Epilog z Gwiazdą

Robert Janowski - piosenkarz, poeta, aktor, prezenter telewizyjny. Szerokiej publiczności znany jest przede wszystkim z teleturnieju "Jaka to melodia?", który prowadzi od 1997 roku. Ogromną popularność zdobył już w latach 90-tych główną rolą graną w musicalu Metro, z którą wystąpił także na Broadwayu. Na koncie Artysty są cztery wydane wcześniej tomiki wierszy, a także dyskografia, na którą składa się pięć tytułów płytowych, gdzie jest wykonawcą, także wielokrotnie autorem tekstów i kompozytorem. Silna osobowość artystyczna i wrażliwość Roberta Janowskiego są bardzo ciepło przyjmowane przez widzów i odbiorców tomików wierszy i płyt. Był wielokrotnie nagradzany - otrzymał między innymi Telekamery w roku 2000, 2003 i 2008, Złotą Telekamerę w roku 2009, oraz nagrodę Wiktora w roku 2000, 2007 i 2008.

Beata Gruszecka-Małek (ur. 1986) – miłośniczka sztuki i przyrody. Pochodzi ze wsi, kocha wszystko, co sielskie. Jest autorką literatury dziecięcej, w tym książek z serii „Wierszyki Edukacyjne”. Z wykształcenia pedagog i pracownik socjalny. “Autopsje” to jej pierwsza książka poetycka stanowiąca zbiór utworów poważnych, niosących ładunek trudnych emocji. Poezja Autorki była wielokrotnie nagradzana m.in. w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Granitową Strzałę”, Konkursie Poetyckim „Forma Słowa” Studium Literacko-Artystycznego Wydziału Polonistyki UJ w Krakowie i w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim o „Lwi Pazur”.

Trzeci zbiór wierszy Kaspra Bajona. Autonomiczny, ale może też być odczytany jako liryczny komentarz do ukazującego się jednocześnie tomu prozy pt. Wymiana.

Ja feat Eminem

Zazdroszczę tym, którzy pisać potrafią,

przejrzałem miejsca urodzenia tych, co

wpływali na świat. Artykuł w Nature 2022,

June 09. Nie ma mnie w nim. Gówno wart

[They try to shut me down on MTV, but it

feels so empty without me]

Najsmutniejszy jest widok pustej butelki.

Tego, co na dnie. Świat schodzi na psy. Może

dlatego Vasarely malował bryły, a Monet

jakby rozmyty? Dzwonię, zapytać jak dzieci?

[Children, quiet down please. Brian, dont

throw that (shut up!)].

Moje miasto i ty w nim, vis maior. Vis a vis w

aucie ze mną. Nieczysty, dla kogoś, kto

kończył szkołę muzyczną, masz głos. Trochę

jak szept no, dalej, rozbierz mnie.

[I got the hotel room ready. What time are

you gettin off work?]

Ksiądz, jeszcze wczoraj udzielał nam ślubu,

przybity, dziś nowe siły zyskał. Szkoda, że

kazanie przepadnie, bo samograj. Nawet

babka, która jest tu co dnia, Jezu drogi,

[I walk on water. But I aint no Jesus I walk on

water. But only when it freezes (fuck)]

nie wierzy w to, co słyszy. I straszy ją maceba,

jak ciebie viola da gamba. Myślałem o tobie z

czułością wczoraj. Nagie masz palce, oczy

zielone, tańczysz, a ja

[Look out for my next single, its called My

Salsa :). ]

obok słabo kroczę. Gówno warty doktorat,

czy profesura (czcionka nieczytelna deszcz

zalał dyplom w piwnicy). Wiedziałaś, że będą

stąd latać samoloty? Ile waży twój bagaż dziś?

Beze mnie.

[Good, cause youre so fuckin beautiful when

Każdy z utworów zgromadzonych w tomie Chwila to krystalicznie czysty, precyzyjny i zwarty minitraktat: filozoficzny, metafizyczny, egzystencjalny. Szymborska mówi o sprawach najważniejszych w sposób skłaniający do odkrywczych medytacji i przemyśleń. Edycja specjalna tomu ilustrowana jest skanami rękopisów i maszynopisów poetki. Autorka Chwili nie lubiła i nie lubi hałaśliwego eksponowania przeżyć. (…) W centrum akceptowanego przez siebie sposobu widzenia świata umieściła poetka już dawno temu niepewność, zdziwienie i wiarę w to, iż pytania są istotniejsze od odpowiedzi. Marian Stala Szymborska postrzega świat jako fascynującą grę przypadku. (…) Nuta mistrzowska [tych wierszy] wiąże się (…) z dyskretnym, bezsłownym sposobem przywoływania śmierci. Jest ona wszechobecna i nieunikniona, przerażająca i całkiem swojska, skandaliczna i zupełnie naturalna – jak podróż powrotna, jak mara, jak sen, jak cień. Grażyna Borkowska

Wiersze w nowym tomie Piotra Matywieckiego ułożone są w cykle, które składają się na niezwykle przemyślaną kompozycję: Wzrok, Czasownik, Heraklit, Pamięć, Niepamięć, Rajskie drzewa. "Cykle" to głęboki, filozoficzny traktat, osobisty obraz świata Piotra Matywieckiego. Mocną stroną jego poezji jest myśl filozoficzna zamknięta w kropli poezji.