Druga Płeć Wyd. 2024

Myślisz tylko o sobie! Jeszcze ci się zmieni! Kto ci poda na starość szklankę wody?

Takie zdania to codzienność wielu kobiet, które wybrały drogę bezdzietności.

Niektóre z satysfakcją czerpią ze swojej niezależności pełnymi garściami. Do innych w przełomowych momentach wraca pytanie: „Czy na pewno nie chcę mieć dzieci?” i w tym wyborze utwierdzają się w życiu wielokrotnie. Są i takie, które noszą w sobie żal utraconej szansy.

Mówi się, że bezdzietność to emanacja szeroko pojętego kryzysu naszych czasów. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2022 roku urodziło się najmniej dzieci od końca drugiej wojny światowej. Co to oznacza? Co te statystyki mówią nam o współczesnych Polkach? Czy bezdzietne to egoistki czy pragmatyczki? Czy boją się restrykcyjnego prawa, nie mogą znaleźć odpowiedniego partnera, a może nie chcą rodzić ze względu na zmiany klimatyczne?

Bezdzietne z wyboru to pierwsza tak kompleksowa opowieść o niemacierzyństwie.

To rozmowy z kobietami o tym, dlaczego nie chcą mieć dzieci. To refleksje osób ze świata nauki – psycholożki, demografki, ginekologa – na temat tego coraz powszechniejszego zjawiska. Ale przede wszystkim to opowieść o prawie do decydowania o swoim życiu bez poczucia winy za niespełnienie społecznych oczekiwań.

Osoba z zespołem Aspergera napotyka w życiu wiele wyzwań, a sytuacje jasne i jednoznaczne dla jej neurotypowych rówieśników bywają dla niej skomplikowaną zagadką. Przez to może mieć trudności z rozwiązywaniem codziennych problemów i zapewnieniem sobie bezpieczeństwa – zarówno fizycznego, jak i emocjonalnego. Liane Holliday Willey opisuje pułapki, które czyhają na kobiety i dziewczyny z zespołem Aspergera, i przedstawia praktyczne sposoby, jak w nie nie wpaść. Autorka koncentruje się na szeroko rozumianym zapewnieniu sobie bezpieczeństwa – pisze o podróżowaniu, zachowaniu ostrożności w sytuacjach społecznych i innych umiejętnościach życiowych. Przywołuje też własne doświadczenia jako osoby z zespołem Aspergera, nie unikając trudnych tematów, takich jak przemoc, depresja czy zaburzenia odżywiania. To lektura obowiązkowa dla wszystkich kobiet i dziewczyn z zespołem Aspergera, ich bliskich oraz każdego specjalisty, który w pracy spotyka osoby ze spektrum autyzmu.

Mocna wypowiedź na temat współczesnego feminizmu Chimamandy Ngozi Adichie, autorki bestsellerowej powieści Amerykaana i eseju Wszyscy powinniśmy być feministami – ujęta w formie listu do przyjaciółki.
Kilka lat temu Chimamanda Ngozi Adichie otrzymała list od bliskiej przyjaciółki z dzieciństwa z prośbą o radę, jak ma wychować nowo narodzoną córeczkę na feministkę. Odpowiedzią jest Kochana Ijeawele. Niniejsza książka-list składa się z piętnastu bezcennych wskazówek – dających do myślenia, życiowych, czasem żartobliwych – jak wychować córkę tak, by stała się silną i niezależną kobietą. Zachęcanie do zabawy także kolejkami i autkami, a nie tylko lalkami, szczere rozmowy o strojach, makijażu i seksualności, zerwanie z mitem, że kobiety są predysponowane do ciągłego przebywania w kuchni i że to mężczyźni powinni im udzielać „pozwolenia” na robienie kariery w pracy – to tylko część postulatów, za pomocą których Adichie zgrabnie obrazuje politykę równouprawnienia w XXI wieku. I co ważniejsze – zaczyna nową i bardzo potrzebną rozmowę o tym, co to znaczy być kobietą w dzisiejszych czasach.
„W Kochanej Ijeawele, mającej skondensowaną i epistolarną formę, Adichie pokazuje dobitnie, jaki [my kobiety] mamy potencjał”.
– Sloane Crosely, „Vanity Fair”
„Książka o osobistym i emocjonalnym wydźwięku… Adichie mówi o równości z ogromną pasją”.
„The Washington Post”
„Adichie to genialna pisarka i nietuzinkowa myślicielka. Jej rozumienie feminizmu łączy się ściśle z przekonaniem, że każdy z nas chce być kimś więcej, niż to narzuca mu przypisana z góry rola”.
Emma Brockes, „The Guardian”

Książka Migracje zarobkowe kobiet i ich wpływ na funkcjonowanie rodzin to interdyscyplinarne studium przyczyn i skutków migracji zarobkowych kobiet. Poza uwarunkowaniami ekonomicznymi i otoczeniem prawnym migrantek, studium dotyka zagadnień przemiany rodziny pod wpływem nieobecności matki i jej pracy za granicą. Zatrudnienie na peryferiach rynku pracy stanowi źródło zagrożeń dla migrujących kobiet, a jednocześnie zapewnia bezpieczeństwo ekonomiczne wielu rodzin w Polsce. Praca ukazuje różne odcienie doświadczenia migracji i jego skutków dla rodzin pozostałych w kraju.
Publikacja została nagrodzona w konkursie na najlepszą rozprawę w dziedzinie problemów pracy i polityki społecznej pod patronatem Ministra Pracy i Polityki Społecznej organizowanego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.

Dla Maurycego Gomulickiego kobieta jest obiektem kultu i pożądania. Jest nie tylko do patrzenia i zjedzenia. To coś innego jednak niż objawiający się w odsłonach spektakl, podzielona na wciągające rozdziały księga. Na fotografiach widzimy zero kobiecej podmiotowości, zero twarzy i tożsamości oraz wynikających z jej analizy problemów i palących kwestii genderowych. Dla Gomulickiego fetyszyzm jest fundamentalny, a defragmentacja ciała kobiecego ma swą specyficzną logikę.

"Mleko i miód" to opowieści o miłości i kobiecości, ale też przemocy i stracie. W krótkiej, poetyckiej formie skrystalizowały się pełne cielesności emocje. Każdy z rozdziałów dotyka innych doświadczeń, łagodzi inny ból. Rupi Kaur szczerze i bezkompromisowo ukazuje kobiecość we wszystkich jej odcieniach, cudowną zdolność kobiecego ciała i umysłu do otwierania się na miłość i rozkosz mimo doznanych krzywd.

Międzynarodowy bestseller.
Ponad pół miliona sprzedanych egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych.
Kilkadziesiąt tygodni na liście bestsellerów "New York Timesa".

"Te krótkie i szczere wiersze o doświadczaniu kobiecości, przemocy, miłości i łagodzeniu bólu są tak delikatne jak piosenki pop i tak ostre jak trash metal."
"New York Times"

"»Mleko i miód« to zbiór wierszy, który każda kobieta powinna mieć na swoim nocnym stoliku."
"Huffington Post"