Dziewczyna w różowym

Prawdopodobnie jako jedyny na świecie masz szansę dowiedzieć się z pierwszej ręki, jak wygląda życie pozagrobowe! Nie skorzystasz z takiej okazji?
Nazywam się Danny Moon, a moi rodzice są nieprzyzwoicie bogaci.
Trzy rzeczy, które kocham: gorzka czekolada, gra w Monopoly i ciemność. Trzy rzeczy, których nienawidzę: guwernantki, nuda i jeszcze raz guwernantki.
To przez nieposłuszeństwo względem jednej z nich trafiłem do Polski, do wujostwa i pięciu kuzynek. Czułem się jak na zesłaniu… ale tylko na początku.
Któregoś dnia spotkałem tajemniczego brodacza w kapeluszu. Pewnie nie uwierzycie, kiedy wam zdradzę, że był to duch. Wkrótce razem z Anetą, najfajniejszą z moich kuzynek, stanęliśmy przeciwko niebezpiecznemu biznesmenowi, który wykorzystywał duchy do niecnych celów. Włóczyliśmy się nocą po cmentarzu, poznaliśmy agentkę wywiadu Ludwika XVI i włamaliśmy się do… A zresztą przeczytajcie sami.

Banda niematerialnych szaleńców to pozycja obowiązkowa dla miłośników książkowych przygód. Połączenie szybkiej akcji, charyzmatycznych bohaterów, dobrego humoru i lekkiego pióra autorki tworzy niesamowitą historię nie z tego świata. Powieść Marii Krasowskiej wciąga i każe o sobie pamiętać jeszcze długo.
Urszula Słomińska, Słomka
Sięgnij po tę książkę i daj się porwać przygodzie! A następnie błagaj Marysię o więcej, bo Banda niematerialnych szaleńców to prawdopodobnie jedna z najlepszych powieści przygodowych dla młodzieży, jaką kiedykolwiek przeczytacie. Szkoda byłoby więc marnować potencjał drzemiący w Dannym Moonie, jak dla mnie godnym następcy Percy’ego Jacksona. Gorąco polecam!
Anita Boharewicz, Book Rewievs by Anita
W świecie niematerialnych szaleńców beztroska miesza się z przygodą i młodzieńczymi marzeniami, tworząc niezwykle dynamiczną opowieść, która wciąga od pierwszych stron. Koniecznie musicie ją przeczytać!
Anna Bartłomiejczyk i Marta Gajewska, Bestselerki
BIOGRAM
Maria Krasowska (ur. 1997) - pisarka, akrobatka, tancerka. Swoje życie relacjonuje na trzech kanałach na YouTubie, śledzonych przez rzeszę fanów. Uwielbia podróże, mieszkała w Stanach Zjednoczonych, Portugali i na Hawajach. W 2015 roku wydała swoją pierwszą książkę, Wyspa X. Teraz przyszedł czas na historię o Dannym Moonie.

[to na skrzydełko]

Historia relacji internetowej, która istniała naprawdę…

…naprawdę, jeśli mówić o ludziach z krwi i kości.

Ale czy faktycznie może istnieć coś, co jest jedynie zbiorem wiadomości z WhatsAppa, kilku spotkań wideo i paru rozmów telefonicznych?

Czy jakikolwiek związek dziewczyny i chłopaka, dwóch dziewczyn czy dwóch chłopaków, bez względu na formalny status – przyjacielski bądź romantyczny – może powstać bez dotyku rąk, zapachu włosów i spojrzenia oczu?

Oto historia opowiedziana z perspektywy dwojga młodych ludzi – Liwii i Antona, o byciu, odkrywaniu siebie, o marzeniach, przyjaźni, miłości i dramatycznych wyborach u progu życia.

[wewnętrzna strona okładki – LIWIA]

Liwia, uczennica ostatniej klasy liceum, zapisuje się na internetowy kurs „wyzwól artystę”. Podczas pierwszych zajęć zwraca na nią uwagę Anton, młody fotograf i model. Wymieniają się numerami telefonu i rozpoczynają pozakursowe rozmowy na WhatsAppie. Liwia jest zaaferowana bezpośredniością chłopaka oraz jego modelową urodą. Wchodzi w tę relację coraz głębiej. Mocniej i szczerzej niż planowała na początku.

[wewnętrzna strona okładki – ANTON]

Anton, aspirujący fotograf i model, uczeń ostatniej klasy liceum, samotnik wygrywa w konkursie fotograficznym miejsce na kursie „wyzwól artystę”. Na pierwszych zajęciach dostrzega Liwię i jej fantastyczne rude loki. Natychmiast rodzi się w jego głowie pomysł zaproszenia jej na sesję zdjęciową, która może stać się przepustką do wielu nagród i utorować mu dalszą drogę w karierze fotograficznej. Od dawna poszukiwał ciekawej twarzy i to za darmo.

