dla wszystkich stron zaangażowanych w postępowanie w kwestiach przymusu w medycynie, tj. lekarzy, w tym psychiatrów, prawników oraz pacjentów i ich rodzin. Będzie ona dla nich niezastąpioną pomocą.
Patronat honorowy: Konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii prof. dr hab. n. med. Piotr Gałecki

W książce Ślepota umysłu Simon Baron-Cohen opisuje model ewolucji i rozwoju umiejętności czytania umysłu. Według autora wykorzystujemy tę zdolność niemal bez przerwy, bez wysiłku, automatycznie i zazwyczaj nieświadomie. W ten naturalny sposób interpretujemy zachowania społeczne i komunikację, przewidujemy je i w nich uczestniczymy. Spotykanym ludziom przypisujemy stany umysłu, takie jak myśli, pragnienia, wiedza czy intencje. Z wieloletnich badań Baron-Cohen wyciąga wniosek, że dzieci z autyzmem przejawiają „ślepotę umysłu”, która jest wynikiem wybiórczych deficytów w czytaniu umysłu. Dla osób z ASD fragment rzeczywistości dotyczący stanów i zamiarów innych ludzi jest w dużym stopniu niedostrzegalny. Baron-Cohen prezentuje teorię opartą na danych z psychologii porównawczej, psychologii rozwojowej oraz neuropsychologii. Dowodzi, że specyficzne mechanizmy neuropoznawcze wykształcone w toku ewolucji pozwalają nam czytać umysły innych osób, wyciągać wnioski z ich zachowania, interpretować znaczenie spojrzeń i dekodować informacje zawarte w „języku oczu”.

Lekarz POZ jest pierwsza osobą, do której zgłasza się pacjent ze swoimi dolegliwościami. Jego zadaniem jest rozpoznać chorobę i zastosować właściwe leczenie. Czasami konieczne jest określenie czy istniejące objawy mają swoje źródło w psychice pacjenta czy odwrotnie – są związane z jego stanem somatycznym.
Zespół autorów pod kierunkiem prof. Marka Jaremy (byłego konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii) podjął się przygotowania cyklu publikacji, które będą wparciem dla lekarza POZ w jego codziennej praktyce w takich sytuacjach.

Zawarta w książce wiedza pomoże podjąć decyzję czy leczyć samemu, czy skierować pacjenta do lekarza psychiatry.
„Zaburzenia nerwicowe w praktyce lekarza POZ” jest kolejną w cyklu.

W książce obok:
- niezbędnych informacji z zakresu etiologii i patogenezy schorzeń
- uproszczonego opisu objawów oraz obrazu klinicznego
- podstawowych wiadomości z zakresu leczenia farmakologicznego
- opisu działań poza farmakologicznych (np. psychoterapii)
Czytelnik znajdzie ponadto:
- klasyfikację zaburzeń nerwicowych
- kilka słów o częstości występowania
- podstawowe wiadomości na temat współchorobowości w zaburzeniach nerwicowych.

W książce przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat psychopatologii, etiopatogenezy, diagnozy, rozumienia i terapii zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. (…) Zainteresuje (ona) niewątpliwie większość psychoterapeutów poznawczo-behawioralnych oraz osoby biorące udział w takich szkoleniach. Mogą chcieć się z nią zapoznać psychoterapeuci innych orientacji, psychologowie kliniczni oraz psychiatrzy leczący chorych na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. (…) Z jednej strony napisana jest językiem przeglądów piśmiennictwa publikowanych w czasopismach naukowych, a z drugiej zawiera wiele bardzo łatwych w odbiorze przykładów rozmów terapeutycznych z pacjentami. (…) W obecnej postaci jest bardzo cenną pomocą dla osób zajmujących się leczeniem zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, bądź szkolących się w tym kierunku.
Z recenzji Prof. Andrzeja Kokoszki