Dziennikarstwo i świat mediów Nowa edycja

Zdzisław Najder, pisarz, krytyk literacki, profesor literaturoznawstwa, publicysta oraz światowej sławy badacz twórczości Josepha Conrada, autor m.in. książek: Życie Conrada-Korzeniowskiego, t. 1–2 (Warszawa 1980), Joseph Conrad. A Chronicle (New York 1983), Z Polski do Polski poprzez PRL (Warszawa 1995) oraz licznych artykułów prasowych. Uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami, krajowymi i zagranicznymi. Znany również jako działacz opozycji demokratycznej, założyciel Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W latach 1982–1987 był dyrektorem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.
Prezentowana antologia zawiera 60 esejów Zdzisława Najdera poświęconych etosowi rycerskiemu, głównie w europejskim kręgu cywilizacyjnym, kreowanemu m.in. w literaturze, sztuce, teatrze i kinematografii. Przyjmując bardzo szeroką perspektywę porównawczą: od antyku, przez średniowiecze, aż do XXI w., Autor poddaje analizie przejawy tytułowego etosu i łączących się z nim wartości i norm moralnych, zarówno w wytworach kultury, jak i w rzeczywistych wydarzeniach w Polsce i na świecie. Pokazuje też, jak zmieniający się na przestrzeni dziejów wzorzec postaw rycerskich przetrwał i zachował swe podstawowe wartości.

Zbiór esejów na temat męskiego stylu, ubranych elegancko w formę „podręcznika dla klas wyższych”.
To pierwsze na polskim rynku tak obszerne i kompetentne opracowanie, w którym autor niezwykle fachowo i błyskotliwie omawia aspekty bycia dżentelmenem doskonałym, krążąc swobodnie pomiędzy kwestiami mody odzieżowej, heraldyki, funkcjonowania rezydencji, doboru alkoholi, a nawet muzyki, leksykografii czy antropologii kultury. Tytuł odwołuje się zarówno do zachodnich wzorców kulturowych, jak i do najlepszych polskich tradycji.

"Moich szkiców średniowiecza nie należy uważać za pracę historyka, lecz tylko publicysty. Pisałem je, aby zakwestionować zadawnione poglądy i wezwać do kontroli pewnych pojęć, które takiej rewizji jak najbardziej wymagają. Inteligentniejszy czytelnik stwierdzi, że ciągle wygłaszam protesty przeciw pojęciom ustalonym i zamarzniętym. Czytelnik mniej inteligentny będzie mówił i pisał, że o takiej lub takiej sprawie nie mam pojęcia, bo przecież „wiadomo jest, że było inaczej”.

Stanisław Cat-Mackiewicz

Herezje i prawdy mimo upływu pół wieku od momentu powstania są nadal świetną lekturą, (…) godną polecenia, mimo swoich śmiałych, nieraz może zbyt śmiałych hipotez, ocierających się prawie o historię alternatywną (...). Niniejsza książka jest także bez wątpienia wyrazem fascynacji Mackiewicza dynastią jagiellońską, a jednocześnie wyrazem tęsknoty za światem, który odszedł wraz z wybuchem drugiej wojny światowej i bezpowrotnie pogrzebał ideę jagiellońską.

prof. Jerzy Sperka

W antologii Imago psychoanalizy znalazły się teksty czołowych przedstawicieli i przedstawicielek ruchu psychoanalitycznego. Wilhelm Stekel, Karl Abraham, Sándor Ferenczi, Siegfried Bernfeld, Helena Deutsch, Lou Andreas-Salomé, Otto Rank, Otto Gross, Georg Groddeck czy Hermine Hug-Hellmuth to kluczowi współpracownicy Sigmunda Freuda, którzy przyczynili się do rozwoju i popularyzacji psychoanalizy w pierwszych dekadach XX wieku. Tom prezentuje ich refleksje nad związkiem nieświadomości i sztuki, społecznym znaczeniem teorii Freuda, miłością i śmiercią, szaleństwem i swobodnym fantazjowaniem, nienormatywną seksualnością, psychologią dziecka i psychoanalizą kobiet. Zebrane w Imago psychoanalizy rozważania charakteryzują się niezwykłą różnorodnością i bogactwem wniosków, tym samym ukazując psychoanalizę jako efekt kolektywnych wysiłków wybitnych lekarzy, lekarek, intelektualistów i intelektualistek pierwszej połowy XX wieku.


