Format Scenariusza Filmowego

Długo oczekiwane polskie wydanie jednego z najsłynniejszych podręczników dotyczących sztuki operatorskiej na świecie. Klasyka i ogromna porcja nowoczesnej wiedzy zarazem, gwarantowana osobą autora - cenionego w świecie filmowca. Książka jest tak bardzo znana w Polsce pod oryginalnym tytułem, że wydawnictwo zdecydowało się zachować go w polskiej wersji językowej. Kontynuacja linii programowej wydanictwa, które publikując \"Cinematography. Sztukę operatorską\" ściśle odpowiada na potrzeby rynku książki filmowej w Polsce.

Prezentowany w monografii punkt widzenia, metaforycznie sygnalizowany już w początkowych słowach tytułu, służy podkreśleniu właściwego dialogowi miejsca w dziele filmowym. W swoistym, osobnym, niezwykle przyjemnym w odbiorze idiostylu ze sporą dozą humoru, Autorka przeprowadza krok po kroku naukową, acz zrozumiałą dla każdego miłośnika X muzy, analizę środków językowych składających się na różne sposoby autorskiego kształtowania polszczyzny (zwanych strategiami stylistyczno-językowymi), czyli strategię kumpla w filmach Juliusza Machulskiego, strategię anatoma w dziełach Marka Koterskiego, strategię wrażliwca w kinie Jana Jakuba Kolskiego, strategię prowokatora w utworach Władysława Pasikowskiego i strategię naturalisty u Wojciecha Smarzowskiego. Językoznawcze (a więc stereotypowo kojarzone z nudną szkolną gramatyką), konsekwentne od pierwszych do ostatnich stron książki spojrzenie na współczesne dzieła filmowe okaże się z pewnością zaskakująco interesujące dla wielu czytelników.
dr hab. Małgorzata Witaszek-Samborska, prof. UAM

Przewodnik po meandrach realizacji filmowej w technologii 3D w jej współczesnym kształcie. Stanowi punkt wyjścia dla doświadczonych twórców i realizatorów filmowych, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę o elementy niezbędne do poruszania się w technologii, która cieszy się rosnącym zainteresowaniem branży filmowej i zdobywa coraz większe uznanie wśród widzów.
"Filmowanie w 3D" to jednocześnie doskonała propozycja dla wszystkich amatorów zafascynowanych stereoskopią, którzy dzięki tej pozycji zdobędą wszelkie podstawy do podjęcia prób realizacji amatorskich, studenckich czy niskobudżetowych produkcji filmowych.
Publikacja Bernarda Mendiburu to brama do obszaru śmiałej eksploracji i zdecydowanego ujarzmiania trójwymiarowych koni mechanicznych.

Co roku do szkół filmowych lub do szkół posiadających pojedyncze kierunki filmowe zdaje około 4000 osób. O jeden indeks walczy prawie 50 osób. Tylko nieliczni dostają się do tych szkół. Nie zdają egzaminów (rozmowy kwalifikacyjnej). Powodem tego jest zbyt obszerna do pozyskania wiedza książkowa i internetowa. Kandydaci do tej pory nie mogli zapoznać się z jedną pozycja wydawniczą, która „w pigułce” przedstawia niezbędną wiedzę filmową umożliwiającą zdanie egzaminu. Ta książka powstała wręcz na żądanie środowiska filmowego, szkół filmowych, komisji egzaminacyjnych i wreszcie kandydatów na filmowców. Książka wydana zostanie w kwietniu. W tym miesiącu rozpoczynają się dni otwarte w tych szkołach, a egzaminy odbywają się w czerwcu. Premiera książki terminem wydania idealnie wpasowuje się potrzeby kandydatów na filmowców.

Książka Jak zdać do szkoły filmowej, czyli kino w pigułce przeznaczona jest dla osób, które zamierzają zdawać do szkół filmowych lub do szkół, które w swojej ofercie dydaktycznej posiadają kierunki filmowe. Książka będzie również bardzo pomocna osobom już studiującym w przebrnięciu przez ciężki okres sesji.

