Dzieci z Bullerbyn Astrid Lindgren

Książki o samobójstwie są czymś szczególnym, „kultowym”, jeśli opowiadają o własnych doświadczeniach autora jak „Podnieść na siebie rękę” Jeana Améry’ego czy „Bóg Bestia” Alvareza. Al(fred) Alvarez (ur. 1929), angielski poeta i krytyk literacki, autor wielu książek non-fiction, swoje studium samobójstwa z 1972 roku zaczyna od słynnego (zamierzonego lub nie) samobójstwa Sylvii Plath (1963), którą znał jako redaktor „Observera”. Jej historię rozbudowuje w rozważania nad miejscem samobójstwa lub raczej jego możliwości w świecie twórców literatury. Apokaliptyczny „Bóg Bestia” karmiący się krwią towarzyszy zdaniem Alvareza naszym czasom. Mnogość samobójstw wśród pisarzy i poetów skłania do poszukiwań odpowiedzi na egzystencjalne pytania w twórczości tych, którzy odebrali sobie życie od romantyków przez Plath po Hemingwaya. Sam Alvarez też „eksperymentował” ze śmiercią, o czym szczegółowo powiadamia czytelnika w tym eseju należącym do kanonu pisarstwa traktującego o tych, którzy próbują „podnieść na siebie rękę” i dają temu literacki wyraz.

Książka to pierwsze opracowanie dotyczące bóstw tworzących panteon Bengalu. Autorka zajęła się omówieniem średniowiecznych poematów narracyjnych, zwanymi mangala. Postacią dominującą w tej poezji jest czczona od wieków małżonka Śiwy. Mangala pisane przez wybitnych poetów Bengalu stworzyły nowe mity i równocześnie nowe wcielenia bogini małżonki Śiwy. Mangale prezentują najbardziej żywotne tradycje religijne Bengalu - kulty bogiń, pochodzące z dawnych domowych rytuałów. Podstawowy materiał źródłowy to Ćandimangali, czyli poematy narracyjne, prezentują one dotychczasowy stan wiedzy na temat bogini indyjskiej w jej wersji klasycznej i bengalskiej. Książka napisana jest prostym językiem i ma przejrzystą konstrukcję. Autorka stworzyła wzorcowy podręcznik akademicki, który wzbogaca naszą ubogą wiedzę o religii, kulturze i literaturze Indii.
Podręcznik adresowany jest przede wszystkim do studentów i wykładowców orientalistyki we wszystkich ośrodkach uniwersyteckich kraju, może być także wykorzystywany na innych wydziałach: kulturologii, literatury, religioznawstwa, antropologii, etnografii i folklorystyki akademickiej.

Pierwsze polskojęzyczne studium na temat twórczości jednego z najważniejszych współczesnych prozaików amerykańskich pokolenia przełomu wieków. Przedstawiono w nim przekrojowe opracowanie spuścizny literackiej Wallace’a, uwzględniając główne zagadnienia tematyczne wielokrotnie pojawiające się w różnych kontekstach w jego twórczości, istotne dla jego prozy wątki filozoficzne i charakterystyczne cechy jego poetyki. Wallace w czasie swej krótkiej kariery odmienił oblicze dzisiejszej prozy. Opublikowanie jego powieści Infinite Jest można przyrównać do małego trzęsienia ziemi. Książka niemal nieznanego młodego autora spotkała się z bezprecedensową falą zainteresowania ze strony zarówno krytyków literackich, jak i czytelników. W Polsce ukazały się zbiory opowiadań Wallace’a Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi, Niepamięć, tom esejów Rzekomo fajna rzecz, której nigdy więcej nie zrobię i niedokończona powieść Blady król.

The first Polish study on the work of one of the most significant American authors of the turn of the centuries offers an overview of Wallace's oeuvre featuring its major themes, recurrent in a variety of contexts, important philosophical influences, and characteristic qualities of his poetics.

Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Ilustrowana licznymi fotografiami historia 200 lat indyjskiej literatury tworzonej po angielsku przede wszystkim przez Indusów. Obejmuje okres od 1800 roku, prezentując dokonania poetów, powieściopisarzy, dramaturgów i tłumaczy, zarówno tych niesłusznie zapomnianych, jak i znanych całemu światu, jak Salman Rushdie. Kolejne rozdziały zostały poświęcone bądź pojedynczym autorom, bądź ich grupie albo ewolucji wybranego gatunku literackiego, oddając specyfikę indyjskiej twórczości w języku kolonizatorów.

Książka przynosi eseje o dawnych i współczesnych już klasykach literatury języka niemieckiego. Mamy tu więc Heinego – tego, jak go nazywa autorka, „kuratora duszy niemieckiej”, mamy Manna, którego Łukasiewicz jest znakomitą znawczynią, i dalej Roberta Walsera podpatrywanego w jego „ćwiczeniach z dezynwoltury”, mamy piewcę austriacko-węgierskiej Atlantydy, czyli Josepha Rotha, noblistów Eliasa Canettiego i Maxa Frischa, wreszcie autora „fikcji pod wezwaniem realizmu” i najbardziej może doniosłych dokonań prozatorskich w ostatnich dekadach, to jest W.H. Sebalda. Ta potężna gromadka literackich znakomitości sportretowana jest w sposób, który tak różnych pisarzy czyni nie tylko bliskimi, ale i stwarza z tej książki jedną całość. ą wieloznaczność w nas budzi”.
Marek Zaleski

Książka przedstawia twórczość najważniejszych współczesnych pisarzy indiańskich i udowadnia, że jest ona nie tylko ciekawostką literacką, ale ważnym nurtem, bez znajomości którego nie można zrozumieć współczesnej prozy północnoamerykańskiej.
Momaday, Silko, Erdrich, Alexie, Vizenor to postacie nietuzinkowe na współczesnej scenie literackiej. Ich proza łączy ducha indiańskich wierzeń i tradycji z amerykańską popkulturą i obyczajowością sięgającą korzeniami ojców założycieli. Burzy stereotypowe przekonania o amerykańskich Indianach, a jednocześnie pokazuje jak bogata kultura rdzennych Amerykanów stanowi źródło literackich inspiracji.