Gdy babcia zapomina...

Wywiady z badaczka polityki społecznej i senioralnej poświęcone seniorom w Polsce i na świecie

Rozważania na temat blasków i cieni życia seniora

Obecne czasy naznaczone dynamicznym rozwojem mediów cyfrowych i najnowszych technologii informacyjno-komunikacyjnych stawiają przed osobami starszymi szczególne wyzwania. Liczne trudności - natury społecznej, psychologicznej czy finansowej - stają się przyczyną wykluczenia społecznego, a w szczególności wykluczenia cyfrowego tej grupy. Autor, który przez wiele lat wspierał swoją wiedzą w zakresie nowych mediów Uniwersytety Trzeciego Wieku w południowej części Polski, analizując miejsce seniorów w przestrzeni nowych mediów opisuje dobre praktyki w wymiarze edukacyjnym z zakresu obsługi urządzeń cyfrowych. Publikacja adresowana jest do osób zajmujących się organizowaniem działań edukacyjnych w instytucjonalnych formach kształcenia, a więc: UTW, klubach seniora, NGO, a także w ramach działań wolontariackich (np. „Latarnicy Polski Cyfrowej”). Autor dedykuje książkę również studentom kierunków pedagogicznych, gerontologii oświatowej oraz słuchaczom kursów dających podstawy do pracy z osobami w wieku senioralnym.

OPIEKUN OSÓB CHORYCH I STARSZYCH

• pomocny dla opiekunów, rehabilitantów, pielęgniarek w domach prywatnych i specjalistycznych placówkach
• fachowe słownictwo medyczne
• słownictwo ogólne przydatne w pracy opiekuna (prowadzenie domu, sprzątanie itp.)
• rozmówki zawierające zwroty przydatne przy pracy z osobą chorą / niepełnosprawną

Opracowanie Opiekun osób chorych i starszych to specjalistyczna publikacja kierowana do osób wykonujących pracę opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Publikacja składa się z części słownikowej oraz części z rozmówkami.

Część słownikowa posiada zarówno układ polsko-angielski oraz układ angielsko-polski i zawiera dwa typy haseł. Pierwszą grupę stanowią najbardziej potrzebne zwroty medyczne obejmujące najczęstsze schorzenia, badania, lekarstwa oraz metody i procedury terapeutyczne. Wszystkie hasła w tej grupie zawierają definicje. Umożliwia to nie tylko komunikację w języku angielskim ale również ułatwia właściwe zrozumienie terminów medycznych. Bogaty zbiór haseł specjalistycznych sprawia, że publikacja może być przydatna również dla personelu świadczącego bardziej specjalistyczne usługi medyczne.

Druga grupa haseł to bardziej ogólne słownictwo potrzebne w codziennej pracy opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Hasła ogólne nie posiadają definicji, chyba że w danej sytuacji może zachodzić wątpliwość co do znaczenia.

Hasła z obu grup są przedstawione w porządku alfabetycznym. Zarówno hasła specjalistyczne, jak i ogólne zawierają liczne przykłady użycia.

Część z rozmówkami zawiera rozmówki polsko-angielskie obejmujące zwroty szczególnie przydatne dla osób wykonujących pracę opiekuna.

Rozmówki podzielone są na kilka grup tematycznych. Największą grupę stanowią zwroty bezpośrednio związane z opieką. Zadania przedstawione w rozmówkach ujęte są kolejności logicznej / tematycznej.

Starość i starzenie się społeczeństw staje się stopniowo coraz lepiej rozpoznanym problemem. Wyzwaniem pozostaje zdiagnozowanie, na ile starość można uczynić produktem i to rentownym. Autorki określają zakres, w jakim seniorzy wpisują się w najnowsze strategie marketingowe na rynku, w jakim zakresie ich zasoby stają się doceniane na rynku pracy (międzygeneracyjny mentoring) i jak oni sami rewolucjonizują technologię (telesenior).

Bezsprzecznym atutem książki jest wpisanie się w najnowsze trendy badań społecznych dotykające aktualnych rewolucji w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi z nakierowaniem na mentoring międzygeneracyjny oraz żywo dyskutowaną dehumanizację medycyny w kierunku teleusług jako sposobów na redukcję kosztów starzenia się globalnego społeczeństwa.

W społeczeństwie, dla którego pieniądze, sukces, władza, a zwłaszcza młodość stały się bogiem, nie ma już miejsca dla ludzi starych. Usuwa się ich z ich własnych domów rodzinnych, zamyka w domach starców, pozbawia praw stanowienia o sobie, mówiąc krótko: traktuje się ich jak kulę u nogi. W oczach społeczeństwa starość nie przedstawia sobą żadnej wartości: jesień życia stała się czymś z definicji negatywnym - kojarzy się głównie z nieczynnością zawodową, brakiem celu, brakiem radości życia, po prostu: brakiem młodości.
Manifest Esther Vilar (w przekładzie Bożeny Intrator) skierowany jest przeciwko kultowi młodości i stanowi zachętę dla ludzi starych, żeby wreszcie bez kompleksu wieku otwarcie przyznali się do siebie: doświadczonych życiowo, kompetentnych, godnych. Nie tylko po to, żeby złagodzić paniczny strach przed starością, którym zarażeni są młodzi ludzie. Jest to manifestacja wartości, a zarazem apel o akceptację najbardziej naturalnej rzeczy na świecie.