Elementarz do nauki czytania dla I etapu nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

„Lekcja wychowawcza od lat spędza sen z oczu wielu nauczycielom, nie tylko tym, którzy dopiero co skończyli studia. Niestety mało czasu przeznaczone jest w trakcie ich trwania na kształtowanie umiejętności miękkich, tak bardzo potrzebnych we współczesnym życiu. Opracowane przez panią Annę Konarzewską scenariusze lekcji przeznaczonych dla młodzieży, reprezentują niezwykłą pomysłowość w kwestii zaciekawienia tematami społecznymi. Wykorzystanie metody pedagogiki zabawy, dramy oraz techniki pracy z filmem jest niezwykle atrakcyjne i dociera do emocji młodego człowieka z większą siłą”. Anna Sowińska konsultant edukacji daltońskiej, Łódź Anna Konarzewska napisała nie tylko książkę. Podzieliła się sobą. Tekst w książce to nie tylko tekst. To, o czym pisze autorka, to ona sama: życzliwa, szanująca, poszukująca. Dlatego do wielu ról i funkcji, które opisują Annę Konarzewską, chciałbym dodać jeszcze jedną: mentorka. Anno, bardzo Tobie dziękuję za książkę, duże brawa dla Ciebie! Artur Negri ekspert w zakresie myślenia krytycznego, wykładowca MBA Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie Anna Konarzewska – niestrudzona, stale dokształcająca się edukatorka, tutorka i polonistka. Kreatywna, pełna pasji i energii dyplomowana nauczycielka oraz wychowawczyni. Jest Ambasadorką Fundacji „Kosmos dla dziewczynek". Finalistka Ogólnopolskiego Konkursu „Nauczyciel Roku 2021” oraz Nagrody im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” w 2021 roku. W latach 2022 i 2023 nominowana do Nagrody im. Janusza Korczaka. Blogerka „Być nauczycielem…” - strony, za pomocą której inspiruje pedagogów na całym świecie – od Ameryki, przez Europę, po Azję. W 2020 roku jej blog otrzymał wyróżnienie od TWINKL. Został wpisany na listę top blogów kulturowo-–ęzykowych w Europie. Autorka książek: „Być (nie)zwykłym wychowawcą” (2019) oraz „(Nie)zwykłych spotkań. Wokół godzin wychowawczych” (2022). Dzieli się w nich pomysłami na edukację i (nie)zwykłe lekcje wychowawcze. Publikacje zostały opatrzone patronatami Polskiego i Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka oraz Instytutu Praw Dziecka im. Janusza Korczaka. Wykładowca w Szkole Wyższej „Ateneum" w Gdańsku na kierunku „Innowacyjne i kreatywne metody pracy z uczniem”. Od 2020 roku należy do społeczności MIE Expert (Microsoft Innovative Educator Expert), która zrzesza najbardziej innowacyjnych i przedsiębiorczych nauczycieli z całego świata. Anna Konarzewska prowadzi liczne webinary, szkolenia, warsztaty dla nauczycieli, studentów oraz uczestniczy w wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach poświęconych edukacji. Współpracuje z wieloma organizacjami, aby wspierać młodych ludzi w codziennych wyzwaniach współczesnego świata. Uczy przez zachwyt, prowokację, refleksję i działanie, łącząc w ten sposób dydaktykę języka polskiego z wychowaniem i przygotowaniem uczniów do życia. Jej dialog z uczniami opiera się na pedagogice Janusza Korczaka. Poza nauczaniem dzieli z uczniami swoje pasje teatralne. Jej szkolny zespół teatralny „Makabra" zdobył kilka nagród na scenie wojewódzkiej w przeglądach teatralnych. Na co dzień współpracuje z Operą Bałtycką, Nadbałtyckim Centrum Kultury oraz z Gdańskim Teatrem Szekspirowskim, aby wspierać wszechstronny rozwój swoich uczniów.

Ilustrowany przewodnik z klapkami, pod którymi kryje się mnóstwo ciekawostek i faktów
o funkcjonowaniu ludzkiego ciała z zewnątrz.
Nasze organizmy są niczym sprawnie działające fabryki: pobierają z zewnątrz substancje niezbędne im do prawidłowego funkcjonowania, a pozbywają się wszystkiego, czego nie potrzebują. Mali czytelnicy dowiedzą się między innymi, jak działają oczy, uszy, zmysł węchu? Albo dlaczego musimy oddychać, aby żyć?
Kolekcja „Ciało człowieka” obejmuje dwa tomy: Ciało człowieka. Co się dzieje na zewnątrz i Ciało człowieka. Co się dzieje w środku.

Jakie są rodzaje chmur? Skąd się bierze tęcza? Jakie są rodzaje deszczu? Czy deszcz pada wszędzie na świecie? Książka popularnonaukowa dla najmłodszych. Czytelnicy znajdą w niej odpowiedzi na (prawie) wszystkie pytanie dotyczące deszczu. A co najważniejsze - wszystko napisane językiem zrozumiałym dla najmłodszych.

