Film Dokumentalny. Kreatywne Opowiadanie Wyd. 2

Książka towarzysząca wystawie Agnieszki Polskiej Auroryt, zawierająca ponad 50 zdjęć prac i kadrów z filmów. Uderza w niej płynna ewolucja praktyki artystycznej Polskiej, od fotografii do kolażu, animacji i wreszcie filmu, a także wciąż ta sama autentyczna fascynacja przetwarzaną przeszłością, wyraźnie ujawniona przez estetyzację pamięci i tęsknoty.

W polskiej kulturze filmowej Jackiewicz stanowił zjawisko barwne i wyraziste, przede wszystkim ze względu na bogactwo zainteresowań oraz śmiałość w łączeniu ich w oryginalną, choć niejednokrotnie dyskusyjną, myśl na temat współczesnej kultury. Przypomnienie jego poglądów, ponowny nad nimi namysł, pozwalają spojrzeć na tę niezwykle wszechstronną twórczość z dystansu, który zawarte w niej sądy, tezy i myśli poddaje refleksji, czasem rewizji czy wręcz negacji, jednak z pewnością uświadamia także, jak silny wpływ wywarł Jackiewicz na swoich współczesnych oraz kolejne pokolenia filmoznawców.

Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Krzysztofa Teodora Toeplitza, Bolesława Michałka, Krzysztofa Mętraka, Zygmunta Kałużyńskiego, Marii Kornatowskiej
Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
Barbara Giza i Piotr Zwierzchowski

W tomie publikują:
Barbara Giza, Marta Hauschild, Maryla Hopfinger, Beata Kosińska-Krippner, Ewa Mazierska, Daria Mazur, Teresa Rutkowska, Piotr Skrzypczak, Karol Szymański, Dominik Wierski, Piotr Zwierzchowski.

Biografia Siergieja Eisensteina, reżysera filmowego, jest portretem człowieka i artysty żyjącego w niełatwym dla artystów czasie i miejscu. Eisenstein - twórca propagandowej, choć niepozbawionej genialności „trylogii rewolucyjnej” (Strajk, Pancernik „Potiomkin”, Październik) oraz nakręconych z rozmachem (i równie propagandowych) fresków historycznych (Aleksander Newski, Iwan Groźny) - był teoretykiem kina i znakomitym praktykiem montażu. Zabrodin buduje opowieść biograficzną na podstawie dziesiątków dokumentów - listów, notatek, wspomnień, artykułów. Na chłodno dowodzi, jak trudno było Eisensteinowi sprostać wszystkim ukazanym w książce rolom - syna, męża, przyjaciela, akademickiego wykładowcy, sędziego w sprawach cudzych i oskarżonego we własnych. Większość cytowanych tekstów Eisensteina pojawia się po raz pierwszy (także po rosyjsku), część zaś długo czekała, by zaistnieć w pełnej wersji.

Katalog wystawy Mirosława Bałki "Fragment" to retrospektywne podsumowanie ponad dwunastu lat działalności wideo artysty, obejmującege prace wideo od najstarszych, z 1998 roku, do po raz pierwszy pokazywanych publicznie. Katalog przybliża wyjątkową rolę, jaką wideo odgrywało w twórczości Bałki. Dzięki niemu artysta wprowadził do swojej rzeźby zarówno nowe formy artystyczne, jak i obrazy i tematy, które stanowiły nieoczekiwane przedłużenie jego dotychczasowej działalności.

Kino końca wieku to czwarty tom wielotomowej Historii kina, przygotowanej i zredagowanej dla wydawnictwa Universitas przez zespół badaczy z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po Kinie niemym (2009), Kinie klasycznym (2011) i Kinie epoki nowofalowej (2015) przedmiotem omówienia stał się okres dwu dekad, zamykający dwudzieste stulecie. Epoka ta nie ma wprawdzie odrębnego, wyrazistego charakteru, który pozwoliłby ją określić jednym celnym terminem, stanowi jednak intrygujący tygiel przemian; zamykając «wiek kina», otwiera jednocześnie epokę «nowej widzialności», której najważniejszych parametrów nie jesteśmy na razie w stanie przewidzieć. Trzydziestu trzech autorów z czołowych polskich (i dwóch zagranicznych) ośrodków filmoznawczych stworzyło wszechstronną charakterystykę tego okresu. Otwierają ją dwa rozdziały ogólne: pierwszy przedstawia «planetę Hollywood» – zestaw nowych sposobów produkcji i rozpowszechniania filmów, dominujący w czasach globalizacji; drugi – estetykę postmodernizmu, który wydawał się wiodącym nurtem epoki, z dzisiejszej perspektywy utracił jednak większość operacyjnych walorów, jakie mu niegdyś przypisywaliśmy. Pozostałe dwadzieścia trzy rozdziały zawierają omówienie wszystkich najważniejszych zjawisk kina okresu 1981–2000: od tzw. reaganomatografii, czyli kina amerykańskiego lat 80., przez coraz potężniejsze kinematografie azjatyckie i południowoamerykańskie, po skromniejsze, omawiane tu po raz pierwszy – krajów bałtyckich czy Afryki Subsaharyjskiej. Całość układa się w opowieść o fascynującej dziedzinie, rozpoznanej, ale otwierającej się na nieznaną przyszłość.

Kurosawa był rzadkim przykładem filmowca absolutnego, "myślącego kinem" na podobnej zasadzie, jak kompozytor "myśli" dźwiękiem, a literat słowem. Ta umiejętność pozwala mu na tworzenie filmów w sposób instynktowny i szczery. W stylu mistrza zapisany jest jego światopogląd, temperament, ślady wpływów literackich, muzycznych i filmowych.

Niniejsza monografia stanowi próbę wgryzienia się w retorykę stylu Kurosawy. W jaki sposób opisywał on językiem kina zawiłe kwestie psychologiczne społeczne, filozoficzne? Jak działał ów niezwykły instynkt, któremu dzieła japońskiego geniusza zawdzięczają tak doskonałą łączność idei i formy?

Pierwsza część książki zawiera syntetyczne spojrzenie na twórczość reżysera, kolejne zaś koncentrują się na najważniejszych owocach jego pięćdziesięcioletniej pracy artystycznej: na analizie fenomenu takich filmów, jak Pijany anioł, Zbłąkany pies, Rashomon, Piętno śmierci, Siedmiu Samurajów, Tron we krwi, Straż przyboczna, Sobowtór czy Ran.