[przy kodach QR]

OD AUTORKI

Czytelniczko, czytelniku, wspaniale, że jesteś i że czytasz! Jeśli spodobała Ci się historia Liwii i Antona, to mam prośbę: napisz do mnie, podziel się wrażeniami w mediach społecznościowych albo sfotografuj się z okładką, która bardziej z Tobą rezonuje, oznacz moje konto oraz dodaj hasztag #teamliwia #teamanton. Keep in touch!

WATTPAD #1 W KATEGORII FANTASY

Kontynuacja magicznej i mrocznej historii Mistic i jej zaginionej siostry. Dark academia, którą pokochasz.

Po przerwie świątecznej Mistic wraca do szkoły. W Dirvenly High wciąż panuje zamieszanie po ostatnich wydarzeniach, część budynków zosta­ła zniszczona. Już od jakiegoś czasu Mistic nie czuje się dobrze, mdleje, męczą ją krwotoki z nosa. Jednak najbardziej nie daje jej spokoju to, co Sam powiedział o jej siostrze.

Na terenie szkoły dochodzi do zabójstwa jednej z uczennic. Mistic i jej przyjaciele chcą jak najszybciej dowiedzieć się, kto za tym stoi. Tym bar­dziej że zostają odkryte kolejne ciała, a do liceum przybywają przedsta­wiciele łowców.

Mistic dokonuje niepokojącego odkrycia: okazuje się, że nikt – nawet jej rodzice – zdaje się nie pamiętać o Carol. Jakby jej siostra nigdy nie istniała.

Spełnia się najgorszy scenariusz: dziewczyna bę­dzie musiała zejść do Podziemia. Sama. Może liczyć najwyżej na pomoc kogoś stamtąd. Pytanie tylko, czy będzie mogła temu komuś zaufać. I to w kwestii życia i śmierci.

Wystarczy tylko ciepły, serdeczny powiew przyjaźni, przynoszący radość życia spoza kręgu ograniczeń i lęków, a już zakwita tajemniczy ogród przygody zwanej życiem. Ten szczególny czar, ten dar ofiarowany jedynie człowiekowi pojawia się zawsze, nawet w najtrudniejszych chwilach, gdy zjawia się ktoś bliski sercu... znajdźmy chwilę, by odnaleźć w sobie poczucie dobra, które warto ofiarować drugiemu człowiekowi... Krystyna Bochenek Senator Rzeczpospolitej

Katarzyna Zychla zwraca naszą uwagę na dobro, często tak ulotne, wręcz niewidzialne, a tak bardzo znaczące… Tekst ten można traktować niemal jak podręcznik dla rodziców oraz starszych dzieci doświadczających niepełnosprawności własnej lub osób najbliższych czy rówieśników... to także wyjątkowy materiał... do organizacji zajęć rozwijających uczucia społeczne, poczucie empatii, gotowość do niesienia pomocy innym. Marek Plura Przewodniczący Rady Programowej Działu Integracyjno-Biblioterapeutycznego Biblioteki Śląskiej

wypowiedzi młodych czytelników:
1.Myślałem, że będzie to kolejna lektura, o której bardzo szybko zapomnę. Ta książka jest jednak zupełnie inna, a jej treść na długo pozostanie w mojej pamięci. Dużo myślałem o tym, jak musiała się czuć bohaterka, gdy w jednej chwili zmieniło się jej całe życie… Jakub, 13 lat
2.Urzekło mnie, że historia ta mówi wiele o zrozumieniu drugiego człowieka, o akceptacji samego siebie. Podoba mi się również to, iż przywołuje problem tolerancji osób niepełnosprawnych. A przecież i nas może kiedyś spotkać nieszczęście. Ola była najzwyklejszą nastolatką, najzwyklejszą… Kasia, 13 lat
3.Teraz wiem, że ludzie niepełnosprawni potrafią się cieszyć życiem mimo utrudnionego funkcjonowania i ograniczeń. To opowiadanie daje do myślenia i uczy szacunku do nich. Powinno być obowiązkową lekturą szkolną, gdyż w dzisiejszych czasach młodzież jest bardzo nietolerancyjna. Kasia, 14 lat
4.Zrozumiałam, że życie jest pięknym darem, który otrzymaliśmy, i że trzeba żyć pełnią życia. Przykre jest to, że często osoby w pełni zdrowe nie dostrzegają, co tak naprawdę mają, i pozbawiają się radości. Ola, 13 lat
5.Ta opowieść przekonuje, że potrafimy pogodzić się z najgorszym, że umiemy przezwyciężyć ból i strach. Agnieszka, 14 lat
6.Nie przejmuj się, że jesteś inny od reszty. Jeśli jesteś wśród ludzi, którzy Cię kochają, zrozumieją Cię! Nie czuj się gorszy! Bartosz, 13 lat
7.Gdyby przeczytała to moja koleżanka, która była w takim stanie, jak Ola, zrobiłaby pewnie to samo, co ona – to, co podpowiadał jej Wiatr. Gdy tylko wrócę do domu, zadzwonię do niej, by z nią porozmawiać. I dziękuję za wydanie tego opowiadania. Konrad, 13 lat
8.Książka idealnie nawiązuje do naszego życia codziennego – nie powinniśmy niepełnosprawnych traktować inaczej niż jako zwykłych, normalnych ludzi. Dominik, 14 lat
9.Moim zdaniem Aleksandra dużo straciła, ale też dużo zyskała – odnalazła sens życia. Wypadek musiał być dla niej wielkim ciosem, mimo to przetrwała. Na pewno pomógł jej w tym Bóg – Przyjaciel – Wiatr… Edyta, 15 lat
10.Dziewczyna ma wyobraźnię. A to pomaga. Pomaga być szczęśliwym. Dzięki temu można otworzyć „trzecie drzwi”, które dla zwykłych ludzi są ukryte… Aleksandra, 14 lat
11.Opowiadanie to pomaga wierzyć w Boga, w szczęście, w ludzi, i rzecz jasna – w siebie… Wzruszy niejednego twardziela do łez. Karolina, 15 lat