Pierwsze tygodnie i miesiące szkoły potrafią wywrzeć istotny wpływ na  przyszły  stosunek dziecka do nauki.  Dlatego warto przygotować się na ten okres życia, zapoznać z tym, co przyszły pierwszoklasista ma umieć i znać. 

Zeszyty ćwiczeń są dokładnie dostosowane do najnowszego darmowego podręcznika MEN dla klasy I.

1/ w tej samej kolejności realizują tematy

2/ realizują zadania tylko zasygnalizowane w podręczniku, a zwyczajowo związane z zeszytami ćwiczeń (czyli rozwijające umiejętności manualne, utrwalające wiedzę i sprawdzające jej opanowanie)

3/ realizują podstawę programową MEN dla kl. 1

4/ działają dokładnie tak, jak zeszyty ćwiczeń, które realizowane będą w szkole, ale będą stanowić uzupełnienie edukacji, a nie jej powtarzanie.

5/ zagwarantują więc pomoc w lepszym opanowaniu materiału uczniom mającym problemy lub dodatkowe zadania dzieciom zdolnym, wymagającym większej liczby zadań.

Seria zawiera zeszyty:

• Jestem uczniem – zeszyt 1
• Już się uczę – zeszyt 2
• Poznaję litery i liczby – zeszyt 3
• Piszę i liczę – zeszyt 4
• Uczeń na szóstkę - zeszyty 5-15.

Zwrot w stronę edukacji kulturalnej jako podstawy autokreacji jest efektem wieloletnich pasji naukowo-badawczych autorki. Pierwotnie koncentrowały się one wokół analiz teoretycznych, dotyczących powinowactwa, korelacji sztuk na przestrzeni epok, połączonych z próbą dopracowania koncepcji metodycznej przedmiotu wiedza o kulturze. Pokłosiem tych poszukiwań jest przekonanie, że podstawą autokreacji powinno być w edukacji kulturalnej eksponowanie i zderzanie wzorów, konwencji bycia człowiekiem, w perspektywie dziejowej, umożliwiającej dokonanie wyboru, w kontekście bogatych doświadczeń i pogłębionej refleksji nad kondycją ludzką w całej jej rozciągłości. Przekonaniu temu towarzyszy również świadomość konieczności podejmowania takich badań, które nie powielają gotowych schematów i modeli, ale dostarczają pogłębionej refleksji nad sposobami edukacyjnego kształtowania i podnoszenia ludzkiej kondycji. Stąd też zwrot w badaniach w kierunku podejścia jakościowo-ilościowego.
Prezentowana w książce weryfikacja autorskiej koncepcji nauczania wiedzy o kulturze w kontekście autokreacji młodzieży licealnej – rozwijania jej kompetencji aksjologicznej i autokreacyjnej, stanowiąca naczelny cel podjętych badań, wymagała przełożenia przyjętych założeń teoretycznych na rozwiązania dydaktyczne, na praktykę edukacyjną. W efekcie proponowana koncepcja stanowi przykład zastosowania w praktyce szkolnej humanistycznego modelu procesu dydaktyczno-wychowawczego.

Każde ludzkie działanie ma swoją metodykę mówiącą, jak je efektywnie, a zarazem skutecznie przeprowadzić, pozostając w zgodzie z jego powszechnie przyjętymi procedurami. Znajomość metodyki jest szczególnie ważna, gdy zmierza się do przygotowania dzieła podlegającego formalnej ocenie według ściśle ustalonych kryteriów i mającego świadczyć o określonych kompetencjach jego autora, jak to ma miejsce w przypadku rozpraw doktorskich traktowanych jako narzędzie intelektualnej formacji doktora nauk. Metodyka ma wiele różnych wątków, z których najważniejsze przedstawia ta książka. Omówiono w niej te, które:
– pomagają doktorantowi w określeniu jego tożsamości naukowej, co jest szczególnie ważne, a zarazem trudne, dla osób o wielorakiej proweniencji akademickiej, nie zawsze zgodnej ze specjalizacją nabywaną dzięki przygotowywanej pracy doktorskiej,
– są pomocne przy wyborze i werbalizacji rozwiązywanego w tej dysertacji problemu badawczego, formułowaniu tezy doktorskiej i służących jej udowodnieniu hipotez badawczych,
– pokazują, w jaki sposób podczas rozwiązywania podjętego problemu badawczego oraz dowodzenia słuszności postawionej tezy korzystać z istniejącej teorii, jak ją rozwijać bądź testować jej prawdziwość,
– pozwalają właściwie korzystać z rekomendacji metodologicznych uzyskiwanych od doświadczonych badaczy,
– uczulają na skutki indoktrynacji i archetypów oraz stereotypów myślowych, radząc, jak ich unikać,
– zapewniają obiektywizm i replikatywność prowadzonego badania,
– mówią, jak umiejętnie komunikować jego przebieg oraz wyniki w trakcie przygotowywania tekstu samej rozprawy i związanych z nią publikacji naukowych.