Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego

Pełny obraz dziejów światowego sportu!
Fascynująca publikacja obejmująca dzieje sportu, wychowania fizycznego, turystyki i rekreacji, od starożytności, przez średniowiecze, epokę odrodzenia, oświecenie, wiek XIX, do aktualnych wydarzeń sportowych z pierwszej dekady XXI wieku. Opowieści o grach sportowych starożytnego Bliskiego Wschodu, starogreckich igrzyskach olimpijskich, wpływie ludów stepowych na rozwój sportu europejskiego, średniowiecznych grach piłkarskich czy powstaniu nowożytnego ruchu olimpijskiego są tylko niektórymi z przytoczonych przez Autora. Jest to historia żywa, pełna epizodów, przybliżająca najbardziej odległe dyscypliny sportowe, ale niepomijająca także współczesnych problemów i zagadnień związanych ze sportem, jak doping, korupcja, igrzyska paraolimpijskie czy fenomen biegającego na protezach Oscara Pistoriusa. Treść książki urozmaicają barwne anegdoty, interesujące ilustracje oraz aneks z zestawieniami różnych zawodów sportowych.

Wojciech Lipoński (ur. 1942), profesor dwóch dyscyplin naukowych – filologii angielskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza i humanistyki sportu na Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Wykładowca wielu uczelni zagranicznych. Ekspert UNESCO ds. sportu i gier tradycyjnych. Autor m.in.: Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich (2001), Dzieje kultury brytyjskiej (2003). Jego Encyklopedia sportów świata (2001) została wydana w 4 językach obcych pod auspicjami UNESCO w 2003. W latach 60. XX wieku uprawiał lekkoatletykę. Laureat licznych nagród Ministra Edukacji Narodowej.

Nie tylko biblia sportu...

Miałem w ręku mnóstwo książek traktujących o sporcie sensu strico i jego obrzeżach, ale przyznać muszę, ze to na co odważyli się Daniel Grinberg i Adam Parczewski, wymaga tak naprawdę życiowego poświęcenia. ... Recz jest robiona z jednej strony z benedyktyńską cierpliwością, z drugiej zaś - z pisarskim talentem, pozwalającym zgrabnie łączyć wartość historyczna dzieła z ciekawostkowymi perełkami. Taka kompozycja budzi zainteresowanie zarówno wymagającego czytelnika, któremu nieobce są dzieje nowożytnego olimpizmu, jak i zwykłego kibica, a w szczególności miłośnika królowej sportu...
... U zarania nowożytnego ruchu olimpijskiego Polska jeszcze nie istniała, chociaż krok po kroku rdzenni Polacy zaczęli występować na igrzyskach w reprezentacjach innych krajów. Nie tylko w lekkoatletyce. I pewnie szkoda, że w 1904 i 1906 z różnych względów nie mogli wstąpić w olimpijskie szranki nasi dwaj mistrzowie świata w zapasach Władysław Pytlasiński i Zbyszko Cyganiewicz...
Na szczęście i o nich wspominają Grinberg i Parczewski, którzy dla bardziej ekspresyjnego przedstawienia olimpijskich zmagań lekkoatletycznych rysują w skondensowanej formie tło historyczne omawianej epoki...
...Życzę obu autorom, by - bez potrzeby wsiadania do aeroplanu - spokojnie dociągnęli do wytyczonego celu, jakim jest opisanie lekkoatletów na igrzyskach 2020 - akurat przesuniętych o rok.
"Petro", Maciej Petruczenko, Przegląd Sportowy, 4.03.2021

"Pamiętaj, iż twoja własna determinacja, by osiągnąć sukces liczy się bardziej, niż cokolwiek innego na świecie."
Abraham Lincoln

