Encyklopedia dawnej broni i uzbrojenia ochronnego

Jan Czop, członek Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, jest autorem trzech albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej. Album „Barwa wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku“ (598 sylwetek żołnierzy) jest pierwszą częścią tego cyklu.

Wiek XVIII był znaczący dla rozwoju polskiego munduru. Od kontusza, żupana i czapki z futrzaną opuszką oraz ubioru cudzoziemskiego do kurtki ułańskiej z rabatami, rajtuzów z lampasami i rogatej czapki. Mundur ten, rozsławiony przez szwoleżerów i ułanów w wojnach napoleońskich, znalazł stałe miejsce w europejskich armiach – austriackiej, niemieckiej, rosyjskiej, francuskiej, brytyjskiej, a nawet tureckiej. Załączniki do albumu zawierają kopie lub odpisy regulaminów, ordynansów i przepisów mundurowych dla tego okresu. Jest to pierwszy, tego rodzaju, zbiór w polskiej literaturze przedmiotu.

Autor uświadamia nam istnienie swoistego »ukrytego« czy nawet »wstydliwego« wymiaru wojny. Co więcej, podaje liczne argumenty na rzecz tezy o celowym, powszechnym i mniej lub bardziej wyrafinowanym stosowaniu narkotyków oraz substancji psychoaktywnych w warunkach bitewnych. Nie unika przy tym kontrowersyjnych z tradycyjnego punktu widzenia tez dotyczących roli farmakologii na wojnie. Choć na pierwszy rzut oka praca mieści się w obrębie nauk historycznych, to w bardzo ciekawy sposób wplata wątki o charakterze m.in. filozoficznym, kulturoznawczym, socjologicznym i psychologicznym. Wykorzystuje zatem interdyscyplinarność jako metodę pozwalającą na pogłębienie obszaru badań w celu uzyskania imponującego efektu jakościowego. Książka łączy zalety wartkiego, potoczystego wykładu z dziedziny historii wojskowości z publicystyką naukową w najlepszym wydaniu.
Z recenzji dr. hab. Artura Gruszczaka,
Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ

Ta wnikliwa analiza »dopalaczy« wojny autorstwa politologa jest w znacznej mierze nieopowiedzianą dotąd historią roli, jaką środki odurzające odegrały na przestrzeni wieków w podtrzymywaniu żołnierzy na polach bitew, oraz roli, jaką odegrają w przyszłości w napędzaniu wojny. Na długie lata książka ta stanie się tekstem klasycznym.
Prof. Christopher Coker, Department of International Relations,
London School of Economics and Political Science

Album przedstawia biografie Adama Borysa ps "Pług" - Dowódcy Batalionu Armii Krajowej "Parasol"

19 II 1919 r. Naczelne dowództwo Wojska Polskiego rozkazem L.77 utworzyło 11 Pułk Ułanów, a w jego skład miały wejść wymienione niżej szwadrony i oddziały: 1 por. Edwarda Bednarskiego z Pińczowa 2 rtm. Antoniego Jabłońskiego z Kraśnika 3 por. Edwarda Kleszczyńskiego 4 por. Romualda Niementowskiego 5 wszystkie oddziały Okręgu Generalnego Kielce Organizowanie pułku powierzono mjr. Mariuszowi Zaruskiemu, a na miejsce formowania wybrano Sandomierz.

Nie trafiłeś tu z wyroku sądu i nie znasz daty końca swej kary. Nie posiadasz żadnych praw. Głodujesz, jeśli oni tak zadecydują. Pracujesz, kiedy ci każą. Umierasz na ich rozkaz.
Historia obozów koncentracyjnych nie zaczyna się wraz z nastaniem ideologii nazistowskiej i nie kończy się wyzwoleniem Auschwitz. Pierwszy obóz powstaje poza Europą, gdy Adolf Hitler ma zaledwie siedem lat. Kolejne pojawiają się na sześciu kontynentach, w niemal każdym kraju. Od ponad 100 lat nie nastał moment, w którym mapa świata byłaby od nich całkowicie wolna. Dziś nadal działają. Trafiają do nich ludzie pozbawieni prawa do sprawiedliwych procesów.
W trakcie wojny czeczeńskiej przez rosyjskie obozy przewija się jedna czwarta mieszkańców Czeczenii. W amerykańskim obozie w Guantánamo przetrzymuje się podejrzanych o terroryzm bez udowodnienia im winy. W Korei Północnej w obozach ludzie się rodzą, dorastają i umierają, nie zaznawszy życia poza ogrodzeniem z drutów kolczastych.
Gdy świat dowiedział się o Auschwitz, wszyscy mówili „nigdy więcej!”. Ile dziś jest warte to zapewnienie? Ofiary imperiów kolonialnych, sowieckich łagrów, nazistowskich obozów śmierci, obozów hiszpańskich, chorwackich, włoskich, amerykańskich, brytyjskich, chińskich, koreańskich liczone są w milionach.
Nie chcemy pamiętać o tym, że obozy koncentracyjne to nie tylko historia, lecz także nasza teraźniejszość.

Czy ocalić honor, czy życie i los miasta? Na takie pytanie musieli odpowiedzieć mieszkańcy hiszpańskiej Saragossy, gdy byli dwukrotnie byli oblegani przez wojska napoleońskie w latach 1808–1809. Wybrali honor, poświęcając swoje życie i całe miasto. Francuzi odnieśli pyrrusowe zwycięstwo, zdobywając w końcu kupę gruzów. Militarna przegrana Hiszpanów zawierała jednak w sobie element zwycięstwa. Ostatecznie wygrała bowiem legenda bohaterskiego miasta, która promieniowała na cały kraj i z tlejących się popiołów oporu roznieciła żar wojny przeciwko francuskiej okupacji. Dziś zresztą mniej pamięta się o Francuzach, którzy oblegali Saragossę, a bardziej o Hiszpanach, którzy jej bronili. W krwawych walkach o miasto w Aragonii wzięli udział także polscy żołnierze z Legii Nadwiślańskiej.
Te boje przejmująco opisał Stefan Żeromski w powieści „Popioły”, a pokazał Andrzej Wajda w jej ekranizacji.