Działalność duszpasterska w 2. Korpusie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie gen. Władysława Andersa 1941-1947

„Ben Hur” jest jedną z trzech najwspanialszych powieści historyczno-religijnych XIX wieku. Dwie pozostałe to „Quo vadis” i „Szata”. W XIX wieku była bestselerem najpierw w Stanach Zjednoczonych, a później i w Europie. Mimo, iż tłumaczono ją na język polski, nie zdobyła jednak w naszym kraju większego rozgłosu, prawdopodobnie dlatego, że żadne – nawet najlepsze tłumaczenie – obcego autora nie było w stanie konkurować z rodzimym sienkiewiczowskim arcydziełem, jakim jest bez wątpienia „Quo vadis”. „Ben Hur” jest książką absolutnie godną polecenia ze względu na wartką akcję, dramatyzm, wielki ładunek emocjonalny, opowiadającą o niesprawiedliwości świata. Główny bohater, młody żydowski arystokrata, został na podstawie fałszywego oskarżenia przyjaciela skazany na galery, a jego matka i siostra żywcem zamurowane w celi z trędowatymi. Jest w tej książce jeszcze jeden ważny wątek – relacji człowieka z Panem Jezusem. Każdy kto przeczyta to dzieło będzie mógł sam docenić jego piękno, bogactwo i wartość.

Katarzyna otrzymuje ofertę półrocznego wyjazdu do Ostrawy, aby otworzyć i rozkręcić zagraniczną filię firmy. Dla czterdziestolatki z rodziną, ułożonym życiem i wyrobionymi nawykami taka misja wydaje się poważną wyprawą. Przyjmuje jednak propozycję i już trzy tygodnie później zjawia się w czeskim hotelu. Od miejscowego studenta historii, którego zatrudnia jako tłumacza, przypadkiem dowiaduje się o tragedii pobliskiej wioski. To właśnie w Żywocicach, w 1944 roku, hitlerowcy w odwecie za atak partyzantów na gestapowców rozstrzelali 36 Polaków. Katarzyna ma powody, by sądzić, że ta historia ma związek z młodością jej 91-letniej teściowej. Rozpoczyna prywatne śledztwo.

Kolejny tom cyklu powieści historycznych o początkach polskiej państwowości.

Księstwo Bolesława Chrobrego zjednoczone i okrzepłe w wojnach znajduje się w sercu wielkiej europejskiej polityki. Tu pokój jest tylko przerwą między kolejnymi krwawymi starciami, a wszyscy łącznie z Cesarzem i Papieżem wysuwają wobec sąsiadów coraz to nowe roszczenia.

Bolesław wytrwale realizuje swoją wizję chrześcijańskiego państwa i bez skrupułów zwalcza przejawy prastarych wierzeń. Puszcza ugina się pod naporem budowniczych dróg i grodów, oddaje swoje polany pod pola uprawne. Losy Latorosłki, Skry, Bugaja, Kłąba, Zaboja Tura, Darska, Dzierbołka, Stojgniewa i innych bohaterów są w tej części równie ważne jak dzieje piastowskiego władcy. Co jest im pisane w tych niepewnych czasach?

Tymczasem do rodzinnego gniazda wraca siostra Bolesława – Świętosława, a przez pola, lasy i rozdroża przetacza się wielka pąć – pokutna pielgrzymka. Czy umocni ona kierunek wybrany przez idącego na jej czele księcia?

Rozdroża Tom II to wyjątkowa powieść historyczna, w której Antoni Gołubiew sportretował wszystkie średniowieczne warstwy społeczne i ukazał ich losy splecione nierozerwalnie z losami piastowskiego księstwa.

Rok 1240. Na tronie Polski zasiada Bolesław Wstydliwy, którego żoną jest święta Kinga.
Ludmiła jest bogatą dziedziczką. Odkąd została sierotą, o jej losie decydują dwaj stryjowie utracjusze. Aby uciec od niechcianego związku, dziewczyna chroni się w murach witowskiego klasztoru, który wkrótce zdobywają Tatarzy. Zostaje wzięta w jasyr, a następnie wraz z innymi jeńcami odbita przez wojska wojewody krakowskiego. W obliczu zagrażającego niebezpieczeństwa postanawia jechać do zamku swej przyjaciółki Elżbiety, by ją ostrzec. Niestety, nie udaje jej się zdążyć na czas.
Aby ratować przyjaciółkę z tatarskiej niewoli, Ludmiła wyrusza w niemal samobójczą misję, której tłem stają się najważniejsze wydarzenia polityczne w barwnej, multikulturowej Mongolii wnuków Czyngis-chana. Obcina sobie warkocze, by udawać genueńskiego pachołka, a potem sama rozporządza swoją ręką – rozkochany tatarski rycerz godzi się nawet na chrześcijański ślub.
Deotyma wykazuje się – zapewne dzięki dwuletniemu zesłaniu w głąb Rosji, na którym towarzyszyła ojcu po powstaniu styczniowym – rozległą wiedzę o historycznej cywilizacji Mongołów. Na tej podstawie buduje fabułę o wielkim rozmachu geograficznym.

"Powieść przygodowa z czasów II wojny światowej. Jej bohaterami są brytyjscy lotnicy, którzy po upadku Singapuru dostają się do japońskiego obozu jenieckiego.
Znajdziemy tu pełne dramatycznego napięcia sytuacje, podniebne walki nad Singapurem, tajne wywiady, walkę o przetrwanie w obozie, południowoazjatycki krajobraz, dżungle Sumatry i Jawy.
"

Czwarty tom tej barwnej i trzymającej w napięciu opowieści to okres komunizmu, kiedy bohaterowie sagi, postawieni wobec zupełnie nowej rzeczywistości, z różnym skutkiem usiłują się w niej odnaleźć i ocalić wartości nadrzędne, takie jak miłość, lojalność, tolerancja.
Folwark w pięknej dolinie, zapewniający dotąd tylu pokoleniom dobre i wygodne życie, to teraz tylko trochę większe gospodarstwo, młyn zostaje upaństwowiony – dawny świat bezpowrotnie przechodzi do historii.
Adela i Kajetan Konarscy mają dwóch urodzonych tuż po wojnie synów, którzy ani w dzieciństwie, ani w życiu dorosłym nie przysporzyli im większych zmartwień. Natomiast z córką Marceliną już nie było tak łatwo. Kiedy więc w przeddzień upadku komunizmu Marcelina zakłada białą suknię, rodzice oddychają z wielką ulgą, wierząc, iż małżeństwo położy wreszcie kres jej nieprzewidywalności, utemperuje niepokorny charakter. Jednak gdy auto wiozące młodych do ślubu zatrzymuje się nagle w połowie drogi, wszystko na nowo staje pod znakiem zapytania.