Małgorzata Glinka przez lata stanowiła o sile reprezentacji. Najlepsza polska siatkarka w historii postanowiła opowiedzieć o swojej karierze i życiu w pozbawionej lukru autobiografii. Liderka Złotek i dwukrotna mistrzyni Europy otwiera się przed czytelnikami, jak nigdy dotąd! Jak wygląda siatkarska droga, która rozpoczyna się na Bemowie, a kończy zdobyciem mistrzostwa Europy i triumfem w Lidze Mistrzyń? Czym kupił sobie polskie siatkarki Andrzej Niemczyk? W jaki sposób ten legendarny już trener przekonał swoje zawodniczki, że mogą sięgnąć po najwyższe laury? I co sprawiło, że drużyna Złotek się rozpadła? Kto miałby wiedzieć to lepiej niż Małgorzata Glinka?
Legendarna siatkarka mówi o sportowych triumfach, chwilach szczęścia w życiu osobistym, momentach pełnych radości i satysfakcji, ale nie unika też najtrudniejszych tematów. Małgorzata Glinka opowiada o trudnym powrocie do sportu po narodzinach córki, zagadkowej śmierci koleżanki z drużyny, prześladującym ją stalkerze czy małżeństwie, które nie zawsze było usłane różami.

Jeden z najbardziej podziwianych sportowców w historii – Andre Agassi – od wczesnego dzieciństwa nienawidził tenisa. Nakłaniany do machania rakietą od wieku przedszkolnego, nie pogodził się z nieustanną presją nawet wtedy, gdy dotarł na szczyt.

Opowiedział o tym w znakomitej autobiografii, opisując
w niej swoje życie tenisisty balansujące miedzy autodestrukcją i perfekcjonizmem. Samotny, przerażony chłopak rzuca szkołę w 9. klasie i buntuje się: farbuje włosy, przekłuwa uszy i ubiera się jak punk, stając się wkrótce ikoną młodych buntowników. Kiedy w wieku szesnastu lat przechodzi na zawodowstwo, zarówno jego wygląd na korcie, jak i błyskawiczna kontra zapowiadają rewolucyjne zmiany w światowym tenisie. Tymczasem Agassi wciąż zmaga się ze sobą. Czuje zwątpienie, gdy przegrywa z największymi gwiazdami tenisa, i jest jeszcze bardziej niepewny, kiedy w końcu zaczyna z nimi wygrywać. Zaskakuje cały świat, wygrywając Wimbledon w 1992 r.

W jednej chwili staje się ulubieńcem publiczności i mediów.
Agassi z fotograficzną dokładnością przywołuje każdy swój kluczowy mecz i każdą znajomość. Nigdy wcześniej gra na korcie, ale też i to wszystko, co dzieje się wokół, nie zostało tak precyzyjnie opisane. Ujawnia prawdę o niszczącej depresji i przygodzie z narkotykami, która mogła zniweczyć wszystko, do czego doszedł. Opisuje wreszcie swoje spektakularne odrodzenie, powrót, którego punktem szczytowym były heroiczne zmagania podczas French Open w 1999 r., oraz drogę powrotną na pierwsze miejsce rankingu ATP, kiedy to został najstarszym najlepszym tenisistą na świecie.

Prostymi, emocjonalnymi słowami Agassi opisuje swego lojalnego brata, mądrego trenera, wyrozumiałego opiekuna, wszystkich ludzi, którzy pomagali mu odzyskać równowagę i znaleźć miłość – Stefanie Graf. Wspierany przez nią walczy z obezwładniającym bólem kręgosłupa, by być groźnym graczem w 21. i zarazem ostatnim roku sportowej kariery. Udziałem w swoim ostatnim turnieju w 2006 r. przypieczętowuje zadziwiającą metamorfozę z bezkompromisowego buntownika w statecznego mężczyznę, z ucznia porzucającego szkołę w zwolennika starannego wykształcenia. W pamiętnym meczu podczas US Open stawia czoło dużo młodszemu przeciwnikowi, żegnając się z kibicami w najbardziej spektakularny sposób, o jakim słyszano w sporcie.

