Do latarni morskiej

7 nowych i prostych historii, które nauczą dziecko dobrych nawyków Przyjaciele z krainy Siedmiu Dębów wracają z nowymi przygodami! Ala przekona, że warto określić swój cel działania. Wandzia zwróci uwagę na współpracę z koleżankami i kolegami, a Igiełka podkreśli, jak ważne jest zadbanie o siebie. Witek przypomni, dlaczego nie zawsze warto porównywać się z innymi. *** 7 nawyków szczęśliwego dziecka. Nowe historie to jeszcze więcej zabawnych i pięknie zilustrowanych opowiadań, które przybliżą rodzicom i dzieciom metodę 7 nawyków skutecznego działania. Bohaterowie każdego opowiadania uczą się jednego z dobrych nawyków. Dzięki temu dzieci poznają 7 prostych kroków, które pomogą im mądrze planować czas na naukę i odpoczynek, być dobrymi przyjaciółmi i lubianymi kolegami, radzić sobie, gdy pojawiają się kłopoty, i nie poddawać się presji grupy.

Dzieci często nie potrafią mówić o swoich problemach i lękach. Nie rozumieją swoich uczuć i reakcji, a więc nie mogą prosić o pomoc w ich wyjaśnieniu. To my, dorośli, obserwując dziecko, bawiąc się czy rozmawiając z nim, możemy dowiedzieć się, co budzi jego przerażenie lub wyzwala niepewność. Metoda kontaktu z dzieckiem za pomocą bajki terapeutycznej pozwala - poprzez przedstawienie wymyślonego świata, w którym trudne sytuacje znajdują swoje rozwiązanie - dać dziecku wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. W drugiej częśc Bajek terapeutycznych Autorka porusza problemy adopcji, rozwodu rodziców, braku wiary w siebie, nadpobudliwości ruchowej, strachu przed bólem, a także przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej.

Żyjemy w dynamicznie zmieniającym się świecie – przepełnionym informacją, która atakuje nas codziennie i ze wszystkich stron: z telewizji, radia, gazet, Internetu… Jak owa rzeczywistość wpływa na nasz mózg, umiejętność przyswajania nowej wiedzy, uczenia się, poszerzana horyzontów myślowych, a także rozumowania i wnioskowania, czyli – krótko mówiąc – na wzrastanie i rozwój świadomego, inteligentnego człowieka? Jaką
rolę w tym procesie odgrywa system edukacji?
W książce Choroba egzaminacyjna został nakreślony obraz współczesnego świata, w którym – według badań – człowiek stale podłączony do sieci nie czyta tekstu ze zrozumieniem, lecz skanuje go jak robot, a już wkrótce zdolność skutecznego przyjmowania skomplikowanych tekstów, czytania złożonej literatury […] stanie się elitarnym przywilejem, dostępnym tylko specjalnej kaście ludzi… Okazuje się bowiem, iż pomimo postępującego rozwoju technologicznego i cywilizacyjnego – niestety – nasza inteligencja spada…
Autor podejmuje wyzwanie i mierzy się z tematem. Wskazuje przyczyny takiego stanu rzeczy oraz przedstawia receptę na to, jak zahamować proces degradowania ludzkich umysłów, a także wzmocnić ich potencjał do przyswajania wiedzy oraz korzystania z niej. Ukazuje rolę poszczególnych elementów nauczania systemowego i dobrze zorganizowanej samodzielnej nauki w tym procesie. Komentuje także obowiązujący system oceniania,
jednocześnie podpowiadając, jak z łatwością wyeliminować stres towarzyszący egzaminom.
Podsumowując swoje przemyślenia, autor przedstawia propozycję organizacji nowego systemu kształcenia, który sprostałby wyzwaniu wspierania w rozwoju inteligentnego, świadomego obywatela. Czy, aby nie zatracić umysłowych zdolności właściwych Homo sapiens, potrzebna jest nam rewolucja, czy jedynie ewolucyjna zmiana w podejściu do edukacji? Odpowiedź na to pytanie została zapisana na kartach tej książki.

Człowiek w poszukiwaniu sensu Viktora E. Frankla to jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda. Zaczyna się od długiego, suchego i głęboko poruszającego osobistego eseju o pięcioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysiłkach w tym czasie, by znaleźć powody do życia. Druga część książki opisuje metody psychoterapeutyczne, które Frankl opracował jako pierwszy na bazie swoich doświadczeń z obozów. Freud uważał, że życiem człowieka rządzi popęd seksualny i pokusy. Frankl z kolei wierzy, że najgłębszym popędem człowieka jest poszukiwanie sensu i celu. Logoterapia Frankla zatem bardziej przystaje do zachodnich religii niż freudeowskiej psychoterapii.

Niezwykła opowieść o tym, jak myśli, czuje i postrzega świat autystyczny umysł. Naoki Higashida to autystyczny trzynastolatek, który nauczył się komunikować z innymi, wskazując litery na specjalnej tablicy. Z rozbrajającą szczerością dzieli się swoim wyjątkowym spojrzeniem na świat i siebie samego, a także wyjaśnia zachowania i zwyczaje autystycznych osób, które mogą być niezrozumiałe dla innych ludzi. Jego niepozbawiona humoru, poruszająca opowieść otworzy drzwi do złożonego świata autystów i nauczy wyrozumiałości i empatii.

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom? Powieść, która poszerza horyzonty. Siła przyciągania Domu ptaków kryje się w spokoju, jakim emanuje książka Evy Meijer. de Volkskrant Eva Meijer, która jako filozofka specjalizowała się w badaniu języka zwierząt, za pomocą nastrojowych obrazów wystawia Len Howard pomnik. VPRO Gids Zasługą Evy Meijer jest to, że człowiek całkowicie utożsamia się z Howard, a jej pasję czyni swoją. To nie ona jest dziwaczką – dziwakami są ludzie bez ptaków. Tzum Eva Meijer (ur. 1980) jest pisarką, filozofką, artystką plastyczką, autorką tekstów piosenek, a zarazem ich wykonawczynią. Jej dwie wcześniejsze powieści, Het schuwste dier (Najpłochliwsze zwierzę, 2011) oraz Dagpauwoog (Rusałka pawik, 2013), zostały przyjęte z entuzjazmem, podobnie jak jej praca badawcza poświęcona komunikowaniu się zwierząt (Języki zwierząt, wydanie polskie w przygotowaniu). Dom ptaków ukazał się do tej pory w tłumaczeniu na język angielski, niemiecki i turecki. W przygotowaniu są przekłady na arabski, chiński, francuski oraz szwedzki.