Fizyka. Daj się uwieść!

Poszczególne rozdziały w sposób niezwykle interesujący wprowadzają czytelnika w niuanse rozumienia zaburzeń odżywiana w aspekcie nie tylko psychologicznym. Cenne jest połączenie (…) psychologicznych elementów zaburzenia z kontekstem filozoficznym i uwarunkowaniami społecznymi. W Polskiej literaturze przedmiotu jest to próba nowatorska, dotychczas w ten sposób nie publikowana.
Prof. zw. dr hab. med. Andrzej Rajewski
Specjalista psychiatrii i psychiatrii dzieci i młodzieży

W książce odnajdziemy informacje dotyczące leczenia jadłowstrętu psychicznego, w tym bardzo cenne doświadczenia własne Autorki i jej programy autorskie z psychoterapii grupowej, skoncentrowanej na pracy z obrazem własnego ciała, indywidualnej oraz rodzinnej, a także łączenia psychoterapii rodzinnej i indywidualnej. Niemniej istotny jest również fragment dotyczący perspektywy samych pacjentek oraz ich rodzin. Pomimo waloru naukowego, książka jest napisana w sposób jasny i przystępny, stanowi rzetelne źródło wiadomości na temat opisywanego zaburzenia, dlatego polecam ją nie tylko profesjonalistom.
Dr. hab. n. med. Agnieszka Słopień
Specjalista psychiatrii dzieci, młodzieży i dorosłych
Certyfikowany psychoterapeuta PTP

Jest to książka „pytań”. Jej pytajny charakter jest czytelny od pierwszych stron i jeśli użyć „świetlnej” metafory rzec można, że to światło pytania prowadzi uczonego w gąszcz świata przedstawionego twórczości autora Nagiego sadu. Cenne przy tym jest, że nie wdając się w rozważania natury literaturoznawczej wchodzi on od razu w istotę filozoficznych zagadnień. (…) Autor stawia przede wszystkim pytania o tożsamość osoby ludzkiej, tworzenia się jej, jej statusu i ostatecznego powołania. Wydobywa te kwestie z materii świata przedstawianego w sposób nadzwyczaj sprawny warsztatowo, dając popis kunsztu analitycznego oraz interpretacyjnego, (…) pokazuje wyjątkową umiejętność przekładu materii literackiej na problematykę filozoficzną, przy czym znakomicie stosuje kategorie filozoficzne do analiz świata przedstawionego, nie wprowadza zbędnej terminologii i aparatu pojęciowego, nie narzuca arbitralnie pojęć, lecz stara się niejako wyprowadzić je z analizowanej materii świata literackiego.

Z recenzji prof. dr hab. Jana Krasickiego

„Być dyrektorem szkoły” to książka przeznaczona przede wszystkim dla młodych dyrektorów szkół lub osób, które chcą nimi zostać.

Autorka – dyrektor z 25-letnim stażem na stanowisku, dzieli się swoim doświadczeniem z innymi. Nie twierdzi, że opisana przez niego koncepcja pracy jest jedynie słuszną, ale warto podkreślić, że szkoła publiczna, którą kierowała, osiągnęła wysoki poziom dydaktyczno-wychowawczy.

W kolejnych rozdziałach poruszane są różnorodne zagadnienia związane z funkcjonowaniem szkoły, począwszy od konkursu na dyrektora, poprzez sprawy kadrowe, rekrutację, ważne elementy kultury organizacyjnej, nadzór pedagogiczny, współpracę z rodzicami, na losach absolwentów kończąc.

Opis kolejnych rad pedagogicznych i zebrań z rodzicami wskazuje na co zwrócić uwagę w ciągu roku szkolnego. Wzory druków i dokumentów dotyczą planowania i organizacji, wzory ankiet – efektywności pracy szkoły.

Wiele miejsca poświęcono sprawom wychowawczym, a przede wszystkim kształtowaniu wszechstronnej osobowości poprzez umiejętne odkrywanie mocnych stron i motywowanie uczniów.

