Dwieście wiosen. Tom 4. Aksamitka

Jeden człowiek przeciw Imperium Rzymskiemu!
Poruszająca opowieść o zagładzie, jaką Rzymianie zgotowali Żydom…
Przyjaciele z rzymskiego Eskwilinu: Rzymianin, Żyd i Grek, obywatele Wiecznego Miasta, już u progu dorosłości trafiają w wir dramatycznych wydarzeń, które zaważą na ich życiu. Przemierzają prowincje potężnego Imperium Rzymskiego, przeżywają perypetie miłosne, moralne dylematy i bolesne zmagania bitewne.
Główny narrator powieści to rzymski legat Sekstus Juliusz Sewer, który spowiada się synowi ze zbrodni, jakich dokonał w Judei, idąc tropem tajemniczego hebrajskiego słowa „mesjasz”… To słowo wiedzie go do tajemnicy wielkiego powstania Izraela przeciwko rzymskim okupantom. Na jego czele stanął jeden człowiek, który zamiast miecza używał pióra.
Autor kreśli świat starożytny II wieku naszej ery w sposób epicki, wciągający czytelnika w suspens powieści szkatułkowej, nie dając mu wytchnąć. Pojawiają się znakomicie sportretowane postacie historyczne: chimeryczny i neurotyczny cesarz Hadrian, jego kochanek Antinous, rzymski legat Judei Kwintus Tinnejusz Rufus, najsłynniejszy rabin żydowski Akiba ben Josef oraz przywódca powstańców Szymon bar Kochba.

Katarzyna otrzymuje ofertę półrocznego wyjazdu do Ostrawy, aby otworzyć i rozkręcić zagraniczną filię firmy. Dla czterdziestolatki z rodziną, ułożonym życiem i wyrobionymi nawykami taka misja wydaje się poważną wyprawą. Przyjmuje jednak propozycję i już trzy tygodnie później zjawia się w czeskim hotelu. Od miejscowego studenta historii, którego zatrudnia jako tłumacza, przypadkiem dowiaduje się o tragedii pobliskiej wioski. To właśnie w Żywocicach, w 1944 roku, hitlerowcy w odwecie za atak partyzantów na gestapowców rozstrzelali 36 Polaków. Katarzyna ma powody, by sądzić, że ta historia ma związek z młodością jej 91-letniej teściowej. Rozpoczyna prywatne śledztwo.

Ze wstępu autora: „W Capri, na zwaliskach willi Tyberiuszowych, powziąłem pierwszą myśl tego opowiadania, które (przejąwszy się epoką, na gruzach jej widomych jeszcze), ułożyłem ze wszelkich dostępnych mi źródeł, z tą przyjemnością, jaką sprawia badanie odległych a mało nam znanych czasów i pełnych życia postaci, których imiona brzmią jeszcze do dziś dnia wspomnieniami niezatartymi. Nie przedsiębrałem powieści; chciałem tylko w szeregu obrazów charakterystyczniejszych odmalować tę chwilę, dla całej ludzkości stanowczą, która przedziela dwa zupełnie odmienne światy, dwie wielkie epoki żywota dziejowego. Nie ośmieliłem się też porwać na historyę, którą już raz skreśliło energiczne pióro Tacyta z siłą niezrównaną. Z dzisiejszego naszego stanowiska, te pierwociny chrześcijaństwa, wśród rzymskiego świata, przedstawiały mi nad wszystkie zajmujący moment, nadzwyczajnym przeciągający urokiem. Na nieszczęście, szczupła garstka imion i podań została nam z tej epoki. Akta pierwszych męczenników prawie nic nie dostarczają do tego czasu; trochę w Filonie i Józefie, w Aktach Apostolskich, w późniejszych pisarzach, Euzebiuszu, Tertulianie, w żywotach świętych i tradycjach miejscowych – oto wszystko co pozostało z tej tajemniczej chwili. Historia Kościoła w pierwszym wieku pełna jest cudów i mroku; strona też ta obrazu naszego jest równie tajemniczą i epizodyczną... kolebkę osłania ciemność, której fantazja rozdzierać nie ma prawa. Pogański natomiast świat maluje się nam jasno, z rzeczywistością ziemskich zjawisk, z najdrobniejszymi swojego żywota szczegółami, w Tacycie, Swetoniuszu, Pliniuszu, Senece, w Dionie Cassiuszu i mnogich pism ułamkach, pomnikach, napisach, odnoszących się do tej epoki. Tu znowu wybór tylko był ciężki, a artystyczne połączenie tej rzeczywistości jaskrawej z ideałami mglistymi, nieskończenie trudne. Czerpaliśmy na odtworzenie całości ze wszystkich znanych pomników, użyliśmy wszystkiego co wspomóc mogło, najwięcej jednak opieramy się na źródłach współczesnych, lub jak najbliższych epoki. Zwiedzenie miejsc dało nam gotowe tło i niemal widzenie jawne przeszłości, której tu jeszcze mnóstwo pozostało śladów żywych i wybitnych. Chcieliśmy rzecz naszą dokonać sumiennie – przedsięwziętą z miłością prawdy, zaczętą z zapałem, rzucamy z żalem prawie, życząc czytelnikom, aby tyle znaleźli przyjemności w czytaniu tego studium, ileśmy, kreśląc go, doznali; prosimy ich jednak, by nie zapominali, że im wcale nie obiecujemy powieści...”

