Franciszek Blachnicki

Inkwizycja – historyczna konieczność czy diabelska pokusa?
Spośród rozmaitych ciemnych kart historii Kościoła inkwizycja szczególnie mocno działa na wyobraźnię. Stosy, tortury, polowania na heretyków, Żydów i czarownice. Tysiące ofiar i wszechogarniający lęk. Tak ją postrzegamy.
Jak było naprawdę? W jaki sposób narodziła się w Kościele idea przymuszania do wiary i tropienia odstępców? Czym były „okresy łaski”, jak dzięki inkwizycji ukształtowało się sądownictwo? Kogo torturowano i kiedy masowo palono stosy? Czy opowieści o inkwizytorskiej bezwzględności są przesadzone?
Poszerzone, drugie wydanie książki abp. Grzegorza Rysia jest teologiczno-historycznym przewodnikiem po czasach, które z dzisiejszej perspektywy niełatwo zrozumieć, opowieścią o ówczesnym Kościele i jego własnej wizji siebie. W znacznej mierze jest jednak głosem ostrzeżenia przed pokusą stworzenia Kościoła totalitarnego w miejsce powszechnego.
To nie obrona inkwizycji. To próba zrozumienia jednego z najboleśniejszych fragmentów historii Kościoła i doszukania się przyczyn tego zjawiska – jego powstania i trwałości. Zrozumienie nie przynosi usprawiedliwienia, ale raczej przestrogę. Na przyszłość.

W tomie, noszącym tytuł Kościół u progu średniowiecza, zostaną najpierw omówione te ważniejsze wydarzenia, które zaistniały w świecie chrześcijańskim w II połowie VI wieku. Monumentalna postać Grzegorza Wielkiego będzie się więc pojawiać niemal na każdej stronicy tego tekstu. Potem przyjdzie kolej na wydarzenia kościelne zaistniałe w wieku VII. Tłem dla nich będą w dalszym ciągu Wędrówki Ludów, których wstrząsającym dopełnieniem stała się ofensywa islamu w Azji oraz Afryce. Motywem wiodącym będzie na tym etapie sprawa soboru konstantynopolskiego III (680-681), znanego też pod nazwą VI w dziejach Kościoła soboru powszechnego.
Ze Wstępu

"Ojciec wolnych ludzi" to wciągająca opowieść oparta na faktach z życia Prymasa Tysiąclecia.
Mocarz, Mistrz, Obrońca Praw Człowieka, Narodu i Kościoła, Kapelan Armii Krajowej, Błogosławiony Patron, Ojciec Wolnych Ludzi - kardynał Stefan Wyszyński. Jak dobrze Go znamy? Jak dziś rozumiemy Jego naukę, która mimo upływu lat, zupełnie nie straciła na swojej aktualności, a wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej porusza, motywuje i stanowi drogowskaz?
Beletryzowana biografia kard. Wyszyńskiego została uzupełniona o ponadczasową "rozmowę z Prymasem", w której pytania zadają czytelnicy portalu Stacja7.pl, a odpowiedzi, opracowanych przez Pawła Zuchniewicza w oparciu o fragmenty różnych pism - "udziela" sam kard. Stefan Wyszyński.
Od Autora: "Żyjąc w czasach Prymasa Wyszyńskiego i Papieża Jana Pawła II, zaciągnęliśmy dług. Mieliśmy okazję ich słuchać, spotykać, czerpać z mądrości i miłości ludzi, którzy oddali swoje życie służbie Kościołowi i Polsce. Pozostawili skarb, który zasługuje na to, by świecił pełnym blaskiem, a nie leżał gdzieś zakurzony na strychu historii" /Paweł Zuchniewicz/

Książka to lektura uzupełniająca dla szkół średnich, proponowana przez Ministerstwo Edukacji i Nauki.

