Fakty muszą zatańczyć

Kiedy skończysz czytać PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS, zrozumiesz, dlaczego wirus łączony z AIDS jest stosunkowo nieszkodliwym intruzem, którego wykorzystano w sytuacji sztucznie stworzonej przez człowieka. Poznasz prawdziwą naturę zagrożeń dla układu odpornościowego, które dotykają nas wszystkich. Zrozumiesz, dlaczego epidemia AIDS i inne epidemie, które z pewnością nastąpią, nie ustąpią, dopóki człowiek nie zmieni swojego nastawienia. Poznasz prawdę, zmienisz zdanie i uwolnisz się.

W książce PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS ujawniona zostaje ludzka chciwość pieniędzy i władzy oraz przedstawione jest to, jak sieć „starego lobby” ingeruje w działanie federalnie regulowanych amerykańskich instytucji badawczych, których liderów za ten stan rzeczy okrywa hańba.

W dzisiejszym świecie jest tylko około dwustu naukowców, którzy rozumieją swoisty język i symbole hermetycznej i tajemniczej dziedziny nauki – wirusologii. Ze sterylnych i odizolowanych sanktuariów ci „kapłani wirusologii” nakreślili własne interpretacje „Wyższej Wiedzy” w odniesieniu do świata Natury. Ci nieliczni szafarze wiedzy poinformowali miliony lekarzy na świecie o tym, jaki jest ich zdaniem prawdziwy stan rzeczy w kwestii choroby zwanej AIDS. Oślepili nas swoimi egzotycznymi symbolami i relikwiarzem swych „laboratoriów”! Oślepili nas pod kątem dostrzegania oczywistych uwarunkowań środowiska, w którym codziennie jesteśmy zanurzeni. Jednak to właśnie załamanie się dynamicznej równowagi w stale otaczających nas środowiskach powoduje osłabienie naszego układu immunologicznego. Osiągnięto dla AIDS masę krytyczną. Rappoport dokumentuje te wydarzenia.

SPIS TREŚCI:

AIDS INC. – PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS:

NOTATKA AUTORA
WSTĘP
PRZEDSIĘBIORSTWO AIDS. WPROWADZENIE OD AUTORA
CZĘŚĆ PIERWSZA. NIEUDOWODNIONA EPIDEMIA AIDS
ROZDZIAŁ PIERWSZY. AIDS W TELEWIZJI
ROZDZIAŁ DRUGI. NIEZNANY POWÓD ŚMIERTELNOŚCI
ROZDZIAŁ TRZECI. CZY DOŚWIADCZENIE WIĘZIENNE MOŻE SPOWODOWAĆ AIDS?
ROZDZIAŁ CZWARTY. CHEMICZNA ODMIANA AIDS
ROZDZIAŁ PIĄTY. KTO WYLANSOWAŁ POPPERSA?
ROZDZIAŁ SZÓSTY. NARKOTYKI I AIDS: WYWIAD Z OSOBĄ ZARZĄDZAJĄCĄ KLINIKĄ TERAPII AIDS
ROZDZIAŁ SIÓDMY. LATA ANTYBIOTYKOTERAPII: WIĘCEJ NA TEMAT CHEMICZNYCH ŹRÓDEŁ AIDS
ROZDZIAŁ ÓSMY. PESTYCYDY I DUMPING NARKOTYKOWY W TRZECIM ŚWIECIE: CZY TO AIDS?
ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY. WPROWADZENIE AZT
ROZDZIAŁ DZIESIĄTY. NIEDOŻYWIENIE PRZY AIDS
ROZDZIAŁ JEDENASTY. FAŁSZYWE STUDIUM PRZYPADKU: AIDS W UGANDZIE
ROZDZIAŁ DWUNASTY. CZY TO WIRUS HIV POWODUJE CHOROBĘ?
ROZDZIAŁ TRZYNASTY. PNEUMOCYSTOZA, GŁÓWNY OBJAW AIDS
ROZDZIAŁ CZTERNASTY. MIĘSAK KAPOSIEGO.
ROZDZIAŁ PIĘTNASTY. WYWIAD Z BIOLOGIEM MOLEKULARNYM: CZY TO HIV POWODUJE AIDS?
ROZDZIAŁ SZESNASTY. WYWIAD Z PETEREM DUESBERGIEM: CZY HIV POWODUJE AIDS?
ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY. DEMENCJA AIDS I PSYCHIATRZY
ROZDZIAŁ OSIEMNASTY. WYWIAD Z DOKTOREM JOSEPHEM SONNABENDEM

Wydany w 1962 r. zbiór Busz po polsku to jedyna w dorobku Ryszarda Kapuścińskiego książka w całości poświęcona Polsce.

