Do roboty!

Adelka marzy o własnym kocie, ale rodzice zgadzają się pomyśleć o tym dopiero, kiedy trochę podrośnie. Dziewczynka wierzy, że jej kot będzie piękny i wyjątkowy, więc cierpliwie czeka. A gdy rodzice wreszcie się zgadzają, pojawia się niespodziewany gość. Szary, niepozorny i zupełnie niewymarzony. Ale czy na pewno?

Opowieść o tym, czym jest tak naprawdę prawdziwa wyjątkowość. I o tym, że czasami warto dać szansę, czemuś, co na pierwszy rzut oka nie wygląda tak, jak się wymarzyło.

dla dzieci w wieku 4-8 lat

Nie za długa i nie za krótka książka o względności czasu – dla wszystkich niecierpliwców, małych i dużych. 5 minut, 3 godziny, 2 miesiące, 1 rok… Ile to czasu? Czy to długo, czy krótko? Ta książka w dowcipny sposób pomoże wam wyobrazić sobie, jak płynie czas, i zrozumieć, że „długo” i „krótko” nie zawsze znaczy to samo. 1 minuta. Tyle musisz poczekać, aż mama skończy rozmowę przez telefon. Czy to długo, czy krótko? Krótko, jeśli czekając, rysujesz patykiem po ziemi, a długo, gdy pod ręką nie ma żadnego patyka. 45 minut. Tyle trwa w szkole jedna lekcja. Czy to długo, czy krótko? Dla Oli długo, gdy jest to matematyka, której nie lubi, a krótko, gdy jest to wuef, który uwielbia. Tekst książki został wyselekcjonowany do wydania spośród prac zgłoszonych do drugiej edycji międzynarodowego konkursu na projekt książki ilustrowanej dla dzieci JASNOWIDZE.

Dzieci z Kuriańskiej Łączki to zabawna, a chwilami wzruszająca opowieść o życiu wiejskiego gospodarstwa. Jej bohaterami są Janek, Krzyś i Joasia, trójka rodzeństwa zawsze skora do figli i zabawy, ale też do zjedzenia kromki świeżo upieczonego chleba z konfi turami z owoców zebranych we własnym sadzie. Dzieci z Kuriańskiej Łączki kochają swój świat: gęste lasy, zielone łąki, zwierzęta i codzienne gospodarskie zajęcia, które okazują się czasem bardzo niecodzienne. Potrafi ą porozumiewać się ze zwierzętami i razem z nimi poszukują kwiatu paproci, odkrywają na polu ukryty skarb, znajdują nad stawem „diabelski kamień” i przeżywają wiele emocjonujących przygód.

Ewa Mirkowska jest specjalistką w dziedzinie literaturoznawstwa. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie też w 2008 roku otrzymała tytuł doktora nauk humanistycznych. Dzieci z Kuriańskiej Łączki to jej literacki debiut. Autorka ma nadzieję, że ta książka sprawi wiele radości czytelnikom, których najbardziej kocha – dzieciom.

Znacie Florkę, prawda? To już piąta książka o przygodach tej sympatycznej ryjówki, która pisze pamiętnik. Jak każdy przedszkolak Florka jest bardzo ciekawa świata i ma głowę pełną myśli o arcyważnych, trudnych sprawach. Dzisiaj zastanawiała się, skąd wiadomo, że ona to ona…

Florka codziennie uczy się nowych rzeczy. Nie zawsze jej wszystko wychodzi. Żałuje na przykład, że nie umie od razu jeździć na rowerze, a rysowane kółka nie chcą być równiutkie i okrągłe. Za to pisać Florka potrafi już świetnie! Notuje więc interesujące wydarzenia z życia przedszkolaka. Ciekawe, czy zgodzicie się z nią, że: razem jest o wiele fajniej niż samemu; świat można ratować „po kawałeczku”; dzielnym trzeba być czasem, ale słowa dotrzymywać zawsze; od wygrywania ważniejsza jest dobra zabawa.

Florka zdradza też, co robi, gdy ma strasznie wielki problem. Może i wam przyda się jej rada? Nam się czasem przydaje.

Najlepsza Książka Dziecięca w konkursie Empiku „Przecinek i Kropka” 2017 – nominowana przez jury, wybrana głosami czytelników!

Książka wpisana na Złotą Listę kampanii „Cała Polska czyta dzieciom”.

Nowa odsłona bestsellerowych „Relaksacji dla dzieci”, tym razem w wersji dla nieco starszych czytelników. Unikalny zbiór historii dla dzieci, które potrzebują wyciszenia, relaksu i odpoczynku po trudnych chwilach. Wzmacniają poczucie pewności siebie i pomagają dostrzec najważniejsze wartości w życiu. Wizualizacje pomagają dotrzeć do spraw, uczuć i emocji, które czasami ciężko zwerbalizować. Dzięki metaforom i uruchomieniu prawej półkuli mózgu pozwalają na inny kontakt ze sobą i swoimi emocjami niż ten, który daje rozmowa. Tak książka to nie tylko sposób na ćwiczenie relaksacji i wizualizacji, ale również narzędzie do pracy z dziećmi i punkt wyjścia do ciekawych dyskusji i refleksji opartych na ich doświadczeniach i przeżyciach.

Cześć, pamiętacie mnie? Jestem Jeżynka. Ta sama , z którą ciągle są kłopoty, tyle że trochę starsza. O całe półtora roku. W takich przypadkach mówi się, że człowiek posunął się w latach albo że nadgryzł go ząb czasu. Co mogłam poradzić, jako siedmiolatka musiałam porzucić moje dotychczasowe przedszkolne życie i pójść do szkoły.