Emigrantka z torebką Louisa Vuittona

A ja żem jej powiedziała... – ta książka to petarda!
Wydawało się, że nic już nas nie zaskoczy w internecie. I wtedy pojawiła się ona. Śmieszna gęba, która mówi mądrze o życiu. Prosto, zwięźle, szczerze i bez owijania w bawełnę. Ze zrozumieniem, bez pouczania. Mówi o show-biznesie, celebrytach, współczesnych snobizmach, fobiach i modach. Tylko kilka zdań, a jest w tym ciepło, doświadczenie i życiowa mądrość.
„A ja żem jej powiedziała, Kaśka, szczęścia nie poudajesz” – mówi Nosowska.
Nagle cała Polska zaczyna czekać na kolejny odcinek.
Zadałam sobie pytanie, co w tym zajęciu sprawia mi autentyczną przyjemność, na którym etapie działalności jestem najbardziej sobą, w sobie, czuję się bezpiecznie, a w okolicy serca wzrasta temperatura. Najszczersza z najszczerszych odpowiedzi brzmi - pisanie. Ten samotny moment, kiedy z chmary słów wyłapuję te, które najlepiej opowiedzą emocje. Jest to proces żmudny, momentami skrajnie wyczerpujący. Nie mam łatwości, którą legitymują się prawdziwi mistrzowie żonglerki słowem. Ja wysiaduję. Do odleżyn.
I zaczęła pisać.
O druzgocącym wpływie portali społecznościowych na nasze życie, o dylematach partnerstwa, problemach w okiełznaniu nastolatków, o miłości do jedzenia i terrorze rynku reklamowego. O tym jak kochać i nie kochać. O tym, że czarny nie wyszczupla, a seks tantryczny nie polega tylko na faszerowaniu, faszerowaniu, faszerowaniu.
Nosowska jest szczerą, dojrzałą i oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i spektakularnej kariery pozostała skromna. I ma to, czego brakuje teraz wszystkim – dystans do samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie udaje. Z perspektywy dojrzałej kobiety mówi o konsekwencjach tłumienia swojego głosu wewnętrznego, konieczności polerowania intuicji złotą łyżeczką i potyczkach z wewnętrznym krytykiem, zwanym przez nią „puczystą”.
„Od jakiegoś czasu nie wstydzę się tego kim jestem. Znam swoje możliwości. Są zbyt ograniczone by zawojować świat, ale wystarczające, by być wdzięczną, lubić życie i oddychać swobodnie.”
Nieoczywiste, głębokie, błyskotliwe, świetnie napisane i bawiące do łez. Ta książka zabije cię miłością.

Cykl krótkich, satyrycznych bajek, nawiązujących do popularnych wątków kultury masowej. Opowieści te ukazują w krzywym zwierciadle (w stylu "Folwarku zwierzęcego" Orwella) problemy współczesnego świata. Można się z nich dowiedzieć na przykład:

- Jak urzędnik z Brukseli (stuprocentowy mężczyzna!) urodził piękne dziecko;

- Jak Ali Baba i jego rozbójnicy - bez jednego wystrzału - zdobyli Europę Zachodnią i dlaczego nie podbili Moskwy oraz Warszawy;

- Jak wygląda poprawność polityczna w świecie krasnoludków;

- Jakie były losy rozbuchanego seksualnie królika;

- Jak Januszek, najgorszy uczeń w klasie, został milionerem;

- Co robili w łóżku Sherlock Holmes i doktor Watson?

"Czy odważysz się przyjąć niespodziankę, którą szykuje ci los?

Ona – dziewczyna z dobrego domu, wzorowa studentka i miłośniczka baletu; on – chłopak z trudną przeszłością, zranionym sercem i życiorysem najeżonym niepowodzeniami. Kiedy dojdzie do spotkania tych dwojga, cały świat będzie wydawał się przeciwny ich związkowi. A jednak na przekór wszystkim trudnościom i barierom, połączy ich uczucie tak silne, że wkrótce przyniesie im i ich bliskim nieoczekiwane zmiany... I chociaż mogłoby się wydawać, że takie historie już dobrze znamy, tutaj nic nie jest pewne i jasne. Czy młodzi ludzie będą w stanie dokonać wyborów na tyle odważnych, by raz na zawsze udowodnić, kim tak naprawdę są? Ile będą w stanie poświęcić, by być razem?

