Dziki ogród

Wiosną cieszymy się wszystkim, co kiełkuje i puszcza pędy. Ale niemal od razu pojawia się pytanie: cóż to takiego wyrasta? Na których roślinach pojawią się cieszące oko kwiaty? Które z tych zielonych maluchów okażą się uciążliwymi chwastami? A może trzeba je natychmiast usunąć? Która roślina jest jadalna, a która może okazać się trująca? OD LIŚCIA DO ROŚLINY Już dzięki pierwszym listkom możemy rozpoznać roślinę. Przyjrzyjmy się jak wyglądają? Czy są raczej zaokrąglone? Podługowate? A może złożone? DZIĘKI TEMU NATYCHMIAST JE ROZPOZNAMY Symbole zamieszczone przy każdej roślinie informują, czy jest jadalna, czy będzie miała piękne kwiaty, czy jest pożyteczna dla okolicznych zwierząt, czy jest trująca albo czy silnie się rozrasta. BÄRBEL OFTRING jest z wykształcenia biologiem. Miłość do przyrody wciela w życie jako autorka, redaktor i wydawca najrozmaitszych poradników. W swojej najnowszej książce pomoże nam zidentyfikować rośliny, które pojawiają się wiosną w ogrodach.

Fundamentalny podręcznik poświęcony historii ogrodów. Jedyna publikacja w języku polskim, która przedstawia rozwój sztuki ogrodowej na świecie z uwzględnieniem polskich dokonań. To kompendium wiedzy dotyczącej rozwoju sztuki ogrodowej od XVIII do końca XX wieku. Omawia cechy charakterystyczne obiektów ogrodowych różnych epok, zmieniające się trendy w zakresie kształtowania przestrzeni oraz podane przykłady najwybitniejszych parków i ogrodów. Tom 2 prezentuje ostatnie 250 lat rozwoju sztuki ogrodowej. Rok 2000 stanowi cezurę czasową dla przedstawianych ogrodów. Prezentuje zmiany w rozwoju sztuki ogrodowej, jakie zaszły w okresie ostatnich 250 lat w Europie: odejście od założeń ogrodowych, w których główną rolę odgrywała geometryzacja (w planie i bryle) i kształtowanie postaci ogrodu podporządkowane budowli oraz tworzenie parków krajobrazowych inspirowanych przez naturę. Opisuje także ogrody Chin i Japonii, których sposób tworzenia od początku niezmiennie wiązał się z wykorzystaniem wzorca natury i znacząco wpłynął na kształtowanie założeń ogrodowych w Europie w XVIII wieku. Ukazuje również tendencje i przemiany w rozwoju sztuki ogrodowej i krajobrazu w XIX i XX wieku, aż do zaistnienia rozwiązań postmodernistycznych. Całość wzbogacają przykłady najwybitniejszych obiektów ogrodowych. Książka polecana wszystkim miłośnikom sztuki ogrodowej; przydatna szczególnie studentom kierunków: architektura krajobrazu, architektura i urbanistyka, historia sztuki, a także pracownikom służb konserwatorskich, właścicielom i opiekunom historycznych parków i ogrodów, architektom krajobrazu oraz historykom sztuki.

