Donikąd

Iwan IV – osierocony przez ojca i matkę, oddany pod opiekę wydzierających sobie władzę bojarów – od dzieciństwa uczy się przebiegłości i okrucieństwa. W 1547 roku koronuje się i ogłasza pierwszym carem Wszechrusi. Ma wtedy siedemnaście lat. Od razu staje się władcą despotycznym. Skłonność do przemocy i rozwiązłości łączy z chorobliwą wręcz pobożnością. Sadysta i mistyk zarazem, ma się za namiestnika Boga na ziemi i z góry rozgrzesza się z wszelkich występków, bo święcie wierzy, że zło czyni w tajnym porozumieniu ze Stwórcą.
Wybujała podejrzliwość każe mu wszędzie dostrzegać szpiegów i zdrajców. Jego najwierniejsi dworzanie giną jeden po drugim okrutnie torturowani.
Iwan IV kocha przelewać krew, ale kocha też kobiety. Żeni się osiem razy nie bacząc na dezaprobatę Kościoła.
Iwan IV jednocześnie jest wybitnym reformatorem. Gorliwie pracuje nad reorganizacją kraju i poszerzeniem jego granic w nieustannych walkach, ze zmiennym szczęściem, z Polakami, ze Szwedami, z Tatarami...

I tak, rozdarty między wizjonerską błyskotliwością i przenikliwością umysłu a okrucieństwem, między dewocją a rozpustą, car Iwan Groźny – pozostaje nieodgadnioną zagadką. Kim był naprawdę krwawy twórca carstwa rosyjskiego?

HENRI TROYAT – wybitny francuski pisarz, historyk i biograf pochodzenia rosyjskiego, laureat Nagrody Goncourtów, członek Akademii Francuskiej, znawca dziejów Rosji, autor wielu powieści oraz biografii, m.in. „Piotr Wielki”, „Katarzyna Wielka”, „Aleksander I”, w zapierającej dech w piersi opowieści ożywia fascynującą i kontrowersyjną postać, a wokół niej zgiełk bitew, barbarzyński przepych dworu, mroczną atmosferę izb tortur.
Odkładamy tę książkę oszołomieni zawartą w niej namiętnością, drapieżnością i tajemnicą...

Bandyta z duszą artysty, zawodowe podrywaczki, opasane dynamitem Czarne Wdowy, Nocne Wilki – obrońcy świętej Rusi na motorach, oligarchowie rewolucjoniści, modelki o skłonnościach samobójczych, niedoszły reżyser, który z wyżyn Kremla pociąga za sznurki w politycznym teatrze lalek: witajcie w surrealistycznym sercu Rosji w XXI wieku, w jądrze dziwności. W kraju, który obejmuje dziewięć stref czasowych i zajmuje jedną szóstą powierzchni lądów, gdzie odcięte od świata wioski, w których ludzie wciąż czerpią wodę z drewnianych studni, współistnieją z mieniącymi się błękitnym szkłem i stalą wieżowcami nowej Moskwy, jedyną spajającą siłę stanowi telewizja. To ona jest najważniejszym narzędziem nowego typu autorytaryzmu, dużo subtelniejszego niż jego dwudziestowieczne odmiany. "To wciągająca i niepokojąca relacja z ponurej postsowieckiej Rosji." „Washington Post” "Chwilami przerażająca, ale równocześnie przekonująca, ta książka odsłania rzeczywistość ukrytą pod dziwaczną fasadą młodzieńczego, żywotnego i pełnego blasku kraju." „Publishers Weekly” "Fascynująca, bardzo aktualna książka. [...] Pomerantsev jest jednym z najbardziej wnikliwych, zabawnych i obdarzonych fantazją komentatorów piszących o współczesnej Rosji, a jego książka – podobnie jak Rosja – jest w równym stopniu przerażająca, co uwodzicielska." „The Times” "Peter Pomerantsev, jeden z najbłyskotliwszych obserwatorów putinowskiej Rosji, opisuje obsesję tego kraju na punkcie iluzji i przepychu, ale też niebezpieczny, pozbawiony moralności rdzeń, który kryje się pod powierzchnią. Jądro dziwności to elektryzująca, przerażająca książka." Anne Applebaum