Minęło dwadzieścia lat. Bora, niegdyś Nosicielka magicznej Łzy Boga Deszczu („Łzy Boga Deszczu. Nosicielka” – wydanie wiosną 2018 r.) i jej mąż Thomas wiodą szczęśliwe życie, wychowując dwie córki i syna. Teraz Nosicielkami są bliźniaczki Maura i Vilia, obdarzone przez kamienie wyjątkowymi mocami. Ponieważ mogą one być niebezpieczne, a dodatkowo w królestwie Turang toczy się wojna, rodzina decyduje się na przeniesienie do klasztoru, dziewczyny zaś wyruszają do szkoły, w której mają się nauczyć kontrolować swoje umiejętności. I wszystko potoczyłoby się gładko, gdyby nie to, że o dwóch Nosicielkach dowiaduje się dawny wróg Bory z odległej przyszłości – Mistrz Czarnych Mnichów. Wprawdzie podróże w czasie zostały powszechnie zakazane, ale mogą w nich uczestniczyć naukowcy, badacze. W nagrodę za najlepsze wyniki na studiach zgodę na taką podróż otrzymuje Julia. Jest oczywiste, że Mistrz okazji nie przepuści. Razem z Julią jako opiekun przenosi się Misztal, którego tak naprawdę jedynym zadaniem jest odebranie Nosicielkom magicznych Łez. Wszystkie chwyty są dla niego dozwolone. Po nieudanym pokonaniu bliźniaczek, porywa ich młodszego brata. A kiedy dziewczyny i ich przyjaciele wyruszą na ratunek, zacznie się podróż, której przebieg i zakończenie obfitować będzie w niebezpieczeństwa, dziwne spotkania i zaskakujące zwroty. Oczywiście nie zabraknie też gorących uczuć. Więcej magii, więcej emocji, więcej intrygi! Nie można tego przegapić!

Dobry adres, metka na ubraniu potwierdzająca najlepszą markę, „piętrowe” zajęcia pozalekcyjne – oto „pas startowy”, czas kołować! Tylko czy jest on faktycznie potrzebny?

Kornelia i Krystian, mimo dobrego adresu zamieszkania, nie czują się wybrańcami losu. Materialnie bardzo dobrze uposażeni, rosną na jałowej glebie, pozbawieni czułości, zrozumienia, rodzinnego ciepła i przede wszystkim miłości, która jest prawdziwym pasem startowym w dorosłe życie.

Twarda lektura z światełkiem w tunelu. Mimo wychowawczego fiaska, jakie ponoszą rodzice, nie wszystko jest stracone. Na szczęście są momenty przebudzenia, są drogowskazy i światła ostrzegawcze, które pomogą zwinąć „pas startowy uszyty” na miarę rodziców. Autorka zostawia nadzieję i szansę na „reset”. Niektórym dorosłym to się czasem udaje. W czasach szalonego konsumpcjonizmu, ciągłego dążenia do doskonałości intelektualnej i fizycznej, nawet rodzice mogą się pogubić. Jednak z odrobiną dobrej woli, odrzucając obłudę i fałsz można przyzwoicie wystartować kolejny raz.
Fragment recenzji Agnieszki Hałubiec