Fryderyk Chopin Geniusz muzyczny z płytą CD

W naszej wiedzy o Chopinie smak wydawał się dotąd rzeczą tak trywialną, że nie stał się przedmiotem
żadnych dociekań. Tymczasem jego smakoszostwo kryje niejedną niespodziankę i dodaje swą barwną kreskę do - tak zdawałoby się pełnego - portretu kompozytora. To z ciekawości zrodziła się niniejsza książeczka będąca adaptacją wykładu wygłoszonego na Kongresie Chopinowskim w 2010 roku, uzupełnioną o kilka przepisów i jadłospisów, pozwalających odtworzyć smaki z czasów Chopina.
Wojciech Bońkowski

Chopin in Paris: The 1830s to szósta z serii publikacji pokonferencyjnych. Znalazły się w niej rozszerzone wersje referatów wygłoszonych na VI Międzynarodowej Konferencji Chopinologicznej w grudniu 2006 roku w Warszawie. W artykułach poruszane są zagadnienia z zakresu historii społecznej i historii estetyki, omawiane są także relacje Chopina i jego uczniów. Szereg referatów skupia się wokół zagadnień analitycznych, szeroko omawiając różnorodne zagadnienia związane ze strukturą Chopinowskich ballad. Artykuły opublikowane zostały w języku angielskim lub francuskim.

Mieczysław Tomaszewski, Chopin: The Man, His Work and Its Resonance, jest poprawioną i uzupełnioną wersją anglojęzyczną książki – laureatki wielokrotnych nagród Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans (Poznań, 1998), która stanowi sumę wiedzy i refleksji profesora odnośnie do tematyki związanej z Chopiem; prędko weszła do kanonu literatury fachowej o Chopinie w Polsce, a stopniowo – dzięki kolejnym tłumaczeniom – pozyskiwała czytelników poza Polską i stała się fundamentalną, obowiązkową lekturą dla wszystkich wielbicieli genialnego kompozytora. Z czasem ranga i wieloaspektowy charakter tej publikacji zostały docenione przydomkiem (stosowanym niemalże z czułością przez tych, co znają profesora osobiście) „biblią”.
Tłumaczenie i redakcja: John Comber
Projekt, opracowanie graficzne i skład: Maciej Buszewicz
Wyd. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina / The Fryderyk Chopin Institute, Warszawa 2015

Kazimierz Kord, światowej sławy dyrygent, napisał swoją Autobiografię nie tylko po to, by zostawić po sobie ślad ale także po to, by lepiej zrozumieć swój zawód, któremu poświęcił całe życie. W książce opisuje swoją drogę do sławy: edukację muzyczną, początki kariery, pracę w WOSPRiT, Metropolitan Opera House, Filharmonii Narodowej. Pisze o dyrygenckiej codzienności polegającej na ciągłym analizowaniu i obserwowaniu wszystkiego co z muzyką związane, aby jak najpełniej wypowiadać się w jej języku, o podróżach i spotkaniach z wyjątkowymi ludźmi: muzykami, śpiewakami, reżyserami, kompozytorami. Dużą część książki poświęca dyrygenckiemu warsztatowi: panowaniu nad dźwiękiem, nauce partytury, współpracy z zespołem i wielu innym zagadnieniom, które są kluczem do jak najlepszego wykonania utworu.
„Sztuka nie wybacza, wszystko podsumowuje. Nie wystarczy raz osiągnąć doskonałość, bo nawet u największych powtarzające się niedostatki będą się nawarstwiać i wpływać na ocenę ich dokonań. Tak właśnie, podstępnie, wkrada się bylejakość i warto mieć świadomość tego zagrożenia już na początku kariery. Pojawia się wówczas przymus pracy na najwyższych obrotach, co musi stać się standardem obowiązującym trwale, naturalnym. Jeśli ponadto utrzymamy surowe kryteria oceny produkcji muzycznej, równe lub wyższe od wymagań stawianych przez kolegów, znajdziemy się w gronie profesjonalistów” – fragment książki

Prowokująco ponowoczesny tytuł książki Jeffreya Kallberga – który zdaje się zapowiadać swobodne rozważania genderowe, dwuznacznie sugerując, że będziemy poruszać się w sferach seksualnych i „granicznych” – nie odkrywa w istocie nawet części tajemnic ani bogactwa tematów składających się na to erudycyjne studium.

Praca Kallberga, zbierająca jego eseje z lat 1980-1994, stawia całą serię fascynujących pytań, dając na nie niejednokrotnie zaskakujące odpowiedzi. Co dla współczesnych Chopina znaczyło określenie go mianem „Ariela fortepianu”? Dlaczego nokturn odbierany był jako gatunek typowo kobiecy? Czy Preludia op. 28 pomyślane zostały przez kompozytora rzeczywiście jako cykl, który winien być wykonywany, jak to się dziś najczęściej przyjmuje, w całości? Co oznacza w przypadku twórczości Chopinowskiej „styl ostatni” i czy możliwe jest, że uznawany za finalne dzieło Chopina Mazurek f-moll op. 68 nr 4, kilkakroć już odczytywany na nowo z odnalezionych po śmierci kompozytora szkiców, tak naprawdę nigdy nie powstał?

Publikacja przedstawia osobę i dzieło Moniuszki w możliwie najpełniejszy sposób. Uwzględnia wszystkie ważne aspekty związane z kompozytorem – jego biografię, twórczość i znaczenie. Kompendium składa się z czterech części. Pierwsza z nich to Biografia, czyli syntetyczne ujęcie faktów z życiorysu twórcy oraz rozdział opisujący zainteresowania i poglądy Moniuszki, jego otoczenie kulturalne oraz wszczepione mu tradycje i postawy estetyczne. Problematyka drugiej części książki, zatytułowanej Opera, zawiera analizę tekstów operowych, omawia opery pod kątem estetycznym oraz literackim. Część trzecia poświęcona jest innym gatunkom i nurtom twórczości kompozytora a część czwarta analizuje obecność twórczości Moniuszki i jej rezonans.