Diagnostyka bakteriologiczna

Oddajemy do rąk czytelników starannie przygotowany podręcznik „Andrologii” przygotowany przez najlepszych specjalistów w kraju. To pierwsze tak obszerne opracowanie na temat zdrowia mężczyzn na rynku wydawniczym.
Andrologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się męskim układem płciowym i zdrowiem mężczyzn w zakresie prawidłowego rozwoju płciowego, płodności, sprawności seksualnej i starzenia się, z zachowaniem dobrej jakości życia.
W ostatnich latach obserwuje się niezwykle dynamiczny rozwój andrologii spowodowany zastosowaniem nowych metod badawczych z dziedziny biochemii, biologii molekularnej i genetyki oraz powrót do bardziej intensywnych badań nad zaburzeniami męskiego układu płciowego. Powstają coraz doskonalsze metody diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej. Pojawiają się nowe preparaty stosowane w terapii zaburzeń hormonalnych, seksualnych i niepłodności.
Praktyczna księga postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w zaburzeniach andrologicznych.

Diagnostyka laboratoryjna, dzięki dynamicznemu rozwojowi w ciągu ostatnich lat, stanowi istotny element postępowania diagnostycznego. Dzięki efektywnej współpracy klinicystów i diagnostów laboratoryjnych, łączy zarówno elementy podstawowe, jak i kliniczne nauk medycznych.

Autorzy podręcznika, doświadczeni klinicyści i eksperci medycyny laboratoryjnej, w sposób syntetyczny przedstawili zasady diagnostyki najczęściej występujących chorób, ze szczególnym uwzględnieniem badań laboratoryjnych. Osobny rozdział poświęcono interpretacji wyników badań laboratoryjnych. Ponadto wydanie zostało uaktualnione i poszerzone o rozdziały dotyczące diagnostyki laboratoryjnej niepłodności oraz badań laboratoryjnych w monitorowaniu przebiegu ciąży. Wszystkie zaprezentowane zagadnienia powinny ułatwić przyszłym diagnostom orientację w zagadnieniach teoretycznych i codziennej praktyce lekarskiej.

Publikacja będzie przydatna studentom analityki medycznej, diagnostom laboratoryjnym oraz lekarzom na różnych etapach kształcenia.

W książce omówiono podstawy teoretyczne i technikę wykonywania różnego typu badań obrazowych. Obejmuje ona takie działy współczesnej radiologii, jak rentgenodiagnostyka konwencjonalna, badania naczyniowe, tomografia komputerowa, a także medycyna nuklearna, ultrasonografia i rezonans magnetyczny.

Szczegółowo opisano techniki wykonywania poszczególnych badań oraz podano wyczerpujące wiadomości dotyczące obsługi aparatury i zasad ochrony przed promieniowaniem jonizującym.
Oddzielne rozdziały są poświęcone rentgenografii cyfrowej, zastosowaniu komputerów w radiologii oraz nadzorowi jakości pracy.

W pierwotnym założeniu Pułapki EKG miały być jedną książką, w której wskażę Wam, w jakich momentach oceny krzywej elektrokardiograficznej najłatwiej popełnić błąd – niosący negatywne konsekwencje dla opisującego, ale przede wszystkim dla pacjenta. Jednak gdy zabrałem się do pisania, ze strony na stronę do głowy przychodziły mi co-raz to nowe pułapki, w które wpędzić nas może EKG. Najpierw było ich 10, potem 15, ostatecznie zatrzymałem się na liczbie 22, choć pewnie i tak daleko jestem od wyczerpania tematu. Muszę przy-znać, że pisaniu sprzyjał też czas pandemii, kiedy możliwych było niewiele innych aktywności. Stąd wraz z wydawcą zdecydowaliśmy o podzieleniu publikacji na dwie części. W pierwszej pisałem o za-burzeniach przewodnictwa i rytmu. W drugiej, którą trzymacie w rękach, znajdziecie pułapki związane z niedokrwieniem mięśnia sercowego, urządzenia-mi wszczepialnymi (CIED) i chorobami rzadszymi, genetycznie uwarunkowanymi. Części książki są niezależne – lekturę można zacząć równie dobrze od pierwszej, jak i od drugiej, można też czytać po-szczególne rozdziały na wyrywki. Książka przeznaczona jest dla osób o niezbyt wysokim i średnim stopniu zaawansowania w opisywaniu EKG, które muszą i chcą doskonalić swoje umiejętności. Także fragmenty poświęcone stymulatorom i kardiowerterom starałem się napisać tak, by przekonać odbiorców mniej doświadczonych, że nie taki diabeł straszny, jak go malują. Publikacja nie jest podręcznikiem akademickim, znajdziecie tu nie-wiele definicji, ale za to bardzo dużo prawdziwych zapisów, wziętych z codziennej praktyki, na których potknęliśmy się ja i moi koledzy. Tak jak w części pierwszej, prezentacja każdej pułapki skonstruowana jest podobnie: po krótkim wstępie teoretycznym omawiam kilka typowych, ale niełatwych zapisów EKG. Nie znajdziecie przy nich szczegółowych opisów, zamieściłem je na końcu, w osobnym rozdziale. Chciałbym Was zachęcić do próby samodzielnego opisu EKG, a dopiero potem – do przeczytania tekstu i stworzenia ostatecznego opisu. Wszystkie zapisy zawarte w książce zarejestrowano przy przesuwie 25 mm/s, a 1 mV = 10 mm. Znajdziecie tu nie tylko standardowe zapisy 12-odprowadzeniowe, ale również liczne fragmenty rejestracji metodą Holtera i telemedyczne. Do pracy z książką potrzebne są podstawowe narzędzia pracy elektrokardiografisty: cyrkiel, linijka, koncentracja i pozytywne nastawienie.
Bartosz Szafran

W podręczniku omówiono zastosowanie metod fizycznych w diagnostyce i terapii medycznej.Opisano w sposób przystępny dla Czytelników mających jedynie elementarne przygotowanie z fizyki metody tomografii komputerowej i ultrasonografii, pozytronowej tomografii emisyjnej i tomografii magnetycznego rezonansu jądrowego, ich podstawy fizyczne i zastosowania.Podręcznik powstał na podstawie wykładów prowadzonych w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego dla studentów fizyki medycznej.

Sonografia układu kostno-szkieletowego to prężnie rozwijająca się metoda diagnostyki. Ta procedura diagnostyczna daje porównywalne wyniki do tradycyjnego badania RTG. W przypadku zmian kostnych i więzadłowych obrazy sonograficzne są niekiedy nawet bardziej diagnostyczne niż RTG. Podręcznik jest pierwszą publikacją w języku polskim będącą przeglądem diagnostyki sonograficznej złamań. Pozwala poznać wskazania i ograniczenia sonografii, a równocześnie daje niezbędne podstawy do zastosowania klinicznego tej metody. Chirurdzy, chirurdzy dziecięcy, ortopedzi oraz pediatrzy poznają szerokie możliwości bezpiecznej diagnostyki sonograficznej w urazach aparatu więzadłowego i złamaniach.