Moje życie tak naprawdę nie było moje, a moich rodziców. Oni pociągali za wszystkie sznurki. Oni kontrolowali, a przynajmniej starali się, na ile to możliwe, kontrolować każdy jego aspekt."

ŻONA. MATKA. POLITYCZKA. ZDRAJCZYNI. WOJOWNICZKA. OCALONA. PISANA Z FEMINISTYCZNEJ PERSPEKTYWY EPICKA OPOWIEŚĆ O WOJNIE DOMOWEJ W XV-WIECZNEJ ANGLII, ZNANEJ JAKO WOJNA DWÓCH RÓŻ. POWIEŚĆ HISTORYCZNA… I TAK BARDZO WSPÓŁCZESNA, ŻE JEJ AKCJA MOGŁABY SIĘ ROZGRYWAĆ NA DOWNING STREET. Rok 1431 to dla kobiety niebezpieczny czas na bunt. „Bunt? To słowo jest jak iskra, można wzniecić nią pożar albo zgasić ją palcami”. Ona decyduje się rozpalić ogień. Anglia od kilkudziesięciu lat toczy wycieńczającą wojnę z Francją. Tymczasem w kraju żądni władzy i skorumpowani członkowie wielkich rodów feudalnych manipulują coraz słabszym i popadającym w szaleństwo królem. Rozpoczyna się wieloletnia walka o tron Anglii między dwiema liniami rządzącej dynastii: Lancasterami (mającymi w herbie czerwoną różę) i Yorkami (z białą różą w herbie). Na wroga publicznego numer jeden wyrasta Ryszard, książę Yorku i mąż Cecylii Neville, charyzmatycznej kobiety, która wywiera na niego dominujący wpływ. Gdy prawowity władca traci całkowicie rozum, spiski mające na celu zniszczenie Yorków nabierają tempa. Ocalenie rodziny będzie wymagało od Cecylii ogromnej odwagi i przebiegłości. Czy w burzliwym momencie dziejów, gdy dla angielskiej korony kluczowe staje się samo przetrwanie, błyskotliwa księżna zaryzykuje zdradę, by ją ocalić? Figury na szachownicy są już rozstawione. Czas na pierwszy ruch. To jest wojna, w której walczą kobiety. Zdumiewający debiut, który opowiada o znanych z kronik pierwszych dniach wojny Dwóch Róż, widzianych oczami najważniejszej – niewidzialnej – bohaterki tych wydarzeń. W pełnej energii i napisanej bezpośrednim językiem prozie Garthwaite porywająco wskrzesza niezwykłą kobietę z zamierzchłej przeszłości. Zajmująca powieść. „The Times” Czy właśnie objawiła nam się nowa Hilary Mantel? „The Telegraph” Naprawdę zachwycająca bohaterka. Sarah Moss, autorka „Muru duchów” Żywe, kobiece spojrzenie na wojnę Dwóch Róż i napisany ze znawstwem przewodnik po dramatycznych wydarzeniach tamtej epoki – co za wyczyn! Imogen Hermes Gowar, autorka „Syreny i pani Hancock” W tej bardzo ważnej książce ogień buzuje niemal na każdej stronie – od pierwszej brutalnej sceny aż po błyskotliwy finał. Nieopowiedziana historia Anglii, w której główną rolę odgrywa wybitna kobieta. Chris Cleave, autor „Między nami”

Foch strzelony bez powodu zawsze smakuje najlepiej.

Gej w wielkim mieście po krakowskich przejściach z byłym księdzem wraca do Warszawy. Ląduje w ramionach przystojnego Wiktora. Od tej chwili wszystko – z apartamentem w modnej dzielnicy włącznie – wydaje się idealne. Jest związek, miłość i stabilizacja. Myli się jednak ten, kto sądzi, że związek gejów jest wolny od zagrożeń ze strony teściowych. Do akcji wkracza bowiem Marta – z pozoru wrażliwa artystka, w rzeczywistości zapiekła homofobka, która chce zniszczyć sielankę. Główny bohater dochodzi do wniosku, że nie chce już być gejem i wpada w ręce ludzi, którzy twierdzą, że homoseksualizm można wyleczyć. Jak grypę.