Chrestomatia współczesnych opowiadań japońskich to zbiór utworów najwybitniejszych pisarzy Kraju Kwitnącej Wiśni, tworzących na przełomie XIX i XX wieku. Ten wyjątkowo ważny dla Japonii okres modernizacji przyniósł pod wpływem cywilizacji zachodniej epokowe zmiany w kulturze. Japończycy z bezkrytycznym nieraz upodobaniem naśladowali wszystko, co pochodziło z Europy, z czasem zaczęli jednak nawiązywać do tradycji rodzimej.
W efekcie, nowa literatura epoki Meiji i Taishō to oryginalny przełom zarówno w formie, jak i w treści: przede wszystkim nowy styl i tworzenie się języka komunikacji ogólnonarodowej oraz nowa koncepcja uczuć, na której piętno wywarł przejęty z Zachodu mit miłości romantycznej. Prezentowane w zbiorze utwory opowiadają, każdy na swój sposób, o miłości, która bywa czasami jedynie pretekstem do wędrówki na dno ludzkiej duszy.

Przygotowana monografia pedagogiczna jest efektem trzyletnich studiów teoretycznych
dotyczących edukacji dorosłych na Górnym Śląsku od Wiosny Ludów do wybuchu pierwszej wojny
światowej. Specyficzna sytuacja polityczno-społeczna Górnego Śląska w latach 1848–1914 znacząco
wpłynęła na rozwijające się formy pracy z dorosłymi, popularyzowane treści edukacyjne oraz
dynamikę prowadzonych działań. Prekursorzy pracy oświatowej: Józef Lompa, Emanuel Smołka,
Józef Łepkowski i Karol Kosicki, świadomi braku kadry gotowej podjąć pracę dla ludu górnośląskiego,
organizowali nowe siły popularyzujące wiedzę i budzące ducha narodowego. Poziom wykształcenia
ludu polskiego zadecydował o kierunkach rozwoju edukacji dorosłych na tym terenie. Przede wszystkim
istniało zapotrzebowanie na wiedzę ogólną, społeczno-moralną, religijną i zdrowotną. Z edukacją
i wiedzą łączono nadzieje na poprawę warunków pracy i życia mieszkańców Górnego Śląska. Mimo że
redaktorzy pism polskich regularnie stawali przed kratką sądową, działacze skupieni wokół towarzystw
oświatowych odwoływali zebrania z powodu braku sali, dyrygenci chórów polskich na skutek
prześladowań opuszczali ziemię górnośląską, a działacze polskiego ruchu bibliotecznego, teatralnego
i śpiewaczego z powodu cenzury nie mogli rozwinąć działalności na szeroką skalę, nie rezygnowano
z podejmowanych inicjatyw. Praca oświatowa działaczy Górnego Śląska budzi duże zainteresowanie
i podziw współczesnego czytelnika. Niech pamięć o nich będzie zawsze żywa i nie zabraknie tych,
którzy przekażą ją kolejnym pokoleniom!

Po napaści na Polskę w 1939 roku hitlerowcy utworzyli getta w miastach i miasteczkach w całym kraju. Funkcją tych zamkniętych sektorów była izolacja ludności żydowskiej. Były one nazywane Judischer Wohnbezirk lub Wohngebiet der Juden (dzielnicami żydowskimi).

Publikacja zawiera wyjątkową kolekcję zdjęć wykonanych w czasie wojny przez niemieckich żołnierzy, którzy amatorsko zajmowali się fotografią. Dokumentują one powstanie gett, surowe i pogarszające się warunki życia ich mieszkańców, a także desperackie próby stawiania oporu i ich brutalne zduszenie, aż do finalnego wysiedlenia pozostałych przy życiu Żydów do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady.

Sceny miejskiego życia, których pozorna normalność przejmuje dreszczem, ustępują z czasem obrazom barbarzyństwa, którego dopuszczali się naziści. Zdjęcia opatrzono szczegółowymi komentarzami, jednak nie potrzeba słów, by dotarło do nas najważniejsze przesłanie książki: że na moralną katastrofę Holokaustu składały się tragedie konkretnych, zwyczajnych ludzkich istnień.

Szczególnie dobitne okazują są rzadkie, kolorowe fotografie zamieszczone na końcu albumu. Ich zaskakująca bezpośredniość uzmysławia nam, że te dramatyczne sceny rozgrywały się na ulicach polskich miast zaledwie kilka dekad temu.

Publikacja zawiera drastyczne fotografie i nie jest zalecana dla niepełnoletnich odbiorców.