"Żużel to nie liczby. Żużel to twarze. Czasem umorusane, a czasem upie***lone".
Odkąd w 1966 roku po raz pierwszy usiadł na motorze, zakochał się w żużlu bez pamięci. Najpierw jako zawodnik, a później utytułowany trener poświęcił mu całe życie. Dziś trudno wyobrazić sobie czarny sport bez tak charyzmatycznej i barwnej postaci, jaką jest Marek Cieślak.
Dlaczego podczas DPŚ 2013 nie skorzystał z Tomasza Golloba? Kiedy stracił szacunek do Jerzego Szczakiela? Czy Greg Hancock celowo nie doleciał na finał DMP do Tarnowa? Który prezes chciał sam ustalać skład zespołu? Co naprawdę wydarzyło się w Ostrowie?
W tej książce trener reprezentacji Polski pozwala zajrzeć czytelnikom za kulisy wielkiego speedwaya i wyjaśnia, „kto jest kim” w żużlowym środowisku. Szczerze i bez lukrowania pisze o zawodnikach, prezesach i działaczach, ale też o wypadkach, przygotowywaniu toru i mediach.
Jeśli żużel masz w sercu, a metanol w żyłach, tej autobiografii nie możesz przegapić!

Marek Cieślak to wybitny fachowiec, najlepszy trener, z jakim miałem okazję współpracować. W tej książce zawarł mnóstwo fajnych historii. Niektóre z nich są śmieszne, inne kwaśne, ale każda z nich jest szczera i ciekawa. Polecam przeczytać!
- Jarosław Hampel
Jestem ogromnym szczęściarzem, że w swojej karierze spotkałem Marka Cieślaka. Jego opowieści o papudze, psach i kolarstwie nigdy nam się nie znudzą. Pół wieku na czarno to świetna książka nie tylko dla fanów żużla, ale też dla każdego, kto lubi dobry humor. Wspaniały człowiek, wspaniały trener, wspaniały sportowiec!
- Maciej Janowski
Marek Cieślak udowadnia, że wytworność można zbudować na bazie żołnierskich słów. Znakomita lektura, niepozbawiona specyficznego żużlowego humoru, pełnego umiłowania dla abstrakcji. Zaglądanie za kotarę kombinezonów, wnikliwe spojrzenie w głąb duszy żużlowca. Sporty ekstremalne to fascynująca przygoda i niebanalny pomysł na życie. Ta książka to obowiązkowa pozycja dla romantyków, którzy dzięki niej dostrzegą niezwykły pomost pomiędzy czasami PRL-u a kapitalistycznym wymiarem speedwaya. Jeśli nie lubisz owijania w bawełnę, będziesz ukontentowany.
- Tomasz Lorek, Polsat Sport
Trener polskiej reprezentacji tradycyjnie jedzie po bandzie. Sypie mistrzowskimi anegdotami, brawurowo przedstawia kolegów z branży, punktuje niebanalnym spojrzeniem. Żużlowy multimedalista opowiada o czarnym sporcie kolorowo i bez hamulców, kontrowersyjnie i z dystansem. Zresztą... oceńcie sami.
- Gabriel Waliszko, NC+

W męskim świecie sportu kobiecie lekko nie jest. Zwłaszcza na początku XX wieku, kiedy emancypacyjne ruchy dopiero się rodzą, a konserwatywne społeczeństwo oburza widok kobiety w kusym sportowym stroju. Ale piękna, błyskotliwa i pełna energii Halina Konopacka zostaje nie tylko gwiazdą stadionów, ale też prekursorką kobiecego ruchu, swobodnej sportowej mody i kobiecej niezależności.

„Złota dama polskiego sportu”, „złota dziewczyna”, „współczesna Diana”. To właśnie ona – uwielbiana lekkoatletka, dyskobolka, pierwsza złota medalistka olimpijska. Nie tylko wzór polskiej sportsmenki i propagatorka aktywności, ale także żona ministra skarbu, przyjaciółka Skamandrytów, dziennikarka, poetka i malarka. Niemal zawsze w czerwonym berecie, pełna wigoru, uczy kobiety, jaki strój włożyć do ćwiczeń, i bez obaw siada za kierownicą samochodu. Także we wrześniu 1939 roku, gdy wraz z mężem Ignacym Matuszewskim pomaga przy ewakuacji złota z Banku Polskiego.

Książka Agnieszki Metelskiej to nie tylko niezwykła historia życia Haliny Konopackiej, ale przede wszystkim opowieść o czasach, które choć trudne, przyniosły kobietom prawa wyborcze, polskim sportowcom olimpijskie złoto, a Konopackiej stałe miejsce pośród największych polskich bohaterek.