Akcja reportaży rozgrywa się w latach 50. i 60. na polskiej prowincji. Opowiadają one o epizodach z życia związanych z nią ludzi. Bohaterami są między innymi: dwie Niemki uciekające z domu starców w Szczytnie; studenci relegowani z uczelni waletujący w akademikach, bez pomysłu, co robić dalej; prześliczna dziewczyna w bikini, którą jej przyjaciel rzeźbi jako Madonnę do kościoła w miasteczku; górnicy wędrujący ze Śląska z ciałem tragicznie zmarłego w kopalni kolegi, do jego rodzinnej wsi na Mazurach…

Wydanie zostało wzbogacone o napisany w połowie lat 80. XX wieku tekst zatytułowany Ćwiczenia pamięci. Ozdobą tomu są reportaże Danka i Sztywny, które wydają się być niemal gotowymi scenariuszami filmowymi.

Czy wracając z Katalonii, możemy powiedzieć, że byliśmy w Hiszpanii? Dlaczego najwspanialsze zabytki w tym kraju mają arabski rodowód? Jak Hiszpanie oceniają czasy podboju Ameryk i okres ich kolonizacji? A co z hiszpańską wojną domową, najtragiczniejszą w Europie XX wieku? Jak w ogóle mogło do niej dojść? Jak bardzo ostatni kryzys gospodarczy odmienił Hiszpanów? Na czym polega fenomen hiszpańskich fiest? Czy sjesta to przypadkiem nie stereotypowy relikt przeszłości? Dlaczego rywalizacją Realu Madryt z FC Barceloną żyje cały kraj? Skąd wzięły się tapas i czy pozycja corridy jest jakkolwiek zagrożona?
Z myślą o próbie odpowiedzi na te i inne pytania Maciej Bernatowicz zasiadł do pisania książki. Publikacji w zamyśle lekkiej i przyjemnej, choć tak naprawdę poruszającej ważne i intrygujące zagadnienia dotyczące współczesnej Hiszpanii.
Autor korzystając z własnych, wieloletnich doświadczeń przybliża także styl życia Hiszpanów, opisuje ich codzienne zwyczaje z wadami i godnymi pozazdroszczenia zaletami. To jak pracują, co i gdzie jedzą, gdzie podróżują i jak świętują.
Istotną częścią książki jest podjęcie tematów Basków i przede wszystkim Katalończyków z podkreśleniem aspektów politycznych, społecznych, kulturowych i sportowych.
No i stało się: teraz nie wyobrażam sobie kolejnej podróży do Hiszpanii bez książki Macieja Bernatowicza w kieszeni. Szkoda, że nie było jej 30 lat temu, kiedy zaczynałem tam jeździć, pisać reportaże, a potem kręcić filmy o tym kraju, jego regionach, przywódcach i mieszkańcach. Musiałem przebrnąć przez wiele przypadkowych lektur, które z czasem zaczęły się składać w jakiś spójny, choć nigdy nie dość kompletny obraz. A tu – wszystko co trzeba w jednym miejscu, napisane z niezrównanym znawstwem i na dodatek w tak doskonałym stylu […].
JACEK PAŁASIŃSKI, dziennikarz radiowy i telewizyjny, korespondent
Przewodnik? A może spacerownik? Nie. Książka, którą wzięli Państwo do ręki, to raczej codziennik pomieszany z wiedzownikiem, efekt zauroczenia Autora krajem, w którym spędził kilka lat, a którym zafascynował się już pewnie na całe życie.
W ten sposób powstała niewymuszona gawęda, opowieść nie tylko o błahostkach codziennej, rodzinnej rzeczywistości, lecz także o kulturze, historii, polityce, piłce nożnej i innych wielkich sprawach. Książka ciekawa, osobista, a zarazem obiektywna, bo poparta rzetelnymi lekturami, próbująca stopniowo odsłaniać mniej znane oblicza Hiszpanii […]. Czy rzeczywiście fiesta pokona wszystko? Zapraszam do lektury!
MARZENNA ADAMCZYK, ambasador w Królestwie Hiszpanii i Księstwie Andory
Maciej Bernatowicz
Dyplomata, absolwent Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W Hiszpanii, głównie w Madrycie spędził prawie dziewięć lat.
Jego młodzieńcze zafascynowanie hiszpańską piłka nożną z czasem przekształciło się w zainteresowanie historią i problemami społecznymi Hiszpanii.
Był świadkiem najbardziej doniosłych wydarzeń w jej współczesnej historii, w tym zamachów terrorystycznych z 2004 roku, potężnego kryzysu gospodarczego, zmiany na tronie królewskim czy fetowania kolejnych tytułów mistrzowskich w piłce nożnej. Miał również okazję tłumaczyć między innymi konferencje prasowe Realu Madryt.
Współpracował jako komentator z Telewizją Polską, Programem 3 Polskiego Radia oraz z dziennikiem „Rzeczpospolita”.