Antologia zawiera pierwsze polskie przekłady tekstów publikowanych na łamach czasopism psychoanalitycznych przed wybuchem drugiej wojny światowej. Chociaż zamysłem redaktorskim nie było stworzenie całościowego obrazu rozwoju teorii psychoanalitycznej, Imago psychoanalizy umożliwia polskim czytelnikom i czytelniczkom zapoznanie się z reprezentatywnym wyborem tekstów psychoanalitycznych od momentu powstania ruchu aż po okres drugiej wojny światowej.

Walka trwa. Cywilizacja śmierci dostaje zadyszki, dzieci nienarodzone sięgają po broń i prawo do obrony własnej. Gdy odmawiasz swojemu chłopakowi Smoleńska, gdzieś na świecie panda pluje nam w twarz. A w Muzeum Powstania Warszawskiego siedmioletnie blond aniołki deklarują, że chciałaby Niemcom podpalić domy. To nie koszmarny sen paranoika, ale codzienna polska rzeczywistość. Ktoś musi powiedzieć dość. I autor również wolałby, żeby to był ktoś inny.

Jaś Kapela wściubia nos w nie swoje sprawy, obraża ludzi ze wszech miar przyzwoitych i barwnie obrazuje szeroki wachlarz polskiego buractwa. Lektura niezdrowa, niepożyteczna, frustrująca i ociekająca jadem. Zamiast czytać, lepiej pójdź na spacer.

Od pana Jasia uczyć się mogą największe gwiazdy dziennikarstwa. Moja wątpliwość, czy ktoś przedstawiony jako Jaś powinien używać (...) słowa "dupa", nie ma tu oczywiście znaczenia (...) Zwyrodnienie dzisiejszej młodzieży jest zatrważające.
Krzysztof Varga
Czytanie felietonów Jasia Kapeli sprawia mi radość porównywalną z lekturą Psychiatryka24.
Wojciech Orliński
Żarty to na poziomie poprzedników Jasia Kapeli z KPP. Mocne, żołnierskie, bez cienia polotu.
Tomasz P. Terlikowski
Większość energii "recenzenta" skupia się na barwnym opisie cen piwa w warszawskich klubach. I to ma być "Krytyka polityczna"? Raczej gastronomiczna.
Krzysztof Skiba

W tym numerze „Krytyki Politycznej” przyglądamy się polskiej klasie średniej. Skąd się wzięła, dokąd zmierza, a może jest tylko naszym złudzeniem? W 1993 roku socjolog Edmund Mokrzycki zauważył, że w Polsce klasa średnia jest bytem raczej ideologicznym niż empirycznym. Czy po 25 latach budowania w Polsce społeczeństwa klasy średniej byt ten stał się choć odrobinę bardziej namacalny? Jak to wygląda w porównaniu z Rosją, w której ostatni raport Banku Światowego do klasy średniej zaliczył 60% społeczeństwa (dwukrotnie więcej niż jeszcze 10 lat temu), i Stanami Zjednoczonymi, gdzie o zmierzchu klasy średniej dyskutuje się od połowy lat 70. Rozmawiamy z socjologami, antropologami kultury, śledzimy wzlot i zmierzch kariery białych skarpetek, przyglądamy się kolorowej prasie i filmom, w których znalazły się portrety polskich przedstawicieli tej klasy. Zastanawiamy się nad przyszłymi scenariuszami jej politycznych wyborów. Wśród autorów m.in. Maciej Gdula, Magdalena Szcześniak, Jakub Majmurek, Henryk Domański, Aleksandr Bikbow, Jakub Dymek, Guy Standing. Poza głównym tematem numeru przyglądamy się sytuacji w Rosji. Rosyjski artysta-aktywista Piotr Pawlieński przedstawia zapis swoich osobliwych dyskusji na temat sztuki z rosyjskim wymiarem sprawiedliwości, Jakub Majmurek pisze dziennik z podróży do Moskwy i Petersburga, a Cezary Wodziński myśli po rosyjsku o postmodernizmie. Do tego Joanna Wowrzeczka sprawdza, ile tygodniowo wydajemy na spełnianie marzeń o karierze naszych dzieci, filozof nauki Peter Gallison czyta Freuda o cenzurze, Dawid Krawczyk opisuje wyprawę na granicę „twierdzy Europa”, a Adelajda Truścińska zwiedza Pustynię Błędowską. Zapraszamy również do lektury kolejnego odcinka dziennika Cezarego Michalskiego.