Jeżeli najważniejszym problemem współczesnego człowieka jest brak odpowiedzi na pytanie, po co żyje, to w niniejszej książce tę odpowiedź znajdzie. Tylko Miłość, która kocha za darmo, bezwarunkowo, także wtedy, gdy człowiek jest zły, może rozpalić nadzieję w sercu poszukującym prawdy. „Wiara jest przeciwieństwem pesymizmu, depresji, braku nadziei” – mówi Jan Grosfeld w niezwykłym wywiadzie-rzece ze Sławomirem Jackiem Żurkiem, ale to więcej niż rozmowa. To historia człowieka, który na swojej drodze spotkał Boga i Jego miłość wypełniającą pustkę w ludzkim sercu. Jan Grosfeld jest świadkiem Boga, który Go znalazł i czyni nowym człowiekiem. Tematem książki jest konkretny człowiek – z imieniem i nazwiskiem, z datą i miejscem urodzenia, z rzeczywistą biografią. To on jest tytułowym »pałacem w płomieniach« – podpalany zawieruchą dziejów i nieodwołanie (wydawałoby się) ginący, a jednak ratowany, odbudowywany i wskrzeszany przez Boga, który – to najważniejszy refren tej książki – jest wierny! Przy czym jest to także człowiek z ogromnym poczuciem odpowiedzialności – nie tylko za siebie czy swoich bliskich, ale również za Kościół, za swoją Ojczyznę, za świat, w szczególności za kolejne pokolenia: za młodych. Serdecznie zapraszam Państwa do lektury Ze wstępu kard. Grzegorza Rysia

Doktor sztuki Magdalena Chudzicka – ur. 1973. Absolwentka Prywatnego Liceum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autorka „Misyjnej Książki Kucharskiej” (wyd. Apostolicum). W latach 2019-2020 sekretarz redakcji „Rycerza Niepokalanej” oraz p.o. redaktora naczelnego. Fotograf i grafik. Niniejsza książka opowiada o historii życia i tajemniczej śmierci charyzmatycznego o. Grzegorza Ciorocha OFMConv –pierwszego kustosza franciszkańskiej Kustodii Rosyjskiej.
„Ojciec Grzegorz po odprawionej Ofierze Mszy Świętej jeszcze nie zdążył zdjąć alby, gdy mężczyzna, który wszedł z drugim typem do zakrystii, przystawił mu zimną lufę pistoletu do skroni. Ten drugi powiedział przez zęby: jeśli się nie uspokoisz zginiesz…
Na ostatnie wakacje przybył cichutko do domu na wieś. Mama otworzyła drzwi i... zobaczyła niespodzianie swojego uśmiechniętego syna w ogrodzie. Grzegorz bardzo dużo się wówczas modlił – zauważono to w Moskwie, zauważono i w domu rodzinnym. Do rodziców pojechał z lekkim sercem, ostatecznie zamykając kłopoty związane z «prowokacją moskiewską».
( ... )
Za życia i po śmierci przyszło mu się zmagać z bardzo nierównym przeciwnikiem. To skromne opracowanie nie wyczerpało tematu, ale też z poważnych względów musiało się wreszcie ukazać. Wiele czasu minęło od pogrzebu, od czasu, gdy w Polsce zaległa dziwna cisza nad trumną wybitnego misjonarza, a zalegała zbyt długo. Proste słowa wypowiedziane przeze mnie nad grobem wówczas nieznanego mi zakonnika – powiedz mi prawdę o sobie – miały nośny skutek”.

Fragment:
„Idźmy wszyscy do Józefa” – wzywa Benedykt XV. Obejmijmy stopy Opiekuna Kościoła świętego w gorącej modlitwie, naśladujmy go szczerze w naszym życiu prywatnym, rodzinnym, urządźmy wedle ideałów, zasad, które on przedstawia, nasze prawodawstwo i całe narodów życie społeczne, a stosunki religijne, socjalne, międzynarodowe ozdrowieją i poszczególne stany, ludy, wyrzuciwszy z duszy i serc pogańskie samolubstwo, poczną się znowu miłować w Bogu i czynić sobie dobrze.