Educated

Zawsze twierdziłem, że najlepszym samochodem w historii naszej motoryzacji, całkowicie polskiej konstrukcji, był Star 200 i jego warianty, jak choćby słynny Star 266, a one właśnie powstały w zespole kierowanym przez Antoniego Chmielnickiego – Głównego Konstruktora oraz Dyrektora Zakładu Doświadczalnego Fabryki Samochodów Ciężarowych w Starachowicach. (…) Jeśli powstanie Panteon Polskich Konstruktorów, to na pewno Antoni Chmielnicki znajdzie w nim poczesne miejsce, a w naszej pamięci już je ma na zawsze. Jerzy Kossowski Paweł Chmielnicki (ur. 1972), profesor nauk prawnych specjalizujący się w badaniach nad relacjami pomiędzy prawem i innymi regułami tworzącymi ład aksjonormatywny. Redaktor naczelny ogólnopolskiego miesięcznika „Przegląd Prawa Publicznego”, założyciel Stowarzyszenia Badań nad Źródłami i Funkcjami Prawa. Autor ponad 200 publikacji. Zapisał i ujął w formę literacką wspomnienia swojego Ojca, inż. Antoniego Chmielnickiego.

Wojtek był bardzo uzależniony od leków. Przegraliśmy tę walkę. Nie doczekaliśmy jego 21. urodzin. Książka powstała w pierwszą rocznicę jego śmierci. To wspomnienia ojca, zapis rozmów z ostatniego pół roku życia syna utrwalonych w komunikatorach – podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym i ośrodku odwykowym oraz w chwilach rozpaczliwej próby poukładania codzienności w stanie mocnego uzależnienia. Umieszczono tu także wiersze syna i ojca, które dokumentują ten trudny i straszliwy czas.

I stał się jazz! Andrzej „Idon” Wojciechowski zabiera Czytelników w szaloną podróż mocno zakrapianą wyskoprocentowymi trunkami. Mrożek, Szymborska, Polański, Wajda, Majewski, Komeda to zaledwie kilka wybitnych osób, z którymi zetknął się w swoim życiu i o których opowiada w książce „Idon” Wojciechowski. Z lekką nutą melancholii powraca do kultowego łódzkiego SPATiF-u, by choć w części oddać atmosferę miejsca, które przez lata tworzyli znani aktorzy tacy jak Ludwik Benoit, a także charyzmatyczna obsługa. Opisuje czasy szkolne w III LO w Łodzi i jej znanego absolwenta – Jana Machulskiego. Legendarny trębacz łódzkiego zespołu jazzowego „Melomani” w krótkich, dowcipnych tekstach wspominał ludzi i miejsca, które odegrały szczególną rolę w polskiej kulturze. Próbował uchwycić wszystko to, co czyni życie niezwykłym, przepełnionym dystansem i nieprzewidywalnym jak jazzowa improwizacja. Dołączone do tekstów karykatury dodatkowo podkreślają humor, którym podszyta jest każda opowieść. Choć tytuł książki głosi, że Prunelki piło się dużo, to po lekturze także dziś nabiera się ochoty na degustację…

Arkady Fiedler ryzykował życie w nurtach rzek pełnych aligatorów, Olgierd Budrewicz o mały włos, a spadłby do wodospadu Wiktorii w Rodezji, innym razem zaś zsunął się na dno przepaści w Andach. Tony Halik omal nie umarł z pragnienia, a Wojciecha Cejrowskiego w każdej chwili mogła użreć la viuda negra czy zaatakować (wchodząc cichcem pod paznokieć) afrykańska pchła ziemna. Moja konfrontacja z żararaką w argentyńskiej prowincji Misiones skończyła się tylko silnym krwotokiem, a z pajęczakiem w La Ceiba w Hondurasie, sepsą. Jednakże aligatory, żararaki, skorpiony i ryczące wodospady to nic w porównaniu z ryzykiem, jakie niesie ze sobą spotkanie z ukrywającym się przywódcą rewolty Indian, peruwiańskim prokuratorem ścigającym bandytów spod znaku Sendero Luminoso, przekupnym sędzią meksykańskim czy narcotraficantes z Copacabany nad jeziorem Titicaca w Boliwii.

Nie ma bowiem wątpliwości, że najniebezpieczniejsze są kontakty z ludźmi.

Z moich licznych globalnych poszukiwań guza, jak na razie, wychodziłem cało. O tym jak mi się to udawało, proszę przeczytajcie i oceńcie sami.

Jan M. Fijor

Osobiste wyznania babci i reakcje wnuczki zaskoczą osoby z dwóch odległych od siebie pokoleń: zarówno „zetki” (urodzone po roku 1996), jak i BB (osoby urodzone w latach 40. minionego wieku i później, aż do drugiej połowy lat 50.). Własną mapę życia każdy z nas ma w sercu. Busia Elżbieta otwiera serce przed wnuczką oraz Czytelnikami. Zostawia po swoim życiu ślad dla potomnych. Rozmowy Babusi-Busi Elżbiety z wnuczką Darią to nietypowa biografia daleka od typowej formuły. Inspirujący materiał do przemyśleń dla rówieśników Darii, czyli pokolenia Z. Intrygująca forma pożegnania babci z przeszłością oraz utrwalenia tego, co z upływem czasu znika z pamięci o babciach i dziadkach „zetek” – pokoleniu "baby boomers" (BB). Czy Twoje życie to puzzle czy collage? Każda odpowiedź może prowadzić do cennych wniosków.

Jiří Kolář jest kluczową postacią dla literatury czeskiej XX wieku. Jego twórczość literacka wciąż nie jest szerzej znana poza granicami Czech. Światową sławę zdobył głównie jako artysta (wystawy między innymi w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku). Całą wiedzę i umiejętności plastyczne zawdzięczał tylko swojej dociekliwości i wrażliwości na otaczający go świat. Dziennik nigdy nie był w całości publikowany w języku polskim. W Czechach ostatni raz ukazały się w 1983 roku. Wydanie Naocznego świadka ma na celu przybliżenie polskiemu czytelnikowi jego twórczości, w której forma dziennika jest jedną z najważniejszych. Naoczny świadek to poetycki zapis 12 miesięcy z życia Jiříego Kolářa. Wydanie dzienników towarzyszy organizowanej przez MOCAK wystawie Kolaż z łasiczką Jiříego Kolářa, pierwszej od lat polskiej monograficznej prezentacji twórczości jednego z najwybitniejszych czeskich artystów.