Dwieście wiosen. Tom 2. Niebieska sukienka

Kolejny tom cyklu powieści historycznych o początkach polskiej państwowości.

Księstwo Bolesława Chrobrego zjednoczone i okrzepłe w wojnach znajduje się w sercu wielkiej europejskiej polityki. Tu pokój jest tylko przerwą między kolejnymi krwawymi starciami, a wszyscy łącznie z Cesarzem i Papieżem wysuwają wobec sąsiadów coraz to nowe roszczenia.

Bolesław wytrwale realizuje swoją wizję chrześcijańskiego państwa i bez skrupułów zwalcza przejawy prastarych wierzeń. Puszcza ugina się pod naporem budowniczych dróg i grodów, oddaje swoje polany pod pola uprawne. Losy Latorosłki, Skry, Bugaja, Kłąba, Zaboja Tura, Darska, Dzierbołka, Stojgniewa i innych bohaterów są w tej części równie ważne jak dzieje piastowskiego władcy. Co jest im pisane w tych niepewnych czasach?

Tymczasem do rodzinnego gniazda wraca siostra Bolesława – Świętosława, a przez pola, lasy i rozdroża przetacza się wielka pąć – pokutna pielgrzymka. Czy umocni ona kierunek wybrany przez idącego na jej czele księcia?

Rozdroża Tom II to wyjątkowa powieść historyczna, w której Antoni Gołubiew sportretował wszystkie średniowieczne warstwy społeczne i ukazał ich losy splecione nierozerwalnie z losami piastowskiego księstwa.

W sennym miasteczku na zachodnim wybrzeżu Irlandii, gdzie wciąż pobrzmiewają echa Wielkiego Głodu, mieszkańcy skrzętnie strzegą swoich sekretów… Kiedy Liam Flynn, młody ksiądz z Dublina, przekracza próg zrujnowanego kościoła, budzi demony przeszłości, które cierpliwie czekały na swój moment. Między mglistymi bagnami a szemrzącymi falami morza dawna tragedia splata się z przerażającymi zbrodniami teraźniejszości, prowadząc Liama w labirynt intryg, grzechu i odkupienia. W tym labiryncie jego przewodniczką może stać się Maeve, rudowłosa zielarka…
Czy prawda, którą chce odkryć Liam, otworzy ranę, która już nigdy się nie zagoi? Czy mieszkańcy miasteczka są gotowi stanąć twarzą w twarz z własną przeszłością? I czy naprawdę poluje na nich czarownica?

Ponadczasowa opowieść o odrodzeniu Królestwa Polskiego.

XII wiek. Czas krucjat, pańszczyzny i bratobójczych walk. Książę Henryk Sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego, wyrusza w niebezpieczną podróż przez Europę. Zostawia za sobą rozbitą na dzielnice Polskę targaną konfliktami między pomniejszymi i chorobliwie ambitnymi władcami. Odwiedza przepełnione cichym dostojeństwem klasztory i tętniące życiem zamki. Trafia do Rzymu, do Palermo, a stamtąd do Ziemi Świętej, gdzie wraz templariuszami walczy z ramię w ramię Saracenami. Przez lata towarzyszy mu wizja korony i tego, co symbolizuje – Polski zjednoczonej, silnej, rządzonej żelazną, ale sprawiedliwą ręką jednego władcy.

Kiedy książę wraca do Sandomierza, ma już plan działania i mimo trudności stara się wcielać go w życie. Czy posiada jednak wystarczającą charyzmę? Czy ten nasz polski Hamlet, melancholik i marzyciel potrafi zdobyć się na okrucieństwo i bezwzględność? Na akty barbarzyństwa? Ile zdoła poświęcić ze swojego idealizmu, żeby scentralizować władzę?

Iwaszkiewicz pisał Czerwone tarcze jako remedium na beznadzieję sytuacji politycznej panującej w Europie w latach trzydziestych XX w., przygnębiony obowiązkami dyplomatycznymi na placówce w Kopenhadze.

III wiek. Brytania. Rubieże Cesarstwa Rzymskiego.
Intrygi. Spiski. Zdrady. Wojny. Morze krwi.
Córka króla okupowanego kraju.
Zamężna z rzymskim dowódcą wojskowym.
W sercu walki o ogromną władzę.
Doświadcza niesprawiedliwości.
Widzi prześladowanie niewinnych.
Nie poddaje się. Triumfuje.
Porzucając wszystko... zyskuje wszystko
i zmienia oblicze świata.
To cesarzowa Flavia Iulia Helena Augusta...
święta.