Filozoficzna Szkoła Lwowsko-Warszawska

Why has Aristotle had such an astounding influence on the world? What are his key ideas? What can he still teach us today? The Lyceum in Athens, now a ruin, has a claim to be the most significant place in human history. It is the site of Aristotle's school. Here the philosopher taught and discussed the answers to the deepest mysteries of the human condition, and changed the way we think. Today, it can be difficult to fully comprehend the staggering influence of Aristotle's lessons. Yet his observations about the world around him and his reflections on the nature of knowledge laid the foundations for all empirical science. His study of rational thought formed the basis of formal logic, the cornerstone of philosophical investigation. His examination of Greek city-states gave us political science, while his analysis of drama remains a mainstay of literature courses around the world. Acclaimed philosopher John Sellars takes us on a journey through Aristotle's thought, vividly bringing to life his key ideas, and demonstrating that the famous philosopher's capacity for curiosity continues to offer us all a vision of more fulfilled lives. The lessons of Aristotle, he shows, still have much to teach us today.

Te moje opowieści dziwnej treści, z morałem lub końcową refleksją, od prawie dwudziestu lat mają zwyczaj „niepokoić” i opiekować się ludźmi. Nie zrobiłyby jednak nic bez Ciebie. Jeśli napotkasz na swej drodze Bajki dla ambitnych, zadbaj o nie i zajmij się nimi. Naucz się je czytać tam, gdzie są potrzebne; tym, którzy ich potrzebują. A potem pozwól im na samodzielne zbieranie owoców Twojej pracy.

Czasem człowiek, by przetrwać, bardziej potrzebuje prostych słów, chwili radości, życzliwego uśmiechu niż „all inclusive” – wykwintnego jedzenia i komfortowego spania. To dlatego ludzie karmią swojego ducha opowieściami, a umysł chwilą zamyślenia – w ten sposób troszcząc się o swoje jutro.

Bądź pragmatycznym optymistą, tzn. wszystko dobrze się skończy, jak w bajce, ale pod warunkiem, że będziesz się o to troszczył.


Zbigniew Królicki



* * *

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Królicki – od 1995 roku licencjonowany międzynarodowy wykładowca Silva Mind Control, Laredo, Teksas (USA). Publicysta, autor i popularyzator metod i technik psychologii pozytywnej, rozwijających potęgę myśli, woli i sugestii; doskonalących umysł człowieka. Metod wskazującym normalnym ludziom drogę do szczęśliwego, normalnego życia. Ma gruntowne wykształcenie trenerskie w zakresie psychologii pozytywnej - ukończone krajowe i zagraniczne kursy i szkolenia z zakresu bioterapii, ESP oraz psychoneuroimmunologii, sugestopedii i programowania neurolingwistycznego. Jest autorem dwunastu książek i kilkuset publikacji z tych dziedzin. Na szczególną uwagę zasługują niezwykle popularne „Bajki Chińskie- czyli108 opowieści dziwnej treści”, Numerologia Chińska, Feng Shui-niech przestrzeń pracuje dla ciebie i „21 godzin do sukcesu”.

W ciągu prawie 25 lat Metody Silvy w Polsce w jego kursach uczestniczyło ok 150 tys. osób. Obok kursów otwartych prowadził też seminaria zamknięte dla firm np.: CISCO, Artur Andersen, Commercial Union, Bank Zachodni, CASTOR. Ogromna popularnością cieszą się jego seminaria poświęcone kontroli stresu, pracy z emocjami, kursy motywacyjne w dziedzinie, biznesu, sprzedaży.

Jest założycielem prywatnych szkól pomaturalnych: Studium Edukacji ekologicznej, Akademii feng Shui, Szkoły Trenerów Rozwoju Osobistego-Life Coaching College we Wrocławiu.

Zawodowo, jest pracownikiem naukowym Politechniki Wrocławskiej, zajmującym się techniką niskich temperatur, Kierownikiem Katedry Techniki Cieplnej oraz autorem 5 monografii, 9 patentów i zgłoszeń patentowych i ponad 300 publikacji naukowych z tych dziedzin.

Publikacja jest pierwszą monografią dotyczącą polskiej literatury międzywojennej poświęconej byłej wschodniej Galicji. Autorka omawia akty dyskursywne, ze szczególnym uwzględnieniem wypowiedzi literackich, które w okresie międzywojennym kreowały obraz wielonarodowej po-habsburskiej krainy. Analizuje także działania sensotwórcze, których celem było symboliczne zawłaszczenie i dostosowanie regionu do politycznej, społecznej i kulturowej sfery polskości w II Rzeczypospolitej. Słowa kluczowe: była wschodnia Galicja, polska literatura międzywojenna, Polacy, Ukraińcy, Żydzi, Lwów, II Rzeczpospolita

******

Former Eastern Galicia in Poland, Poland in Former Eastern Galicia. The Image of the (Multi)national Province in the Interwar Polish Literature

The publication is the first monograph on Polish interwar literature devoted to former Eastern Galicia. The author discusses discursive acts, with particular emphasis on literary statements, which in the interwar period created the image of a multinational post-Habsburg country. She also analyzes sense-making activities, whose aim was a symbolic appropriation and adaptation of the region to political, social and cultural Polishness in the Second Polish Republic.

