Dzikie życie

Dzięki niemu wiosna jest jeszcze piękniejsza Collingwood „Cherry” Ingram był typowym wcieleniem zamożnego brytyjskiego przyrodnika-dżentelmena z początku XX wieku. Wychowany wśród sielskich krajobrazów hrabstwa Kent, od małego kolekcjonował rośliny i obserwował ptaki, by z czasem zostać uznanym ornitologiem. Badania prowadził nawet w okopach I wojny światowej, gdy służył na froncie w północnej Francji. Po wojnie Ingram porzucił jednak ptaki dla innej wielkiej miłości: w czasie swych podróży do Japonii zakochał się w sakurze, czyli ozdobnych wiśniach mających wiele pięknych odmian. Gdy w 1926 roku po raz kolejny wybrał się tam w poszukiwaniu nowych okazów, był wstrząśnięty tym, co zobaczył: krajobraz zdominowała jedna klonowana odmiana sakury, którą zaczęto wykorzystywać jako symbol ekspansjonistycznych ambicji Japonii. Najbardziej poruszył go brak rosnących niegdyś w tym kraju pięknych wiśni o wielkich białych kwiatach. Wtedy poprzysiągł, że przywróci dawną odmianę jej ojczyźnie. W tym celu udał się… do swojego angielskiego ogrodu. Anglik, który ocalił japońskie wiśnie to barwny portret ekscentrycznego przyrodnika, zarys splecionych losów Wielkiej Brytanii i Japonii w XX wieku oraz historia drzewa, którego kwiaty budzą zachwyt na całym świecie. Opowieść o pasji, która połączyła człowieka, roślinę i dwa kraje. Ta czarująca książka pokazuje, jak wiele świat zawdzięcza Ingramowi.
„Kirkus Reviews” Pełna empatii, wysublimowana i wciągająca biografia. Książka o niezwykłym uroku, a przy tym bogata w wiedzę przyrodniczą i historyczną. Już nigdy nie spojrzycie tak samo na japońskie wiśnie. „The Guardian” Abe łączy warsztat historyczki i zacięcie kulturoznawczyni z pasją do opowiadania o ludzkich losach, pokazując, w jaki sposób zapaleńcy tacy jak Collingwood Ingram wpływają na nasze życie. „Booklist” Wyjątkowa książka, doskonale napisana i fascynująca, prawdziwa uczta dla ogrodników amatorów, miłośników wiśni i pasjonatów historii. „Financial Times” Naoko Abe – japońska dziennikarka i autorka książek non-fiction, od 2001 roku mieszka w Londynie. Jej wydana po japońsku biografia Collingwooda Ingrama zdobyła w 2011 roku prestiżową nagrodę Japońskiego Klubu Eseistów. Później autorka przygotowała uzupełnioną o nowe treści wersję dla czytelnika anglojęzycznego. Naoko Abe gra na fortepianie, zwłaszcza muzykę klasyczną, i praktykuje jogę.

W roku 2006 po światowym sukcesie "Boga urojonego" Richard Dawkins stał się ikoną ruchów ateistycznych i sceptycznych. Ten sukces przyćmił nawet jego ważne dokonania naukowe i rolę, jaką w popularyzacji neodarwinizmu – i szerzej, naukowej wizji świata – odegrały jego poprzednie książki – od Samolubnego genu poprzez Fenotyp rozszerzony i kilkanaście innych, aż po Najwspanialsze widowisko świata i Magię rzeczywistości. Dziś nikt, nawet przeciwnicy Dawkinsa (a ma ich wielu), nie kwestionuje jego wyjątkowej pozycji naukowca, intelektualisty i obrońcy rozumu.
Światełko w mroku to kolejnytom wspomnień, które profesor Dawkins postanowił przygotować z okazji swoich siedemdziesiątych urodzin (tom pierwszy – Apetyt na cuda – ukazał się w polskim przekładzie w maju 2016).

Wybitny neurobiolog, ateista, prowokator, zwolennik legalizacji marihuany
Pierwsza biografia Jerzego Vetulaniego
2 marca 2017 roku zostaje ranny w wypadku na przejściu dla pieszych. Nie odzyska już przytomności. Umiera po pięciu tygodniach.
Rok wcześniej mówi: „Warto żyć tak długo, jak długo jesteśmy w stanie myśleć, jak długo pracuje nasz mózg”.
Kocha wprawiać innych w osłupienie. Dla niego „życie jest wrzodem na ciele Wszechświata”, ale bada je, poznaje i uczy o nim.
Vetulani całe życie związany jest z Krakowem. To on współtworzy Piwnicę pod Baranami i staje się jedną z legend tego miejsca. W krakowskim Instytucie Farmakologii Polskiej Akademii Nauk rozwija naukową karierę. Walczy o rzeczy ważne. O wolność w opozycji demokratycznej. O prawa kobiet. O prawa społeczności LGBT+. O legalizację marihuany do celów medycznych.
Nikogo, kto się z nim styka, nie pozostawia obojętnym. Studenci go uwielbiają, a świat nauki i podziwia, i krytykuje.
A wszystko to zaczyna się w 1965 roku, gdy jego brat tonie podczas spływu kajakowego. Jerzy jest wstrząśnięty, ale właśnie ta śmierć mobilizuje go do obrony doktoratu. Kariera naukowa rozpędzi się w sposób imponujący. Vetulani zostanie jednym z najczęściej cytowanych polskich naukowców w dziedzinie biomedycyny.
A może zaczyna się wcześniej, gdy jako dziecko podczas ponurych lat niemieckiej okupacji jeździ wąskotorówką do Kocmyrzowa, by łapać motyle?