Bohater odnalazł się już w wielkim mieście, tym razem musi odnaleźć się w związku. A jak związek (każdy!) to i „mamusia”. Okazuje się, że teściowe (nawet nieoficjalne) mają w genach zakodowane utrudnianie życia parze. Czy gej poradzi sobie i tym razem?
Katarzyna Bieńkowska, www.poligondomowy.pl

Świetna! Pełna humoru i ironii walka z potencjalną teściową – zapiekłą homofobką, sprawia że nawet najgorszy nastrój zaraz się poprawia. Polecam z całego serca. Dobra zabawa gwarantowana! Nie oderwiesz się od czytania do samego końca.
Ewelina Górowska, ewelina-czyta.blogspot.com

Najważniejsze to być sobą, prawda? Nawet jeśli masz teściów z piekła rodem! Nie oceniajmy innych i nie przejmujmy się tym, co myślą o nas ludzie. Życie jest zbyt krótkie. Zamiast się martwić, przeczytaj tę książkę, polecam!
Agnieszka Nikczyńska, ksiazki-takie-jak-my.blogspot.com

„Chyba strzelę focha” porwie Was w wir szalonego życia studenckiego. Pierwsze dorosłe decyzje podjęte przez bohaterów będą miały wpływ nie tylko na ich życie, ale i ich najbliższych. Jest to słodko-gorzka opowieść o dylematach moralnych, etycznych oraz o postrzeganiu odmienności seksualnej. Humoru powieści dodaje teściowa z piekła rodem.
Andżelika Jaczyńska, czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com

Mikołaj Milcke – ur. w 1981 r. w Sokołowie Podlaskim, pisarz, dziennikarz, autor tekstów piosenek. Przez wiele lat związany zawodowo z TVP, później z Wirtualną Polską. Publikował w „Polityce”, „Sukcesie”, portalach Onet i Polki.pl, współpracował też z Polskim Radiem, Radiem Kolor i TVN24.

Należy do najpoczytniejszych w Polsce autorów literatury LGBT. Debiutował powieścią „Gej w wielkim mieście” (2011), następnie ukazała się jej druga część „Chyba strzelę focha!” (2013). Obydwie zyskały miano kultowych, a obecnie wznowione zostały w zmienionym i poprawionym wydaniu. „Nie w moim typie” (2019) i „Trzy po trzy” (2019) to ich kontynuacja.

Zagadkowa opowieść o ludziach zaplątanych w swój własny los

Leniwiec, Panda, Sowa, Surykatka i Wiewiórka trzymali się ze sobą od dzieciństwa. Kiedy Panda tuż przed trzydziestymi urodzinami popełnia samobójstwo, pozostali członkowie paczki są w szoku. Co skłoniło go do tak dramatycznej decyzji? Czy było coś, czego nigdy im o sobie nie powiedział? Podczas pogrzebu i stypy każdy z przyjaciół będzie musiał skonfrontować się z przeszłością, dotychczasowymi życiowymi wyborami i poglądami. Kruchość i ulotność życia stają się nagle punktem wyjścia do rozważań, które mogą ich doprowadzić do zadziwiających wniosków. A to dopiero początek, bo wkrótce los postawi przed nimi zupełnie nowe wyzwania…

Zamknąłem drzwi na klucz i udałem się do windy. Wcisnąłem odpowiedni przycisk i zjechałem na parter, po czym opuściłem blok, w którym spędziłem kilka ostatnich miesięcy swojego życia. Nie oglądałem się za siebie. Stwierdziłem, że kiedy patrzę przed siebie, świat za mną przestaje istnieć. Koncepcja ta nie była moja, a jedynie zapożyczona od filozofa, którego imienia już teraz nie pamiętałem. (…)
Zaczynał się kolejny dzień, podczas którego określona liczba ludzi umrze, urodzi się, zaśmieje się głośno oraz zapłacze. Nie miało to dla mnie żadnego znaczenia. Pomimo że moje serce biło, a krew pulsowała spokojnie w żyłach, nie czułem się już częścią żywego świata. Planeta już od dawna obracała się beze mnie. Pozostało mi już tylko skierować kroki na znajdujący się nieopodal bloku plac zabaw.

Patryk Ptaszkowski – urodził się w 1990 roku w Gorlicach. Ukończył bezpieczeństwo narodowe na Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego oraz stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od czasu szkoły średniej pisywał wiersze oraz opowiadania, które zawsze lądowały w szufladzie. Do zajęcia się pisaniem na poważnie zainspirowało go spotkanie z prozą Murakamiego. Jest fanem jazzu, rocka oraz muzyki klasycznej. Interesuje się polityką, filozofią i religiami.