Przyjeżdżamy do Żelazowej Woli po wzruszenia. Choć wiadomo, że cała posiadłość – dwór, którego już nie ma, oficyna zamieszkiwana przez Chopinów w istocie będąca dziełem późniejszych pokoleń, wystylizowana wedle ich gustu, jej bliższe i dalsze otoczenie – w zasadzie w niczym nie przypomina miejsca, w którym przyszedł na świat Fryderyk Chopin, to wciąż jednak tworzy przestrzeń zapewniającą przeżycie wyjątkowej bliskości z kompozytorem.
Przyjeżdżamy po wiedzę – i oglądamy uważnie wnętrze Domu Urodzenia, troskliwie zagospodarowane ekspozycjami dążącymi do wykreowania jak najlepszej opowieści.
Przyjeżdżamy też w poszukiwaniu wytchnienia, czasu na refleksję, zwyczajnej przyjemności oddalenia się od codziennych zadań – i wtedy wkraczamy do Parku. Rozpostarty na ponad sześciu hektarach jest szczególnym dziełem sztuki, przemyślanym w każdym szczególe i zaaranżowanym, a zarazem naturalnym, niecodziennym modernistycznym pomnikiem ku czci Chopina.
Właśnie o Parku, a dokładniej o rosnących w nim setkach gatunków kwiatów i bylin, jest ta książka. Dajmy się poprowadzić wokół Chopinowskiego Domu Urodzenia, wypatrując kolejnych rabat, zapoznając się z wdzięcznymi imionami wypełniających je roślin, dowiadując się o ich historii, przyzwyczajeniach i funkcjach.
To pewne: kto raz spróbuje tak ubogaconej wędrówki po żelazowowolskim Parku, będzie chciał się dowiadywać o nim więcej i więcej, powracając doń o każdej porze roku.

Poradnik o ogrodowym designie i inspirujący duchowy przewodnik Wizja jutra, w którym odzyskamy utraconą jedność z przyrodą Dawniej ludzie i natura żyli razem niczym jedna rodzina. W harmonii, szczęściu i zdrowiu. Wydawać by się mogło, że to epoka, która bezpowrotnie minęła. Spójrzcie jednak na ogrody Mary Reynolds, zaczynając od inspirowanego wierszem W.B. Yeatsa zjawiskowego projektu do Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew, a zobaczycie przesycone magią, pulsujące dobroczynną energią miejsca przebudzenia oraz głębokiej przemiany. Potraktowana z szacunkiem ziemia odzyskuje pierwotną witalność i odwdzięcza się hojnie swoim opiekunom, obdarzając ich poczuciem bezpieczeństwa i pełni. Mary odnalazła inspirację w leśnych zakątkach rodzimej Irlandii. Fachową wiedzę ogrodniczą połączyła z intuicją, dawne rytuały i mądrość przodków z ekologicznymi rozwiązaniami, wsłuchując się przy tym uważnie w potrzeby samej ziemi. Ogrodowe przebudzenie daje nam nadzieję na lepszą przyszłość, w której zjednoczeni z przyrodą odkryjemy, kim naprawdę jesteśmy, i osiągniemy upragniony dobrostan. Bo przecież „natura trzyma za nas kciuki”.
Książka zawiera wspaniałe ilustracje Ruth Evans.

Utrzymanie zdrowego, wspaniałego ogrodu nie musi sprawiać użytkownikom wiele trudu. Odnoszący sukces autorzy Johanna Paungger i Thomas Poppe pokazują, że najważniejszym elementem w ogrodzie jest sztuka zastosowania właściwego czasu i harmonii między człowiekiem a przyrodą. Kto weźmie sobie do serca te kilka zasad, będzie wkrótce mógł cieszyć się bujnym, żywym ogrodem. Autorzy przekazują Czytelnikom swoje bogate doświadczenie – wiedzę o praktycznym wykorzystaniu właściwego czasu w ogrodzie i przyrodzie. Uprawiając ogród w zgodzie z rytmami Księżyca będziemy mogli zrezygnować z nawozów i pestycydów, otrzymując owoce ziemi o żywej, ekologicznej jakości. Będziemy mogli rozkoszować się bujnością kwiatów i zachowamy delikatną równowagę z przyrodą. W Ogrodzie tętniącym życiem Czytelnicy znajdą praktyczne porady i wskazówki na temat właściwego czasu siania, sadzenia i zbiorów, możliwości uniknięcia wielu uciążliwych prac, sposobów utrzymania zdrowej gleby, jednym słowem sposobów przemiany swojego ogrodu w mały raj. Johanna Paungger dorastała w bliskiej znajomości rytmów Księżyca i przyrody. Dziadek przekazał jej swoją głęboką wiedzę o zdrowym życiu i sposobach utrzymania go do późnej starości. Thomas Poppe to autor i tłumacz, zajmujący się od wielu lat wpływami rytmów Księżyca na codzienne życie. Wspólnie napisali cieszące się wielkim powodzeniem książki: O właściwym czasie, Własną siłą i Wszystko dozwolone, które podniosły do rangi modnego trendu budzącą się wszędzie świadomość zdrowia oraz właściwego i harmonijnego współżycia z Naturą.