Książka Austina Jersilda, profesora Wydziału Historii w Old Dominion University, jest bodaj pierwszą monografią o XIX-wiecznym podboju Kaukazu Północnego przez Rosję. Stanowi przy tym skuteczną odtrutkę na kłamliwą propagandę historyczną, posługującą się twierdzeniami, że „ciągła ekspansja Rosji na południe wynikała z konieczności obrony, ale także ze zwykłego pragmatyzmu”. Dokumentując proces narodzin i zmierzchu „orientalistycznej” narracji Imperium Rosyjskiego na Kaukazie, autor wykonał gigantyczną pracę archiwalną i - jak pisze dr Jerzy Rohoziński - „przynosi nam na tacy świeżutkie frykasy z archiwów Moskwy, Petersburga i Tbilisi”, łącząc solidny warsztat historyka z narracyjną swadą. Polski przekład uzupełnia obszerna przedmowa sytuująca pracę w kontekście polskim oraz krótkie, aktualizujące (zwłaszcza w dobie toczącej się na Ukrainie wojny) posłowie dr Jerzego Rohozińskiego.

Wznowienie bestsellera wydanego w 1972 roku w Londynie. Znakomicie, z nieprzeciętnym talentem literackim przedstawiony obraz rewolucji lutowej, przewrotu bolszewickiego i wojny domowej w Rosji rozpatrywany przez bezpośredniego uczestnika wydarzeń. Autor to bliski współpracownik Borysa Sawinkowa, komisarza 8. Armii, potem uczestnika ruchu antybolszewckiego.
Posłowie i opracowanie przypisów: Grzegorz Eberhardt

Wygłoszone 31 grudnia 1999 r. orędzie Borysa Jelcyna i przekazanie władzy Władimirowi Putinowi jest symbolicznym początkiem procesu odbudowy pozycji Rosji jako mocarstwa. Putin rozpoczął modernizację i centralizację państwa, bazując na klasycznych założeniach myślenia strategicznego. Jakie to były założenia? Co jest zasadniczym celem rosyjskiej polityki? Jakie działania mają doprowadzić do jego realizacji? Jakie obszary strategiczne zostały uznane za kluczowe? W jakim stopniu rosyjska polityka jest skuteczna?
Problematyka rosyjskiej polityki oraz prezentacja rosyjskiego potencjału militarnego stanowi ważny element polskich badań politologicznych i w naukach o bezpieczeństwie oraz obronności. Autorzy przyjrzeli się uwarunkowaniom i sposobom osiągania celów strategicznych przez Federację Rosyjską oraz sposobom wykorzystania potencjału militarnego, w oparciu o przyjęte założenia strategiczne i komplementarnie budowane strategie sektorowe. Przedstawili swoje analizy i oceny zachodzących przekształceń i podejmowanych działań, omówili najważniejsze zapisy rosyjskich dokumentów strategicznych i skorelowali je z wybranymi procesami polityczno-militarnymi i gospodarczymi.
W ramach wprowadzenia przedstawiono uwarunkowania rosyjskiej szkoły myślenia strategicznego oraz jej dorobek. Następne rozdziały prezentują autorskie oceny efektywności realizacji kolejnych etapów rosyjskiej great strategy od 2000 do połowy 2017 r. Zbudowane są według podobnego schematu: analiza kształtu rosyjskiej polityki bezpieczeństwa na tle uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych, ocena roli i sposobu wykorzystania potencjału militarnego, ocena przeobrażeń myśli wojskowej, ocena kierunków rozwoju rosyjskich sił zbrojnych. Ostatnie trzy rozdziały poświęcone zostały rosyjskiej strategii w odniesieniu do Ukrainy i międzynarodowym konsekwencjom kryzysu ukraińskiego.
Książka będzie doskonałą pomocą dla studentów historii, politologii, stosunków międzynarodowych, obronności i bezpieczeństwa oraz szkół wojskowych. Może być również interesującą lekturą dla pasjonatów wojskowości, strategii i militariów, a także współczesnej Rosji.
Jest to spójne, zamknięte studium przemian, jakim podlegają rosyjskie siły zbrojne i założenia oraz metody ich wykorzystania w pierwszych dekadach XXI wieku. Bardzo dokładnie udokumentowano przekształcenia w poszczególnych rodzajach sił zbrojnych – zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, jak i sprzętowej. Równie ważne jest zdefiniowanie współczesnej sytuacji militarno-politycznej Federacji Rosyjskiej. Zajęcie Krymu i inne działania militarne wobec Ukrainy określiły sytuację polityczną i militarną w regionie na długie lata, udowadniając przy tym, że Rosja przekształciła siły zbrojne z odziedziczonego po ZSRR kolosa na glinianych nogach w skuteczne narzędzie o skalowalnych możliwościach użycia.
Juliusz Sabak
ekspert ds. Bezpieczeństwa i Techniki Wojskowej, portal Defence24.pl

"W ludzkiej i leśnej kniei" to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do "prawdziwej" podróży - takiej gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.