„Car widmo. Powieść z czasów zasiadania a przecie nie siedzenia Władysława, syna Zygmuntowego, na tronie Rurykowym” to piękna historyczna powieść przygodowa z czasów świetności Polski, a czasów „Wielkiej Smuty” i niepokojów w Rosji, opowiadająca o tym jak Polacy zdobywali moskiewski Kreml, jak sandomierzanka Maryna Mniszchówna została carycą rosyjską u boku Dymitra Samozwańca, a król Władysław carem moskiewskim po pokonaniu Wasyla Szujskiego. Powieść czyta się jednym tchem – przenosi nas ona w egzotyczny a niekiedy wręcz na poły baśniowy świat dawnej Rosji, w czas wojen, bitew, potyczek, dzielnych rycerzy, bojarów i kozaków, ukrytych skarbów carów i monastyrów, władzy, intryg, spisków, ale też o dzielności i szlachetności.

Po przeniesieniu z dwudziestego pierwszego wieku do szesnastowiecznej Szkocji Brice z czasem odnajduje się w nowych realiach. Przyzwyczaja się do ludzi, których poznaje i zakochuje w mężczyźnie będącym jej kompletnym przeciwieństwem. Ich wzajemna relacja miewa wzloty i upadki, lecz z biegiem czasu staje się coraz bardziej zażyła. Brice nie wie jednak, że Blane, choć niechętnie, ma poślubić córkę naczelnika klanu MacCallum, Vanorę. Dziewczynę, która już przy pierwszym spotkaniu totalnie go zaskoczy.
Sytuacja skomplikuje się, gdy do Eilean Donan powróci Ervin, brat Vanory, a z nim przybędzie Tenebris i Raven, rodzeństwo z piekła rodem. Czy pomogą Ervinowi w jego niecnych planach? Jakie decyzje podejmie Zwierz?
I co stanie się, gdy na drodze błękitnookiej diablicy pojawi się Gaston?

Niebanalna i zaskakująca. Właśnie taka jest kontynuacja losów Brice, która uparcie próbuje odnaleźć się w realiach XVI wiecznej Szkocji. Nowe wątki, jeszcze bardziej fascynujący bohaterowie oraz wybuchowa mieszanka emocji i humoru to gwarancja niesamowitej podróży, w jaką kolejny raz zabiera nas Anna Tuziak. Jeśli Francuska Kocica zapadła Ci w pamięć to Szkocka Diablica wyryje się w niej na dobre. Gorąco polecam. - Rain Winter (autorka)

››››››

Elektryzująca, błyskotliwa i szalenie uzależniająca Anna Tuziak w kolejnej odsłonie. Pierwszy tom Kocicy, powalił mnie na kolana, drugi rozłożył na łopatki. Szkocja, sexowny mężczyzna w kilcie i tajemnicza szalona kocica, nadszedł koniec niesamowitej historii na którą czekaliśmy. Pozostało wam ją przeczytać i pokochać tak jak Ja. - Zakochana Zaczytana Małgorzata Wiśniewska

››››››

Szukacie książki oryginalnej? To właśnie ją znaleźliście! Anna Tuziak kolejny raz zaprasza nas w progi szesnastowiecznej Szkocji, by poznać dalsze losy Brice - której niezwykle ognisty temperament nie raz wpakuje ją w kłopoty, sprawiając, że nie będziecie mogli oderwać się od lektury. Jeszcze więcej bohaterów, wartkiej akcji i uczucia, które przecież nie ma prawa przetrwać, prawda?

Po „Francuskiej kocicy” przyszedł czas na „Szkocką diablicę”. Dajcie się porwać tej historii, a nie pożałujecie. Polecam. - Karolina Łata @zakochana_w_romansach

›››››››

Jeśli macie ochotę na lekturę, która będzie inna niż większość Wam znanych historii, i która zabierze Was w niezapomnianą podróż do XVI-wiecznej Szkocji, gdzie będziecie świadkami narodzin uczucia pomiędzy dwojgiem pochodzących z dwóch różnych światów (w dosłownym znaczeniu) ludzi, knowań i walki, powinniście bliżej przyjrzeć się ,,Szkockiej diablicy” Anny Tuziak. To książka, która trzyma w napięciu, jest nieoczywista, ale również potrafi rozbawić. Polecam! - Katarzyna Górka, @katherine_the_bookworm

›››››››

Pierwszy tom serii „Deja vu” był prawdziwą petardą, zaś „Szkocka Diablica” to już potężna bomba. Anna Tuziak swoją książką na powrót wciągnie was do pięknej i dzikiej Szkocji, w której bohaterowie całkowicie zawładną waszymi emocjami. Rozbawią was do łez, rozpętają burzę namiętności i przede wszystkim nie pozwolą oderwać się od lektury, aż do ostatniej strony. To uzależniające i nie ma się dość! - Martyna Mikołajczyk @za_czytamm

Lato 1824 r. Do Londynu przybywa hrabia Maurycy Modliński. Prowadząc sekretne śledztwo, obejmuje posadę guwernera Cecila Cavendisha, uważanego za szaleńca niezdolnego do objęcia rodowego dziedzictwa. Z tego powodu nad rodziną wisi widmo utraty majątku i pozycji w świecie arystokracji. Tymczasem siostra młodego barona, Cordelia, prowadzi w tajemnicy poszukiwania skarbu, o którym dziadek napisał w swoim testamencie.
Czy hrabia Maurycy Modliński wyjawi jej powód, dla którego przybył do Londynu? Czy Cecil zdoła pokonać lęk i odzyska wiarę w siebie? Komu zależy na zagarnięciu majątku Cavendishów?
Flirty i romanse, odważne, wyzwolone kobiety, niebezpieczne przygody oraz szokujące XIX-wieczne kuracje medyczne.
„Testament dziadka” to trzeci i ostatni osobny tom obyczajowo-historycznego cyklu „Dworek nad Biebrzą” Urszuli Gajdowskiej, autorki popularnej sagi „W dolinie Narwi”.