Zawarte w mojej książce dociekania filozoficzne dotyczą niezwykłego zjawiska, jakim jest list prywatny – epistula privata. Jest on zapisaną wypowiedzią, rozłożoną w czasie, rozmową z nieobecnym, który w sposób nieodgadniony uobecnia się w chwili, kiedy otrzymujemy na nasz list odpowiedź (a ściślej ? kiedy ją czytamy). W akcie czytania litery przekształcają się w sens, ale w liście prywatnym jest coś ponad to: przekształcają się w dźwięk znanego głosu. Autor listu przemawia własnym głosem (pod warunkiem, że list jest prywatny i autora znamy). List przemawia ustnie, jak mawiali Grecy, „żywym głosem”, nawet wówczas, gdy autora wśród żywych już nie ma. W liście jest coś jeszcze, co w epoce listów elektronicznych i wszelkiego rodzaju komunikatorów już nie występuje – oczekiwanie na odpowiedź. Takie oczekiwanie może trwać kilka dni, a nawet tygodni lub miesięcy, niekiedy lat. Co dzieje się w tym czasie z prowadzoną w listach rozmową? Za sprawą swoich cech szczególnych korespondencja prywatna wytwarza niezwykłe warunki, w których język ukazuje swoje ukryte moce. W listach prywatnych potrafimy przekazywać sobie treści niewysławialne. Julia Marczyńska Perspektywa rozprawy jest dwoista: spojrzenie filozofów [Platon, Heidegger, Wittgenstein, Husserl, Ricoeur, Gadamer, Derrida] spotyka się tu bowiem ze spojrzeniem lingwistów, głównie Ferdinanda de Saussure’a oraz Romana Jakobsona. Taka wyraźnie strukturalistyczna opcja językoznawcza sprawdza się oczywiście w podjętym badaniu nad „niewysławialnością” czy niewysłowieniem […]. Dużo jednak istotniejsze są – rzecz jasna ? przewodnie pytania tej pracy. […] Koncentrują się one przede wszystkim na jednym pojęciu – na pojęciu granicy języka […]. Nie chodzi […] o samo tylko przywołanie i ukazanie granicy. Chodzi o coś więcej: o transgresję i […] dowiadujemy się, że ostatnie z przywołanych przez Autorkę pytań: „Czy możliwe jest przekroczenie granic języka?” jest najważniejsze, o ile nie doprawdy jedyne, że właśnie namysłowi nad nim poświęcona jest w istocie cała rozprawa […]. I że prowadzi ono w obszar tego, co niewysławialne ? ściślej: w pewien szczególny jego fragment czy też fenomen, jakim jest epistula privata. Termin epistula (z dopowiedzeniem: privata) wiedzie, mocą swych genetycznych pokrewieństw, obecnych jeszcze w greckich pierwocinach wyrazu, ku skojarzeniom z wiedzą, wiarą, bliskością i mnóstwem innych sensów, zakorzenionych w mowie, a także – najzwyczajniej – w samej conditio humana. Jego forma natomiast zawsze przyzywa dialog, nie tylko zresztą platoński: „czas listu” jest czasem rozmowy. Z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Mikołejko

Jon jest zazwyczaj zaliczany do zbioru wczesnych dialogów Platona – tych, które określa się mianem sokratycznych ze względu na ich zarówno czasową, jak i przedmiotową bliskość wobec historycznego Sokratesa. Jego wyjściowy problem można wydobyć ze słów, które w pierwszej części rozmowy z tytułowym bohaterem wypowiada Sokrates: „[…] dobrym rapsodem nigdy nie mógłby zostać ten, kto nie rozumie słów poety, bo rapsod powinien być dla słuchaczy tłumaczem myśli poety. A nie mógłby tego robić dobrze, gdyby nie rozumiał, co mówi poeta”.

Ostatni przekład tego dialogu na język polski, którego autorem był Władysław Witwicki, ukazał się w 1921 roku. Nowy, przygotowany przez Ewę Osek przekład został wydany przez Teologię Polityczną i Państwowy Instytut Wydawniczy w niemal sto lat po poprzednim.

Kandyd, czyli optymizm jest satyryczną powiastką filozoficzną napisaną przez Woltera, wybitnego przedstawiciela francuskiego Oświecenia. Powiastka charakteryzuje się szybką narracją i pełną zaskakujących zwrotów akcją parodiującą powieści przygodowe swojej epoki. Oparta częściowo na faktach historycznych, nie stroni od fantastycznych opisów i nieprawdopodobnych wydarzeń. Problematyka powiastki dotyczy losów Kandyda, młodego bohatera wychowanego przez preceptora Panglossa w duchu leibnizowskiej filozofii optymizmu. Na skutek nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, wychowany w cieplarnianych warunkach Kandyd zostaje wygnany ze swojej ojczyzny i tuła się po świecie, gdzie czekają na niego doświadczenia, wystawiające raz po raz na próbę jego wiarę w dobroć ludzi i świata. Barwne przygody bohatera są dla Voltaire'a pretekstem do poruszenia najważniejszych problemów filozoficznych epoki Oświecenia, przede wszystkim pytania o zło i o receptę na życie szczęśliwe. w zderzeniu z ustaloną racjonalnie wiedzą o życiu.
Kandyd, wydany po raz pierwszy w 1759 roku, okazał się ogromnym sukcesem wydawniczym, wywołując równocześnie międzynarodowy skandal i ściągając na siebie w wielu krajach cenzurę. Do dzisiaj uważany jest za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej.

Lektura dla szkół średnich