Książka zawiera doskonale wyselekcjonowaną wiedzę filmową w czterech działach, które w kompleksowy sposób przygotują do egzaminów przyszłego kandydata na filmowca.

Poruszone są tematy związane z: kinem światowym, filmem polskim, mediami oraz przedstawione są biografie znanych reżyserów. Na każdy temat w książce poświęcona jest tylko jedna kartka, która jednak zawiera całość niezbędnej wiedzy.

Ponadto podsumowania poszczególnych działów i testy sprawdzające pomogą kandydatowi sprawdzić poziom nabytej wiedzy.

Jak zdać do szkoły filmowej, czyli kino w pigułce to jedyna pozycja wydawnicza, która oparta jest na bazie praktyk egzaminacyjnych z wielu lat z różnych szkół zarówno publicznych, jak i prywatnych.

Kinoka to historia i teoria kina w jednym. Krzysztof Z. i Krzysztof Z. odsłaniają naturę, rozwój i przemoc kina kinetycznego (tytułowego kina k). Kinoka jako przemysł i jako ofiara przemysłu - od swych pierwszych funkcjonariuszy, braci Lumiere, aż po najnowsze produkcje serialowe. Kinu kinetycznemu cały czas przygląda się kino grawitacyjne (w swych licznych wcieleniach: kino g, Kinogie, Kinoga).

Kinokę uzupełniają rozważania nad "kinem włoskim" (Zanussim, Antonionim i Fellinim).

Pomysłodawcy: Mateusz Falkowski, Marek Sobczyk

Tematem książki jest zjawisko remediacji – przekształcania dzieł filmowych w wyniku ich transpozycji medialnej. Autor bada przemiany towarzyszące procesowi transformacji kina niemego w kino cyfrowe, jego relacje z książką i przenikanie się tych mediów. Korzysta przy tym z narzędzi medioznawczych, filmoznawczych i kulturoznawczych. Swoje analizy przeprowadza na przykładzie dwóch filmów: Mocnego człowieka i Metropolis, przedstawiających drogę tekstu kultury od książki przez film niemy po zdigitalizowane i obecne w sieci dzieło filmowe. Proces ten osadzony jest w szeroko zarysowanej perspektywie antropologicznej i kulturowej.

Kategoria remediacji najczęściej używana jest do badania zjawisk kultury współczesnej, ma jednak, zdaniem autora, znacznie większy potencjał. Jednym z podstawowych założeń książki jest poszerzenie zakresu zjawisk, do których odnosi się remediacja, dowiedzenie, że podobne relacje są podstawowymi cechami nie tylko medium cyfrowego, lecz zachodziły również między medium druku i kinem w początkach XX wieku. Centralnym punktem refleksji jest medium kina w początkowym stadium – film niemy, który ulegał i ulega przekształceniom, wchodząc w relacje z literaturą i siecią komputerową.

Wprowadzenie koncepcji remediacji pozwala wyjść poza niewątpliwe – zwłaszcza w polskich badaniach – ograniczenia w refleksji nad adaptacją filmową oraz osadza relację powieść – film fabularny w szerszym kontekście kulturowym. Umożliwia zastosowanie bardziej uniwersalnych narzędzi badawczych, nienależących jedynie do filmoznawstwa lub literaturoznawstwa. Pozwala również na pokazanie przemian – przez apologetów „cyfrowego świata” uznawanych za rewolucyjne i niepowtarzalne – w perspektywie historycznej, która, ujmując być może wiele z niepowtarzalności i niezwykłości, pozwala jednocześnie pokazać głęboki wpływ tych zmian na kulturę.

Książka adresowana jest do badaczy akademickich oraz studentów, przede wszystkim kulturoznawców, literaturoznawców, filmoznawców, teoretyków mediów, historyków kultury.