Zdroworozsądkowe I proste do opanowania techniki, jak budować dobry kontaktu z innymi ludźmi, z którymi niekoniecznie musimy się zgadzać, ale z którymi lepiej współpracować niż rywalizować. Umiejętność budowania więzi może okazać się decydująca, gdy musimy poprosić szefa o podwyżkę, zwrócić uwagę nauczycielce na epizod przemocy w klasie dziecka, poprosić sąsiada, aby ściszył muzykę czy wpoić nastoletniemu dziecku zasady powrotu do domu o określonej porze. Ułatwia nawiązywanie nowych przyjaźni, poprawienie już istniejących relacji rodzinnych i zawodowych oraz otwarcie się na drugiego człowieka.

Kirgiz schodzi z konia jest jedną z najwcześniejszych książek reporterskich Ryszarda Kapuścińskiego, napisaną i wydaną (w 1968 r.) jeszcze zanim zdobył on światowy rozgłos. Powstała w wyniku podróży autora, wówczas dziennikarza Polskiej Agencji Prasowej, po siedmiu południowych republikach Związku Radzieckiego: Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Turkmenii, Tadżykistanie, Kirgizji i Uzbekistanie – podróży odbytej w 1967 r., w 50. rocznicę rewolucji październikowej.
Polityki jednak i ideologii jest w książce niewiele, gdyż Kapuściński postanowił – i zdołał to postanowienie zrealizować – pisać przede wszystkim o kulturze, historii i obyczajach narodów Zakaukazia oraz Azji Centralnej i o tradycjach trwających nawet wbrew systemowi. „Uderzyło mnie, że pod oficjalną, sztywną skorupą Związku Radzieckiego te kultury żyły i istniały. To poczucie odrębności, godności i inności bycia muzułmaninem, Tadżykiem czy Kirgizem było bardzo silne”.
Czy wiele zmieniło się od tamtej epoki? Meczet w Bucharze, służący w czasach radzieckich jako sala bilardowa, znów jest meczetem. A pobliska czajchana nieprzerwanie oferuje spragnionym Uzbekom i turystom filiżankę mocnej herbaty.

Dwadzieścia dwie opowieści/reportaże z Indii, Uzbekistanu, Gruzji, Indonezji, Mongolii, Tajlandii, miejsc, w których autorka mieszka i pracuje od 20 lat. Zapiski koczownicy to portrety wzajemnego obdarowania odmiennością – kulturową, duchową, religijną, światopoglądową. Nie jest to literatura stricte podróżnicza. Jest jednak o podróżach: i tych do odległych miejsc i tych do wewnątrz, które odbywamy w momentach, gdy spotyka nas nasza karma w postaci śmiertelnej choroby czy przeciwności losu.
Egzotyczne miejsca stały się inspiracją do opowiedzenia o ludziach i ich aspiracjach.
Miejsca i ludzie „od poszewki” z perspektywy doświadczenia. Wędrówki te i przygody pokazują dodatkowy wymiar nomadyzmu, podróżowania – ten mistyczny i duchowy. Język jest bliski temu mówionemu po to, by Czytelnicy mogli poczuć emocje, które towarzyszyły autorce, a które spowodują, że i oni staną się częścią opowiadanych historii.