Eva Życie kobiety sukcesu

Publikacja dotyczy dziejów wojny rosyjsko-tureckiej (1787–1792), do której w lutym 1788 roku przystąpiła Austria jako sojuszniczka Rosji. Jest to pierwsze na gruncie polskim monograficzne opracowanie tego zagadnienia. Autorka, opierając się na relacjach prasowych z opisywanej epoki, w sposób barwny i szczegółowy omówiła kolejne kampanie militarne, akcentując wydarzenia i bitwy o znaczeniu przełomowym dla losów tej wojny. Przybliżyła także przebieg rozmów dyplomatycznych i negocjacji zmierzających do przywrócenia upragnionego pokoju w Europie Południowo-Wschodniej.

Pomysł skonstruowania tego rodzaju narracji jest oryginalny. Do tej pory ani wojna wschodnia nie cieszyła się dużym zainteresowaniem historyków, ani tym bardziej ukazanie tej wojny z punktu widzenia Warszawy. Wysoki poziom zaprezentowanych analiz utwierdza w przekonaniu o zasadności podejmowania dalszych wysiłków w zakresie badań nad różnymi aspektami polityki międzynarodowej u schyłku XVIII wieku.
Prof. dr hab. Tadeusz Srogosz (UJD)

Służby specjalne Rosji w walce o dominację nad światem 1917-2036. Najnowsza książka Jurija Felsztinskiego i Władimira Popowa opowiada o stopniowym przejmowaniu władzy w Rosji przez służby specjalne – od grudnia 1917 roku, kiedy utworzono WCzK, Wszechrosyjską Komisję Nadzwyczajną, pod kierownictwem Feliksa Dzierżyńskiego, do czasów współczesnych, kiedy w rezultacie niezgodnych z konstytucją działań państwem zaczęła na dobre rządzić Federalna Służba Bezpieczeństwa, a jej dawny dyrektor, Władimir Putin, został wiecznym prezydentem. Autorzy opisują walkę WCzK/KGB z Komunistyczną Partią Związku Radzieckiego, która toczyła się nieustannie przez dziesiątki lat. W tej walce przewagę zyskiwała raz jedna, raz druga strona, ale w końcu służby bezpieczeństwa odniosły ostateczne zwycięstwo nad partią w 1991 roku. W 2000 roku, kiedy Putin przejął władzę, zdobyły cały kraj. Putin zamierza być prezydentem do 2036 roku – w ten sposób pobije rekord Stalina, który rządził przez 30 lat. Rządy dysponującej bronią jądrową FSB są niezwykle niebezpieczne dla Rosji i całego świata. Czy i ewentualnie jak można wyeliminować to zagrożenie? O Rosji, Putinie i putinowskim reżimie już teraz można zapomnieć. Nie ma więcej takiego kraju jak Rosja. Putin go zniszczył. Istnieje pogardzane i znienawidzone państwo oraz pogardzany i znienawidzony naród, którzy zamieszkuje ten kraj. Nie ma już prezydenta Putina - jest szalony tyran, który zapędził siebie do bunkra. Jurij Felsztinski dla niezalezna.pl

Walka o tron, władzę, pozycję. Przed kolejnymi władcami Rosji stawały wyzwania, którym należało sprostać, a wbrew pozorom nie było to łatwe. Rodzinne relacje, związki z dworami Europy, carskie rezydencje mają swoje sekrety, a życie potężnej dynastii Romanowów pełne jest tajemnic.
Dlaczego królowa Wiktoria nie została cesarzową Rosji? Czy ostatnim carem Rosji był Mikołaj II, czy jego młodszy brat Michał? Dlaczego Polka – caryca Agafia, z domu Gruszecka stała się prekursorką rosyjskiego ruchu feministycznego? Do kogo z carskiej rodziny wcześniej należał ulubiony diadem królowej Elżbiety II? Dlaczego Mikołaj II i jego rodzina nie znaleźli schronienia na dworze króla Anglii Jerzego V?
O tym wszystkim fascynująco opowiada Violetta Wiernicka, która przedstawiła ponad 30 historii – sekretów rosyjskich carów. Członkowie rodziny panującej zostali przedstawieni jako ludzie pełni uczuć, pasji, wątpliwości, targani namiętnościami. A ich osobiste wybory, czasami zwyczajne pójście za głosem serca nie pozostawały bez wpływu na sprawy państwowe. Zapraszamy na carskie salony, poznajmy z bliska rodzinne perypetie i sprawy wagi państwowej…

