Do Radości. Z Dodatkiem Słów IX Symfonii Ludwiga Van Beethovena

W. B. Yeats was Romantic and Modernist, mystical dreamer and leader of the Irish Literary Revival, Nobel prize winner, dramatist and, above all, poet. He began writing with the intention of putting his 'very self' into his poems. T. S. Eliot, one of many who proclaimed the Irishman's greatness, described him as 'one of those few whose history is the history of their own time, who are part of the consciousness of an age which cannot be understood without them'. For anyone interested in the literature of the late nineteenth century and the twentieth century, Yeats's work is essential.

This volume gathers the full range of his published poetry, from the hauntingly beautiful early lyrics (by which he is still fondly remembered) to the magnificent later poems which put beyond question his status as major poet of modern times. Paradoxical, proud and passionate, Yeats speaks today as eloquently as ever.

...Tu, w cienistych alejach pierwszego wieku dzieła, które już mnie odrzuca, jak nie płacić za niepowodzenie dzieła niewykonalnego, a przecież dopełnionego wewnątrz słowa; dzieła, którego niebawem nie będę już mógł — u jego kresu, albo u kresu siebie samego — zniszczyć, ani prowadzić dalej. Fragment

Podjąć problem podziału przez pytanie: "Co należy do mnie?" Bilans życia, zatwierdzony przez śmierć. To co jest nie ma innego bytu niż ten, jaki nadaje mu podział. Dobro zapieczętowane, to dobro utracone. Dawać, ofiarować się po to, aby w zamian otrzymać od bliźniego dar o takim samym znaczeniu, byłby to, na pierwszy rzut oka, podział doskonały. Ale czyż Wszystko jest podzielne?

Olaf Clemensen - poeta, prozaik i malarz. Urodził się i mieszka w Kijowie. Absolwent teorii i historii sztuki Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie. Pracuje jako artysta malarz. Zamuje się również organizowaniem akcji artystycznych.

Podczas lektury wierszy Sinéad Morrissey nie ma wątpliwości, że równowaga świata nie jest bynajmniej jego stanem oczywistym. Architektura tej poezji jest ekstrawagancka i krucha, balansuje na granicy niemożliwego, a jednak okazuje się możliwa, choćby na piękną chwilę. Jak triumfalny lot Jętki, jak sztuka cyrkowa, jak susy niedźwiedzia polarnego, jak machiny Al Dżazariego. Wiersze Morrissey mówią o nieoczywistej równowadze bycia kobietą, mówią lirycznie i dyskursywnie zarazem. To książka konsekwentna i spójna w niemal surrealnym bogactwie swych obrazów.