Ekoturystyka

Czy istnieje bardziej charakterystyczna potrawa albańska niż byrek?
Dlaczego Albańczycy noszą biało-czerwone bransoletki?
Co to znaczy „dawać komuś na kawę”?
Jeszcze kilka lat temu omijana przez turystów, kojarzona tylko z mafią i bunkrami, Albania staje się coraz bardziej popularna dzięki różnorodności, jaką oferuje: dzięki piaszczystym plażom nad lazurową wodą, imponującym zamkom czy górskim szlakom z zachwycającymi widokami. I choć albańską tożsamość wciąż kształtują honor i besa, a społeczna ocena bywa ważniejsza niż zdanie jednostki, to nikogo nie dziwi tutaj wiara w złe oko, świętowanie Dnia Lata lub bar naprzeciwko meczetu.
Autorka zabiera nas w podróż po mozaikowej rzeczywistości Albanii. Oprowadza po historycznej Krui i zatłoczonym centrum Tirany, wśród jej rozmówców są bywalcy barów, aktywistki i ci, którzy przetrwali czasy komunizmu. W ich historiach wspomnienia z okresu dyktatury przeplatają się z opowieściami o pierwszych feministkach i tradycyjnych kilkudniowych weselach. Przewodniczka odkrywa nieznane oblicze Albanii – krainy orłów, w której wciąż żywa jest legenda Skanderbega, a dwugłowy czarny orzeł, jeśli złapie kogoś w swoje szpony, to łatwo go nie wypuści, bo do tego kraju wraca się wielokrotnie.

"W zimie brązowe miśki zawsze smacznie spały, Ino jeden stał na Krupówkach, ten, co był biały."
Marek Zawadzki, Biały Miś z Krupówek

Zjawisko turystyki rodzi w środowisku badaczy oraz pośród uczestników ruchu turystycznego pytanie jak to się dzieje, że ludzie od zamierzchłych czasów wyruszają w drogę, podróżują i uprawiają turystykę. Niniejsza monografia, będąca wynikiem badania i eksplanacji wielowymiarowych zależności i związków na polu turystyki jest pierwszą tego typu publikacją, która w interdyscyplinarny sposób zajmuje się genezą turystyki. W książce zwrócono uwagę na wielość naukowych płaszczyzn, które wyjaśniają i opisują teorię turystyki. Prezentowana publikacja jest wynikiem obszernych badań na wszystkich kontynentach, w najbardziej odległych zakątkach świata oraz szczegółowych analiz literaturowych.

Książka ta stanowi bodajże pierwszą tego rodzaju – turystyka ukazana jest z perspektywy „ogólnohumanistycznej”, inter- i multidyscyplinarnej. Jej zaletą jest ukazanie społeczno-kulturowego fenomenu zgodnie z paradygmatem całościowych ujęć humanistycznych/kulturowych, co znalazło przełożenie na jej treść. Na wysoką ocenę zasługuje strona merytoryczna przygotowanej książki. Autor syntetyzuje wiedzę oraz uwzględnia i wprowadza do obiegu naukowego nową wiedzę z obszaru literatury pięknej.
prof. dr hab. Wojciech J. Cynarski

Przedstawioną książkę uważam za ważną, doniosłą z naukowego, aplikacyjnego i dydaktycznego punktu widzenia. Praca ma charakter syntetyczny, deskryptywny, eksplikacyjny, diagnostyczny, porządkujący i wnosi do rezerwuaru wiedzy, zwłaszcza do nauk humanistycznych i społecznych o turystyce, istotne ustalenia, ukazujące turystykę w sposób monograficzny, kompleksowy i holistyczny. Książka z pewnością znajdzie licznych odbiorców na rynku, od pasjonatów turystyki zaczynając, poprzez liczne grono profesjonalistów działających w różnych organizacjach formalnych ukierunkowanych na turystykę, a także będzie źródłem rzetelnej informacji (…) dla licznej rzeszy studentów kierunków turystyki i rekreacji i wielu innych.
prof. dr hab. Zbigniew Dziubiński

Rozwój turystyki na małych obszarach wyspiarskich stał się motorem rozwoju gospodarczego. Sytuacja tych obszarów podczas światowego kryzysu gospodarczego była zróżnicowana. Niektóre z nich, mimo dekoniunktury na rynku turystycznym, odnotowały lepsze wyniki tego sektora niż pozostałe. W monografii wskazano uwarunkowania tego sukcesu, a także model reakcji destynacji turystycznej na kryzys ekonomiczny. Przedstawione wnioski mogą zostać wykorzystane w tworzeniu polityki turystycznej na obszarach zależnych gospodarczo od turystyki i w konsekwencji przyczynić się do zwiększania wpływów z tej dziedziny gospodarki. Monografia jest polecana przedstawicielom nauki, biznesu i administracji zajmującym się turystyką.

