Falanga

„Każdy, kto zna historię przeszłych wydarzeń, nie jest dziecięco naiwny, ma własne zdanie, potrafi prowadzić debatę” – zaznaczał w jednej z wypowiedzi profesor Paweł Wieczorkiewicz i podkreślał wagę historii nie tylko jako dyscypliny naukowej, ale także – a może przede wszystkim – jako czynnika kształtującego świadomość obywatelską każdego Polaka. O tym, jak wielką była dlań pasją i jak ciekawie, a jednocześnie przystępnie potrafił o jej szczegółach opowiadać, świadczą m.in. jego artykuły naukowe i popularnonaukowe, które znalazły się w niniejszym tomie. Tworzą one trzy grupy tematyczne: wojsko (ze szczególnym uwzględnieniem marynarki wojennej), polityka (głównie związana z II RP w obliczu wojny) oraz sovietica (strategia Józefa Stalina wobec wrogów i sojuszników). Jest to pasjonująca lekcja historii w najlepszym wykonaniu.

Autorzy w 9. tomie dokumentów operacyjnych do wojny 1920 r. analizują genezę wojny, podkreślając, że Rosja sowiecka pozostała w swojej polityce kontynuatorem imperialnej carskiej Rosji. Uświadamiają celowość i dalekosiężność programu Józefa Piłsudskiego – stworzenie federacji krajów Europy Wschodniej zagrożonych sowieckim imperializmem.

W Dwudziestoleciu kobiet zostały nakreślone zostały portrety dziesięciu Polek, z których żadnej nie sposób zaliczyć do przeciętnych i pozbawionych koloru. Choć różnią się wiekiem, to jednak kluczowa część ich życiowych doświadczeń przypada na ten sam szczególny, choć jakże krótki czas międzywojnia. Część bohaterek książki jest nadal żywo obecna w historii polskiej kultury. Wiele pozostawiło po sobie bogaty materiał biograficzny – pamiętniki, wspomnienia, dokumenty, obfitą korespondencję, wzmianki prasowe. Dla innych los był zdecydowanie mniej łaskawy i trudno dziś odtworzyć w sposób w pełni zadowalający naszą ciekawość ich fascynujące i często zawikłane życiorysy. Niestety pamięć o nich, choć odegrały niemałą rolę nie tylko w „kobiecym świecie”, powoli zamiera, Dwudziestolecie kobiet przywołuje je zatem tym chętniej.

O generale broni Władysławie Sikorskim powiedziano i napisano już sporo, ale tylko część jego bogatej biografii jest szerzej znana. Był wybitna indywidualnością – zdolnym dowódcą i utalentowanym teoretykiem wojskowym, bardzo dobrym organizatorem, zręcznym, choć popełniającym błędy, politykiem. Nie był przy tym pozbawiony wad. Postrzegano go jako osobę porywczą, drażliwą, nadmiernie ambitna, czułą na zaszczyty i dowody uznania.

Niniejsza książka jest próbą zwięzłego przedstawienia najważniejszych etapów jego bogatej drogi życiowej.

Łazienki Królewskie to wyjątkowe miejsce - jest to obszar łączący niezwykłą architekturę i piękno przyrody. Cały kompleks ? na który składają się trzy ogrody, Pałac Na Wyspie, Stara Pomarańczarnia, Pałac Myślewicki, Amfiteatr i wiele innych cennych obiektów - zajmuje powierzchnię 76 hektarów. Album zawiera archiwalne zdjęcia z lat 1915?1939 przedstawiające Łazienki Królewskie w okresie sprzed zniszczeń, jakie spowodowała druga wojna światowa i okupacja hitlerowska. Topograficzny układ fotografii powoduje, że oglądając publikację, odbywamy swego rodzaju spacer po tym pięknym miejscu. Wędrówkę wzbogacają krótkie opisy poszczególnych obiektów, które odnoszą się do obrazu Łazienek Królewskich widzianego oczami znakomitego historyka i filozofa Władysława Tatarkiewicza. Album w polsko-angielskiej wersji językowej.

Niespełna trzy tygodnie po tragicznych wydarzeniach przewrotu majowego, 1 czerwca 1926 roku, Zgromadzenie Narodowe wybrało na prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego. Niegdyś członek Polskiej Partii Socjalistycznej i towarzysz walki Józefa Piłsudskiego, konspirator, a nawet niedoszły zamachowiec, wybitny chemik i organizator przemysłu chemicznego w niepodległej Polsce był człowiekiem całkowicie oddanym Marszałkowi. W przeciwieństwie do swojego poprzednika na najwyższym urzędzie, Stanisława Wojciechowskiego, Mościcki lubił publiczne wystąpienia i obecność prasy, dużo podróżował po kraju, chętnie przyjmował zagranicznych dyplomatów, organizował noworoczne przyjęcia na Zamku Królewskim. Miał szczęście do dobrych fotografów, czego dowodem może być zaprezentowany wybór blisko 200 zdjęć dokumentujących jego życie i służbę. Ignacy Mościcki był prezydentem przez trzynaście lat, jego drugą, niedokończoną kadencję przerwał dopiero wybuch wojny we wrześniu 1939 roku.