Gra

To książka o godzeniu się! O godzeniu się na i o godzeniu się z. 36 i 6 wydaje się być stanem normalnym. Ale co jest normą? Czy jest nią stan uśpienia cywilizacyjnego, czy może stan nieustannego borykania się? 36 i 6 to stan pomiędzy tym, co jest i co nie jest rzeczywistością. A może jest po prostu stanem życia. Jest życiem.

Rozgrzewająca serca, pachnąca czekoladą opowieść o miłości i cudownej mocy aniołów O miłości, nadziei i cudach, na które nigdy nie jest za późno Emilia budzi się w szpitalu. Mówi w niezrozumiałym języku, a pamięć podsuwa jej strzępy dawno zapomnianych wydarzeń. Jedyną osobą, która ją rozumie, jest młoda pielęgniarka z Polski. Co stało się przed wielu laty? I dlaczego Emilia nie może przestać myśleć o wypatrzonym w antykwariacie portrecie dziewczyny w granatowym płaszczu?
Ernestyna wciąż wraca myślami do rodzinnej Warszawy. Choć może się wydawać, że zapomniała o danej dawno temu obietnicy, wie, że w tym roku będzie inaczej. Zrobi wszystko, by po raz ostatni stanąć w bramie na Nowym Świecie i wypatrywać zbłąkanego wędrowca.
Anastazja ma same kłopoty – po raz kolejny nie dostała się na wymarzone studia, okłamuje rodziców, nie ma pracy. Pocieszenia szuka w aromatycznej gorącej czekoladzie i rozmowach z tajemniczym starszym panem przy stoliku u Wedla. Tymczasem święta coraz bliżej, a ona wie jedno: w tę Wigilię nie opuści swojej babci Ernestyny nawet na krok.
Dzieli je wiek i odległość, ale łączy jedno – w tę Wigilię będą potrzebować prawdziwego cudu.
Magdalena Kordel nazywana jest ulubioną pisarką Polek. Każda z jej powieści, m.in. Anioł do wynajęcia i książki z cyklu Malownicze staje się bestsellerem, zdobywając serca czytelniczek.

Pamięć i wspomnienia. Tylko one pozostaną.

Życie nie oszczędzało Ady. Wczesne macierzyństwo, niedojrzały partner i doskwierająca samotność całkowicie zmieniły jej podejście do świata i ludzi. Kolejna tragedia, po której trudno się pozbierać,
i dotkliwe rozstanie sprawiły, że kobieta nie widzi już celu i sensu życia.
Przepełniona rezygnacją, jedzie nad morze, by odwiedzić babcię Marysię, w rodzinie uznawaną za zdystansowaną i raczej oziębłą. Starsza pani zabiera wnuczkę w sentymentalną podróż, która zaczyna się niedługo przed wojną. Opowiada dzieje swojego życia, dotąd skrzętnie skrywane przed światem.
Czy historia wielkiej, zakazanej miłości sprzed lat będzie dla wnuczki lekcją i sprawi, że zapragnie znowu żyć? Co łączy te dwie kobiety, skoro dzieli tyle lat? Czy okażą się dla siebie ratunkiem?

Gabriela Gargaś w poruszającej opowieści o pięknie i sile miłości w trudnych, nieludzkich czasach,
o wojnie i pragnieniu zachowania namiastki normalności i o tym, że mimo przerażających doświadczeń, z którymi trudno się pogodzić, trzeba znaleźć w sobie siłę, by dalej żyć.

Jest to pierwsze wydanie książkowe oparte na maszynopisie autorskim. W romansie, którego akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie w 1939 roku, autor ukazał, jak system polityczny zabija szczęście wartościowych jednostek. Marian Hemar, wypowiadając się o powieści "Adam i Ewa", stwierdził, że: „powieść «lepiła się» do czytelnika, coraz bardziej czymś urzekała, czytałem każdy odcinek skwapliwie, nie pominąłem żadnego, każdy utwierdzał mnie na nowo w zainteresowaniu i przyjemności”.

Adam i Ewa, czyli Tutti kaput. Fantazja klerykalna w czterech aktach z Epilogiem to zaproszenie do udziału w scenicznej, otwartej i pozbawionej uprzedzeń dyskusji na trudny i kontrowersyjny temat, jakim jest kościelny celibat. Ten głęboko zakorzeniony w katolickiej tradycji klejnot przeżywa coraz wyraźniej pogłębiający się kryzys, czego dowodem jest między innymi wzrastająca liczba odejść duchownym z kapłaństwa. Już sam podtytuł Adama i Ewy zapowiada dyskusję “fantazyjną”, która – niepozbawiona zagadkowej wieloznaczności – jednych skłonić może do uśmiechu, innych do refleksji. a jeszcze innych – może nawet zbulwersować. Mijałby się jednak z prawdą ten, kto uznałby Adama i Ewę za prześmiewczy “atak” na Kościół czy też “obrazę” czyichkolwiek uczuć religijnych.
Książka napisana w postaci scenariusza.

Zima 1885 roku, podkrakowska wieś. Młodziutka Franciszka rodzi swoje pierwsze dziecko. W porodzie towarzyszy jej przybrana matka, znana w okolicy akuszerka. W tym samym czasie w pobliskim dworze również rodzi się dziecko. Franciszka zostaje zatrudniona jako jego mamka. Splot okoliczności sprawia, że zaczyna pomagać okolicznym kobietom w przyjściu na świat ich dzieci, a dzięki nieoczekiwanemu wsparciu zaczyna naukę w krakowskiej szkole położnych. Na początku jest zagubiona, lecz wkrótce zyskuje pewność siebie. Wraca z Krakowa do rodzinnej wsi bogatsza w wiedzę o rodzeniu, która boleśnie zderza się z wiejską rzeczywistością, biedną i zabobonną. Wciąga ją wir namiętności i wielkiej historii. „Akuszerki” to inspirowana autentycznymi zapiskami prababki autorki monumentalna i porywająca opowieść o kobiecie, która obcowała z życiem i śmiercią, kochała, nienawidziła i niosła pomoc o każdej porze dnia i nocy, także podczas wojennej zawieruchy. Sabina Jakubowska od lat jako doula towarzyszy kobietom przy porodach. Z wykształcenia archeolog. Fascynuje ją historia lokalna, której poświęciła też doktorat. Jej debiutancka powieść dla młodzieży otrzymała Nagrodę Główną w konkursie Promotorzy Debiutów. „Akuszerki” są jej pierwszą powieścią dla dorosłych czytelników.