Zielone opowieści autorki bestsellerowych Sekretów roślin. Historia, botanika, językoznawstwo, entomologia, kultura, zoologia i religie odsłaniają tajemnice naszych ogrodów. Jak powstały pierwsze ogrody? Czy Ewa naprawdę skosztowała jabłka? Komu starożytni Grecy zakładali wieńce z mięty? Który z owianych złą sławą władców był nazywany „zjadaczem porów”? Gdzie rośnie jedyna na świecie katedra z roślin? Dlaczego pod koniec lata liście jednych drzew czerwienieją, a innych żółkną? Które owoce można zbierać niedojrzałe? Ile lat może spoczywać w ziemi ziarenko maku, nim wykiełkuje? Czy warto zaprosić ropuchę pomiędzy grządki i rabaty? Anne-France Dautheville trzy razy objechała na motorze świat dookoła, zanim w końcu osiadła w swoim podparyskim ogrodzie. Z jej pracy, obserwacji i lektur wyrasta ta pasjonująca opowieść o świecie roślin, od małego ziółka poprzez owoce aż po drzewa, pełna anegdot, legend, zaskakujących faktów naukowych i praktycznych porad. Mój ogród powstał w głębi jednej z dolin regionu Brie. Z początku przed domem roztaczał się kawał dzikiej, zapuszczonej łąki. Posadziłam tam drzewa, czy raczej młode samosiejki wykopane w pobliskim lesie, które i tak nie przeżyłyby w cieniu swoich matek. Potrzeba im światła by dążyć w stronę słońca, ale rodzinne listowie by im na to nie pozwoliło, a zatem uratowałam im życie. Przed domem rosły już jabłonie, ale rachityczne, zatopione w gąszczu jeżyn. Nie mogłam się z tym pogodzić. Odsłoniłam je i odtąd jabłonie odwdzięczają się co roku obfitością czerwonych lub zielonych owoców o delikatnym, kwaskowatym miąższu. Gdy byłam dzieckiem, mówiło się na takie pogardliwie „kwaśne jabłka”. Teraz nazywam je „wykwintnymi cudami mojego ogrodu". Ogródek za domem przypominał wysypisko śmieci. Pośrodku rumowiska złomu, gruzu, drewna i kamieni rósł czarny bez. Wszędzie panoszyły się jeżyny, wprawdzie mniej rozrośnięte niż te przed domem, ale o wiele bardziej uparte. Za starym kurnikiem rósł olbrzymi orzech i parę wiekowych śliw. Krajobraz przypominał pobojowisko, zielony ocean przygód w rodzaju łamania w krzyżu i odcisków na dłoniach. Krótko mówiąc - trzy tysiące metrów kwadratowych wapienno-gliniastego podłoża o bardzo średnim Ph. Mijały lata, drzewa rosły, kwiaty kwitły. Żonglowałam kolorami, zapachami, kształtami, rozmiarami. I czytałam. Zresztą każda roślina sama w sobie jest powieścią. Każda bowiem znalazła swój sposób życia, sobie właściwy, każda pełni swoją rolę wśród innych. Rośliny podróżowały, zmieniały się, zapisując się trwale w sercach i umysłach ludzi. Niosą w pamięci bliskie i dalekie krainy, z których pochodzą, rośliny i zwierzęta, które im towarzyszyły w ich wędrówce. Każda z nich – czy to w miejskim ogródku, czy w dużym parku na wsi – jest ambasadorką swojej rodziny; a ponieważ w 80 procentach przypadków pochodzi z innego kontynentu, staje się pretekstem, by snuć opowieść o naszej planecie. Gdyby rośliny potrafiły mówić, opowiedziałyby nam niesłychane historie. Spróbuję zrobić to w ich zastępstwie. Anne-France Dautheville