Gospodarowanie Gminnym Zasobem Nieruchomości

Dla politologów i medioznawców pojęcie „czwartej władzy” jest jasne: są to media. Możliwe jest jednak inne spojrzenie na to zagadnienie, choćby z perspektywy prawnoustrojowej. To ujęcie byłoby pochodną analizy współczesnej zasady ustrojowej, jaką jest zasada podziału władzy, która w różnych odmianach, w zależności od ustroju danego państwa, jest jednak zakorzeniona w doktrynie podziału władzy Monteskiusza. […] W ramach współczesnej praktyki ustrojowej państw demokratycznych często można zaobserwować przejęcie kontroli nad legislatywą i egzekutywą przez jedno środowisko polityczne. Co więcej, w niektórych państwach demokratycznych (np. Węgry, Polska), szczególnie w tzw. młodych demokracjach, dochodzi do opanowania czy też próby przejęcia kontroli nad władzą sądowniczą. […] Potrzebne wydaje się więc poszukiwanie jakiegoś innego niż legislatywa, egzekutywa lub judykatywa ośrodka (podmiotu) władzy, który wzmacniałby możliwości hamowania dwóch pierwszych. Stanowiłoby to konieczne współczesne uzupełnienie doktryny podziału władzy Monteskiusza, pozwalające osiągnąć jej podstawowy cel – zapobiec koncentracji władzy, stąd też taki ośrodek (podmiot) władzy można nazwać „czwartą władzą”. W ramach wstępnych założeń badawczych należy stwierdzić, że rolę czwartej władzy mogą pełnić media, samorząd terytorialny, Naród, organy kontroli i ochrony prawa czy też inny podmiot. […] . Tak opisany przedmiot badań wiąże się z następującymi pytaniami badawczymi: jakie cechy powinien posiadać dany podmiot, aby można byłoby uznać go za czwartą władzę, czy i w jaki sposób media mogą obecnie pełnić rolę czwartej władzy, czy w polskim systemie politycznoprawnym możemy odnaleźć podmioty, które pełnią lub mogłyby pełnić rolę czwartej władzy, jakie są relacje pomiędzy Monteskiuszowską triadą a podmiotami, które pełnią lub mogłyby pełnić rolę czwartej władzy?

Nie ma większego mitu w polskiej debacie publicznej niż ten, że samorządność nam się udała. Wystarczy jednak spędzić trochę czasu przyglądając się działalności władzy na szczeblu lokalnym, żeby zacząć dostrzegać macki miejscowej ośmiornicy jak również zmowę milczenia nad jej prawdziwym działaniem. Robi się ciekawie. Andrzej Andrysiak po wielu latach pracy w naczelnych mediach stolicy, został wydawcą tygodnika „Gazeta Radomszczańska”. W Lokalsach odmalowuje niepowtarzalny koloryt Polski prowincjonalnej. Z gracją i dociekliwością opisuje układy i układziki, przekręty i zamiatanie sprawa pod dywan, niskie motywacje polityków, łamanie kręgosłupów oraz mechanizmy rządzące samorządem. To z jednej strony opowieść o małych ludziach w małej polityce, z drugiej historia prowincjonalnego miasta, ale z trzeciej – uniwersalna historia Polski lokalnej. A pod tym wszystkim skrywa się żydowski trup w postaci mienia nigdy nie oddanego prawowitym spadkobiercom.

Samorząd terytorialny odgrywa kluczową rolę, aktywnie, kreatywnie i skutecznie reagując na podstawowe potrzeby lokalnych i regionalnych społeczności. Zwłaszcza w obliczu kryzysów ostatnich lat – od pandemii po kryzysy migracyjne, energetyczne i skutki rosyjskiej agresji w Ukrainie – nasza uwaga powinna skupiać się na dostosowaniu struktur administracji publicznej do nowej rzeczywistości. W monografii m.in.: • przedstawiono w sposób kompleksowy podstawy prawne i organizacyjne jednostek samorządu terytorialnego, • przeprowadzono analizy porównawcze i historyczne, aby zilustrować dynamikę zmian w administracji lokalnej, • dokonano obszernego przeglądu literatury przedmiotu, by dostarczyć aktualny przegląd kondycji administracji lokalnej.

Rozprawa jest dziełem ambitnym, oryginalnym na polskim rynku wydawniczym. (…) Praca uwzględnia zarówno kwestię demokratycznego wymiaru współpracy (podejmowanie decyzji), jak i jej wymiaru ekonomicznego (koszty transakcyjne).
Największą wartość prezentowanych tu dociekań upatruję w próbie generalizacji motywacji i mechanizmu funkcjonowania międzygminnej współpracy terytorialnej (z uwzględnieniem różnych jej form) oraz prezentacji dwuwarstwowych uwarunkowań powstawania instytucji współpracy: jako procesu uwarunkowanego terytorialnie i procesu zachodzącego między organizacjami. Te pierwsze dotyczą rozważań w skali makro, a te drugie w skali mikro. Autorka rozpatruje zagadnienie współpracy samorządów, łącząc podejście geograficzne (terytorialne) i podejście instytucjonalne. Ma to doprowadzić do uchwycenia uwarunkowań kształtowania współpracy w różnych typach jej instytucjonalnych struktur.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Lisowskiego

Katarzyna Szmigiel-Rawska – adiunkt w Zakładzie Rozwoju i Polityki Lokalnej, na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Kierowniczka i uczestniczka krajowych i międzynarodowych projektów naukowych oraz projektów o charakterze doradczym dla organizacji rządowych i samorządowych. Autorka wielu artykułów i rozdziałów w książkach, a także autorka i redaktorka książek o tematyce zarządzania publicznego oraz współpracy samorządów w różnych sektorach.

Autor podejmuje problematykę współzarządzania, jego weryfikacji i przeglądu w obrębie nauk o polityce. Tematem jest współzarządzanie w gminach nie tylko z perspektywy nauk o polityce, ale również socjologii, organizacji i zarządzania, nauk prawnych i ekonomii.

W książce poruszono problematykę interoperacyjności, czyli właściwości urządzeń i systemów do automatycznego współdziałania z innymi urządzeniami i systemami. Podkreślono znaczenie roli człowieka, który projektuje te urządzenia i systemy, jak również inicjuje oraz organizuje ich współdziałanie.
W pracy przyjęto dwie perspektywy: podmiotu wprowadzającego do eksploatacji urządzenie oraz system, jak również organu administracji publicznej oceniającego stan techniczny tego urządzenia i systemu, a także wydającego zgodę na jego eksploatację. Porównano zakres ochrony interesu publicznego związanej ze stosowaniem poszczególnych rodzajów urządzeń i systemów, które są stosowane w kilku obszarach, w tym: transportu kolejowego, transportu lotniczego oraz publicznych systemów teleinformatycznych.
Badano w szczególności dopuszczenie do stosowania tych urządzeń i systemów oraz ingerencję organów administracji publicznej w ich eksploatację.