Głód

Sześcioro bohaterów zjawia się w lesie, żeby zagrać w tajemniczą grę. Na pierwszy rzut oka nic ich nie łączy. Pochodzą z różnych środowisk, wyznają odmienne wartości, mają różne charaktery. Nikt nie spodziewa się tego, co się stanie. Gra w podchody w jednej chwili zamienia się w grę o przetrwanie.
Kto za tym stoi i jaki jest jego cel?
POTWORY TWORZĄ INNE POTWORY

„Ta historia jest jak rollercoaster. Nie wiesz, czego się spodziewać, czujesz tylko zawrotny pęd. Świetnie napisana, buzuje od emocji” – Marek Stelar.

Jedna z pierwszych powieści gatunku grozy po raz pierwszy na polskim rynku w wersji audio! „Mnich” otwiera drzwi do ponurych klasztorów, ciemnych podziemi i zawiłych korytarzy. Wartka akcja nakreślona pod koniec osiemnastego wieku doskonale prowadzi czytelnika przez historię kuszenia, oszustwa, morderstwa i satanizmu. Wstrząsająca do dzisiaj powieść ciągle znajduje swoich czytelników i jest jednym z najbardziej znanych i rozpoznawanych opowiadań swojego gatunku. Bluźniercza i szokująca fabuła doprowadziła do cenzury powieści, co nie przeszkodziło zdobyć wielką popularność i rozsławić nazwisko jej autora.
Matthew Gregory Lewis autor powieści „Mnich” urodził się w roku 1775 i zmarł w wieku czterdziestu trzech lat. Zaliczany jest do najlepszych angielskich pisarzy i dramaturgów. Przyjaciel autorki powieści „Frankenstein”.

Czyta: Zbigniew Wróbel

Pragnienie – jeden z naszych najstarszych instynktów. Pragnienie przeżycia, choćby kosztem innych. Kosztem wszystkiego. Pragnienie rozmnażania się. Pragnienie… zabijania, jeśli będzie to konieczne?
Opowiadania z niniejszego zbioru stanowią całość wraz z opowiadaniami z tomu „Głód”. Jozef Karika wprawnie łączy wiele fikcyjnych, historycznych i osobistych wątków, by przedstawić nam zło zamieszkujące słowacką górę Czebrat.
Jozef Karika to słowacki mistrz grozy. Jego powieść „Szczelina” przekroczyła nakład stu tysięcy egzemplarzy. Stała się najpopularniejszą książką w historii literatury słowackiej i zdobyła trzecie miejsce w plebiscycie Lubimy Czytać na Książkę Roku w kategorii Horror.

Wrocław, sierpień 1963. Miasto zostaje zamknięte z powodu epidemii czarnej ospy. Milicjanci pilnujący izolatorium na Psim Polu są świadkami dziwnych incydentów – „odmienieni” pacjenci atakują przebywających w ośrodku chorych i personel. Wybucha panika. Do Komendy Wojewódzkiej docierają kolejne sygnały o „zmartwychwstałych” zwyrodnialcach. Sztab kryzysowy zmuszony jest podjąć zdecydowane działania. Do izolatoriów zostają skierowane oddziały KBW i ZOMO. Rozkaz jest prosty: opanować sytuację za wszelką cenę.
„Szczury Wrocławia” to pełnokrwista (w podwójnym tego słowa znaczeniu) polska apokalipsa zombie pióra Roberta J. Szmidta („Metro 2033: Otchłań”, „Apokalipsa według Pana Jana”, „Łatwo być bogiem”). To również nowatorski eksperyment literacki – na kartach tej powieści giną rzeczywiste osoby, wylosowane przez Autora spośród kilkutysięcznej i stale powiększającej się rzeszy czytelników skupionych wokół poświęconego książce profilu społecznościowego. To wreszcie podróż sentymentalna do czasów obskurnego, siermiężnego i cuchnącego bimbrem PRL-u, który stanowi klimatyczne tło zmagań żołnierzy i zomowców z hordami nieumarłych.

