Dzielność morska

Atlas żeglarski to poradnik skierowany do osób, które chciałyby rozpocząć przygodę z żeglowaniem. Zawiera wszystkie niezbędne wiadomości wymagane w programie szkolenia na stopień żeglarza.

Elemka od początku była pechowa.

Zbudowana w 1918 roku w Kanadzie (pod nazwą Cap Nord) pływała rzadko, bo silnik nieustannie ulegał awarii. Przechodziła z rąk do rąk, by w sierpniu 1934 roku trafić w końcu do Polski. Amerykański szkuner zakupiła Liga Morska i Kolonialna. Elemka miała być statkiem szkoleniowym, ale także pływać do portów afrykańskich, by szukać nowych rynków zbytu.

Słownik z pewnością przyda się zarówno początkującym żeglarzom jak i starym wilkom morskim. Angielski już od dawna jest najpopularniejszym "morskim" językiem, a jego znajomość jest niezbędna nie tylko kapitanom i oficerom wachtowym. Większość haseł jest zilustrowana rysunkami i zdjęciami, co znakomicie ułatwia przyswojenie angielskiego nazewnictwa potrzebnego wszystkim wybierającym się na słoną i słodką wodę.

Ilustrowany słownik żeglarski, zawierający podstawowe zwroty w 9 językach:polskim, angielskim, duńskim, hiszpańskim, greckim, francuskim, niemieckim, portugalskim i włoskim.
Na czytelnych schematach przedstawiono słownictwo związane z budową i wyposażeniem jachtu, żeglugą i manewrami, awariami i ich naprawami oraz wypadkami.
Must have każdego żeglarza i skippera wypływającego na morze i poza Polskę

Sto lat polskich żaglowców opisane w pasjonujący sposób przez doświadczonego oficera Daru Młodzieży i autora wielu książek żeglarskich i harcerskich. Od pierwszych podróży „Lwowa” aż po żeglugę „w czasach zarazy”. Autor obficie korzysta ze swego niezwykłego daru opowiadania historii, przeplata je anegdotami, ciekawostkami, biogramami. Nie pomija niczego, co dla miłośników żeglarstwa może być ciekawe i frapujące. Do tego ponad 400 wysokiej jakości, często unikatowych ilustracji i piękna szata graficzna. Uczta dla żeglarzy i miłośników morza.
Z przedmowy Andrzeja Szlemińskiego: Chwała Autorowi za podjęcie trudu dotarcia do rozmaitych źródeł i udostępnienie nam rezultatów tej pracy. W efekcie dostaliśmy do rąk nie tylko frapującą opowieść, ale również rodzaj encyklopedii tematycznej, do której będziemy wracać przy różnych okazjach. Uważny i wrażliwy, jak również znający morze i żaglowce czytelnik z pewnością zauważy, że w całej opowieści przewija się jeden znaczący aspekt. Jest to oczywiście wychowawcza, a przede wszystkim kształtująca charakter młodych ludzi, chociaż nie tylko młodych, rola uczestnictwa w rejsie na żaglowcu szkolnym. Statek żaglowy i morze, po którym żegluje, wraz z wypracowanymi przez wieki regułami postępowania stanowi naturalne środowisko stawiające wymagania wpływające na tegoż charakteru kształtowanie. Ostatnio rozwinęła się tendencja do szczegółowej analizy i naukowego opisywania tego zjawiska, ale jako osobie od dziesięcioleci zaangażowanej w tego rodzaju działalność bliska mi jest forma jej postrzegania przez Autora, czyli najprostsza.
(…) Jak zauważył Autor, nie wszystkie nacje jednakowo, ale i różnie z upływem czasu oceniały walory żaglowców jako stwarzających unikalne środowisko mające wpływ na kształcenie i kształtowanie charakterów przyszłych marynarzy, i nie tylko. W latach pięćdziesiątych XX wieku zarysowała się realna groźba, że żaglowce, zwłaszcza te największe, znikną z mórz i oceanów. Na szczęście tak się nie stało i chwała tym, którzy do tego nie dopuścili w kraju, gdzie jak pisał Sebastian Fabian Klonowic pod koniec XVI wieku: „Może nie wiedzieć Polak, co to morze, gdy pilnie orze”. I chwała tym, którzy nie tylko na żaglowcach pływają, ale również o nich piszą. Bo historia polskich żaglowców szkolnych to dla nas Polaków niewątpliwy powód do dumy.

Wypływając jachtem w morze musimy mieć duże umiejętności i wiedzę z wielu dziedzin. Żeglarz musi być po trosze cieślą, mechanikiem, elektrykiem, kucharzem, nawigatorem, ale przede wszystkim musi potrafić bezpiecznie prowadzić jacht. Znajomość zagadnień związanych z takielunkiem jest nie bez znaczenia, jednak żeglarze często podchodzą do nich z niechęcią i traktują jako zbyt złożone.
Żeglarze boją się regulować elementy takielunku ze strachu przed skutkami własnej niewiedzy. Zadaniem niniejszej książki jest zmiana tego podejścia poprzez zaprezentowanie metod pracy z takielunkiem. Poruszone zostały w niej zagadnienia dotyczące stawiania i zdejmowania masztu oraz jego wyposażenia w olinowanie stałe, omówiono również zasady pracy z olinowaniem ruchomym i roboty bosmańskie.

RYA (Royal Yachting Association), czyli Królewski Związek Żeglarski to instytucja rządowa zajmująca się żeglarstwem, windsurfingiem i sportami motorowodnymi na morzu i na wodach wewnętrznych. Została powołana dla dobra wszystkich ludzi, uprawiających sporty wodne, działając w ich interesie na poziomie lokalnym, regionalnym, narodowym i globalnym.
Uprawnienia wydane przez RYA są uznawane na całym świecie. Co roku w kursach i szkoleniach bierze udział ponad 140 000 żeglarzy, zarówno profesjonalnych jak i rekreacyjnych.