"Podjęta w pracy problematyka, dotycząca walki z ekstremizmem oraz przeciwdziałania ekstremizmowi w Federacji Rosyjskiej, jest jednym z dwóch zasadniczych nurtów działalności rosyjskich organów bezpieczeństwa wewnętrznego. Działania te mają na celu ochronę integralności terytorialnej Federacji Rosyjskiej oraz zapewnienie jej obywatelom pełnej realizacji ich praw i wolności, zagwarantowanych w Konstytucji. Drugą zasadniczą sferą działalności szeroko pojmowanych organów bezpieczeństwa wewnętrznego Federacji Rosyjskiej jest walka z terroryzmem oraz przeciwdziałanie terroryzmowi. Te dwie sfery działalności wiążą się ściśle ze sobą i wzajemnie się przenikają. Związek działań mających na celu walkę z ekstremizmem oraz walkę z terroryzmem wynika z tego, że terroryzm stanowi skrajną postać ekstremizmu, będąc swoistego rodzaju „skrajnością skrajności”. Jeśli uznamy, że ekstremizm jest postawą sprzyjania skrajnym poglądom i stosowaniem skrajnych (radykalnych) działań do osiągnięcia zaplanowanych celów tej działalności, to terroryzm winien być utożsamiany z najbardziej radykalnym sposobem postępowania, mającym na celu zastraszenie społeczeństwa, spowodowania jak największych strat i zniszczeń oraz nadania poczynaniom terrorystów jak największego rozgłosu. Mając na uwadze znaczący rozmiar szkodliwości społecznej oraz ogromny wymiar strat finansowych i ekonomicznych, jakie wiążą się z działalnością radykalnych ugrupowań, określanych mianem ekstremistycznych i terrorystycznych, wskazać należy na ogromną rolę i znaczenie działań profilaktycznych w obszarze zapobiegania i przeciwdziałania przejawom ekstremizmu i terroryzmu." ze Wstępu

„To jest taki Russian Style! 12 000 kilometrów na kraniec Rosji... i z powrotem"" nie jest klasyczną książką podróżniczą. Nie jest relacją z podróży, choć o podróży opowiada. Podróży pełnej nieplanowanych zwrotów i przypadków. Maciej Stroiński, pojechał na koniec kontynentu, aż do Magadanu nad Morzem Ochockim. Koleją Transsyberyjską i autobusem. Choć nie jest podróżnikiem, to świadomie zrezygnował z wygód, które gwarantuje samolot, choć w jego książce samolot też musiał się pojawić. Stroiński, jako rasowy reporter, uważnie obserwuje świat, który znika na naszych oczach i barwnie go opisuje. Te obrazy mają różne odcienie. Jest feria barw syberyjskiej przyrody, ale zaraz obok zdarta niebieska farba ze ścian porzuconych budynków, w których kiedyś toczyło się życie. Prawdziwy koloryt tej książki jednak tworzą ludzie. Opowiadają swoje historie i pokazują swój świat. Zapraszają do niego Stroińskiego, który koduje każdy szczegół, czytelnikom podpowiadając hasła potrzebne do zrozumienia tytułowego „russian style”. Maciej Stroiński nie jest zakochany w Rosji. Nie jest także jej antagonistą. Jest obserwatorem, który próbuje zrozumieć zjawiska. Brutalnie nazywa absurdy, którymi ten potężny kraj otacza mieszkańców, ale gdy jest ku temu okazja, pisze o kraju Puszkina, Lenina i Putina z prawdziwą sympatią. Choć można chwilami odnieść wrażenie, że najczęściej występującym odczuciem autora jest… niedowierzanie. Dlaczego warto sięgnąć po książkę Macieja Stroińskiego – „To jest taki Russian Style!”? Bo czyta się ją jak książkę przygodową, a chwilami nawet awanturniczą. Autor, który wyjeżdżając kompletnie nie pamiętał języka rosyjskiego, po kilkunastu dniach w królestwie Miszki, postanowił rzucać się chwilami w najgłębszą rosyjską wodę. I nie chodzi tu tylko o Bajkał, w którym Stroiński postanowił popływać pomimo ostrzeżeń miejscowych…

Pełen nieznanych faktów, zakulisowych anegdot portret Putina i jego najbliższych współpracowników.
Autorzy zastanawiają się, czy rosyjska elita władzy to mordercy z kontami w szwajcarskich bankach i willami na Lazurowym Wybrzeżu, czy też może technokraci władzy, którzy "przypadkowo" mają ręce unurzane we krwi? Czy są fanatycznymi oprycznikami, czy zastraszonymi przez rosyjskiego autokratę cara wykonawcami jego poleceń? Czy Putin ma niczym nieograniczoną władzę, która pozwoliłaby mu w razie sprzeciwu usunąć czy wręcz zabić każdego spośród otaczających go ludzi? Czy możliwy jest bunt na Kremlu i kto mógłby przejąć schedę po Putinie? I wreszcie, czy zło we współczesnej Rosji nie jest przypadkiem banalnym następstwem rosyjskiej codzienności?