Próby opanowania chaosu, jaki wybucha w mieście, spełzają na niczym. Milicja, a po niej wojsko, nie są w stanie powstrzymać fali zakażeń. Młodzi oficerowie i działacze, których postawiono w roli kozłów ofiarnych nie zamierzają się jednak tak łatwo poddać, ale kolejne niepowodzenia rodzą poważną obawę u ich przełożonych. Gdy padają kolejne bastiony i linie obrony, partia znajduje jedyne słuszne rozwiązanie. Z lotniska pod Leningradem startuje bombowiec, który wypali zarazę atomowym ogniem. Czy uda się ocalić miasto i tych jego mieszkańców, którzy ocaleli z rzezi?
„Szczury Wrocławia” to pełnokrwista (w podwójnym tego słowa znaczeniu) polska apokalipsa zombie pióra Roberta J. Szmidta („Metro 2033: Otchłań”, „Apokalipsa według Pana Jana”, „Łatwo być bogiem”). To również nowatorski eksperyment literacki – na kartach tej powieści giną rzeczywiste osoby, wylosowane przez Autora spośród kilkutysięcznej i stale powiększającej się rzeszy czytelników skupionych wokół poświęconego książce profilu społecznościowego. To wreszcie podróż sentymentalna do czasów obskurnego, siermiężnego i cuchnącego bimbrem PRL-u, który stanowi klimatyczne tło zmagań żołnierzy i zomowców z hordami nieumarłych.

RÓŻE DAJĄ NIE TYLKO PIĘKNO
Choć akcja „Śpij, dziecinko, śpij” – horroru z wątkami powieści psychologicznej i obyczajowej – dzieje się współcześnie, to kamienica w Krotoszynie, w której zamieszkała główna bohaterka, przesiąknięta jest dawnymi dziejami. Natalia Rogowska spełnia swoje marzenie i kupuje stare mieszkanie. Jest w ostatnich tygodniach ciąży.
Kończy właśnie gruntowny remont, żeby wprowadzić się do nowego gniazdka, zanim na świecie pojawi się jej dziecko. Ale już pierwszej nocy budzi ją przeraźliwy płacz, którego nie słyszy nikt poza nią. Kobieta obawia się, że oszalała i mogłaby zrobić krzywdę własnemu dziecku. Pod domem rosną tajemnicze krzewy róż, rosną w tempie astronomicznym. Z piwnicy dolatuje XIX-wieczna kołysanka: „Śpij, dziecinko, śpij”. Natalia szuka pomocy u psychologa. Wkrótce okazuje się, że musi odkryć dawno zapomnianą historię kamienicy. Kobieta ściga się z czasem, a wrogów, którym musi stawić czoło, jest kilku.
***
„To klimatyczna opowieść pełna gwałtownych zwrotów akcji i straszliwych tajemnic, gdzie nadprzyrodzone siły wkraczają brutalnie w rzeczywistość młodej ciężarnej kobiety” – Łukasz Radecki, Dzika Banda.
***
„W powieści Jolanty Bartoś mamy do czynienia zarówno z klasycznym ghost story z grozą przyczajoną w starej kamienicy, jak i z paranoid thrillerem o kobiecie w kryzysie emocjonalnym stojącej przed wyzwaniem zostania matką. Dorzućmy do tego jeszcze kryminalną tajemnicę sprzed lat. To niezwykle uniwersalna historia, obfitująca w wątki i rozwiązania fabularne skrojone pod gust czytelników grozy” – Ewa Stykowska, bibliahorroru.pl.
***
„Jolanta Bartoś sprawnie korzysta z klisz powieści grozy, by zupełnie na nowo opowiedzieć historię nawiedzonego miejsca. I robi to z dreszczem. Jeśli cenicie prozę Stefana Dardy lub Artura Urbanowicza, to ta książka jest dla was” – Mariusz Wojteczek, Badloopus.pl.
***
„Jolanta Bartoś z przytupem wkracza na scenę literackiego horroru w Polsce. Choć jej pomysł na powieść nie odbiega od klasyki gatunku, to ewidentnie wprowadza świeży powiew na rodzimym rynku grozy. Na taki horror czekałem!” – Sebastian Sokołowski, Okiem na książki.