Wyjaśniając zależności pomiędzy wybranymi zmiennymi determinującymi odporność na sytuacje kryzysowe w obszarze turystyki, Autorka wykorzystała wiele danych statystycznych dostępnych w międzynarodowych bazach, ukazujących nie tylko wielkość ruchu turystycznego, zatrudnienia w przemyśle turystycznym oraz wpływów z tytułu zagranicznej turystyki przyjazdowej, lecz także strukturę rynku turystycznego, stopień jego dywersyfikacji oraz uzależnienie od głównych rynków emisyjnych.
Z recenzji dr hab. Teresy Skalskiej

Praca ma logiczną strukturę, odpowiednio dobraną metodologię i prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy.
Z recenzji prof. Tadeusza Siwka (Uniwersytet w Ostrawie)

Katarzyna Podhorodecka – adiunkt na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wiedzę i doświadczenie zdobywała także, pracując w Ministerstwie Gospodarki i Ministerstwie Sportu i Turystyki. Zajmuje się badaniami turystyki, w tym sprawami zagospodarowania turystycznego kraju, innowacyjnością oraz klastrami. Prowadziła wykłady na zagranicznych uniwersytetach (m.in.: w Hiszpanii, w Czechach, na Słowacji), odbyła staż dydaktyczny w University of North Florida w Stanach Zjednoczonych. Ma w dorobku 38 publikacji, w tym 15 artykułów naukowych w języku angielskim. Jest redaktorem statystycznym czasopisma naukowego „Miscellanea Geographica – Regional Studies on Development”.

Integralną częścią życia każdego człowieka jest czas wolny. Jest on niezbędny do wypoczynku, relaksu, odreagowania stresów, aby organizm mógł wydajnie funkcjonować. W tym kontekście nie da się zaprzeczyć, że czas wolny pełni pozytywną rolę w życiu jednostki. Sposób wykorzystania czasu wolnego jest zjawiskiem podlegającym ciągłym zmianom m.in. pod wpływem zmian społecznych, rozwijającej się technologii czy większej dostępności do różnych form aktywności, w tym turystyki za sprawą wielu udogodnień, jak np. łatwego transportu (tanie linie lotnicze) czy łatwego zakwaterowania (poprzez zjawisko współdzielenia). Przedmiotem badań w niniejszej monografii są formy zagospodarowania czasu wolnego młodzieży szkolnej pokolenia Z.

Atrakcje Podkarpacia pokazano na mapie samochodowej. Ułatwia więc zwiedzanie Podkarpacia zmotoryzowanym turystom. Obejmuje jeden z najbardziej atrakcyjnych turystycznie, a jednocześnie wciąż jeszcze mało znanych zakątków Polski. Zasięg mapy wyznaczają: Sandomierz na północy, Gorlice na zachodzie, granica polsko-słowacka na południu i polsko-ukraińska na wschodzie.

Wrażenie, jakie wywierają podkarpackie krajobrazy, nie ma sobie równych. Podkarpacie to rozciągająca się kraina pociętych w szachownicę pól i lasów Kotliny Sandomierskiej, bieszczadzkich połonin i wzgórz Beskidu Niskiego, pogórzy: Ciężkowickiego, Dynowskiego, Strzyżowskiego, Przemyskiego, wzniesień Roztocza, wreszcie dolin największych na południowym wschodzie rzek: Wisły, Sanu, Wisłoka i Wisłoki. Walory przyrodniczo-krajobrazowe, liczne zabytki wiekowych miast (Przemyśla, Sanoka, Jarosławia, Krosna), drewniane kościoły i cerkwie, synagogi, pałace, zamki i dwory przyciągają licznych turystów nie tylko z kraju, ale i z zagranicy. Renesansowe zamki w Baranowie Sandomierskim i Krasiczynie należą do najcenniejszych zabytków tej epoki w Polsce. Świątynie w Bliznem, Haczowie, Radrużu, Turzańsku, Smolniku i Chotyńcu to perły drewnianej architektury sakralnej znajdujące się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.