Granice władzy prawniczej w perspektywie polskiej tradycji socjologicznej

W publikacji zamieszczono artykuły będące efektem dociekań naukowych przedsta-
wicieli różnych zawodów, którym nieobce są kwestie bezpieczeństwa. Teksty zawar-
te w opracowaniu dobrze wpisują się w trwającą dyskusję nad istotą bezpieczeństwa.
Autorzy artykułów inspirują czytelnika do refleksji nad tym, czym jest bezpieczeństwo
i jaki jest jego wymiar praktyczny, a zarazem gdzie i jak należy doskonalić powszechnie
przyjmowane rozwiązania, aby było jeszcze lepiej w odniesieniu do zagwarantowania
poczucia braku zagrożenia. Analiza zgromadzonego materiału, ujętego w czterech częściach, zapewnia zapoznanie się z wybranymi aspektami bezpieczeństwa i stanowi podstawę do dalszych przemyśleń.

Prywatna własność nieruchomości to jeden z fundamentów ustroju społeczno-gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej. Nieograniczona własność prowadziłaby jednak do samowoli i anarchii, dlatego prawo własności nieruchomości podlega licznym ograniczeniom administracyjnoprawnym ustanawianym w celu zabezpieczenia interesu publicznego. Prezentowana monografia jest próbą przekrojowego ujęcia zagadnienia administracyjnoprawnych ograniczeń prawa własności nieruchomości z uwzględnieniem podejścia interdyscyplinarnego.
Książka jest skierowana zarówno do osób zajmujących się naukami prawnymi, zwłaszcza prawem administracyjnym, cywilnym i konstytucyjnym, jak i do pracowników organów administracji publicznej, przedstawicieli zawodów prawniczych oraz wszystkich zainteresowanych kwestią administracyjnoprawnej sytuacji właściciela nieruchomości w Rzeczypospolitej Polskiej.

Problematyka bezpieczeństwa, tak w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym, na ogół rozpatrywana jest z uwzględnieniem sfery «twardej» dotyczącej pośredniego lub bezpośredniego użycia siły. Niezwykle ważnym, choć często pomijanym aspektem, jest także wymiar «miękki» bezpieczeństwa odwołujący się m.in. do kwestii: ekonomicznych, administracyjnych, prawnych czy społecznych. Rekomendowana publikacja znacząco uzupełnia «lukę» występującą pod tym względem na polskim rynku wydawniczym. Jej wielką zaletą jest oryginalność zastosowanego konceptu badawczego służącego do analizy i oceny bezpieczeństwa społecznego. Zostało to połączone m.in. z umiejętnym wnioskowaniem przyczynowo-skutkowym oraz interesującym zespoleniem rozważań teoretycznych z konkretnymi studiami przypadku.

prof. Sebastian Wojciechowski


Publikacja Krzysztofa Szewiora jest na polskim rynku wydawniczym i edukacyjnym zarazem ważna i potrzebna. Autor stworzył dzieło oryginalne i spójne, w którym dowodzi, iż sprawnie wykorzystuje współczesne teorie, umie myśleć teoretycznie, poprawnie konceptualizuje problemy badawcze i korzysta z dostępnych narzędzi analitycznych zarówno właściwych politologii, ale i naukom pokrewnym. Książka ta to nie tylko nagromadzony materiał empiryczny do weryfikacji pytań badawczych i założeń merytorycznych, ale przede wszystkim interesująca lektura o jednostkowym postrzeganiu i przeżywaniu bezpieczeństwa społecznego we współczesnej Polsce.

dr hab. Marian Mitręga

Książka składa się z dziewięciu rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono podstawy terminologiczne bezpieczeństwa. Wyjaśniono w nim ogólne, leksykalne rozumienie tego słowa, jego obiektywny i subiektywny charakter, a także scharakteryzowano bezpieczeństwo jako stan i proces oraz jego wewnętrzny i zewnętrzny wymiar.
Rozdział drugi poświęcony jest przedstawieniu bezpieczeństwa jako podstawowej potrzeby i jednocześnie naczelnej wartości człowieka i grup społecznych. Scharakteryzowano w nim także szczegółowe treści składające się na ogólne pojęcie bezpieczeństwa jako wartości, często określane mianem wartości chronionych, składników bezpieczeństwa czy też wartości bezpieczeństwa.
Przedmiotem trzeciego rozdziału są psychologiczne aspekty bezpieczeństwa, a zwłaszcza jego braku. Opierając się na literaturze z zakresu psychologii, w rozdziale wyjaśniono sposób odczuwania braku bezpieczeństwa, czyli stan psychiczny człowieka wywołany postrzeganiem czynników zagrażających jego najważniejszym wartościom. Opisano także stres i frustrację jako reakcje na sytuacje trudne, do których niewątpliwie zaliczają się te łączące się z brakiem bezpieczeństwa. Ostatni podrozdział poświęcony jest stresowi pola walki, który wiąże się z warunkami ekstremalnie trudnymi, takimi jak działania zbrojne.
W rozdziale czwartym podjęto próbę uporządkowania problematyki bezpieczeństwa, przyjmując za podstawę perspektywę podmiotową. W tym celu zastosowano metodologię poziomów analizy bezpieczeństwa, opartą na hierarchicznej strukturze społeczeństwa Ziemi. W rozdziale wyjaśniono jej istotę, w tym ramowy układ podmiotów bezpieczeństwa (Ze Wstępu).

Zagadnienie granic środka odwoławczego jest od dawna jedną z bardziej dyskusyjnych kwestii w polskiej nauce procesu karnego. Aktualnie obowiązujący kodeks postępowania karnego z 1997 r. nie zmniejszył wspomnianych kontrowersji, jednakże – jak się wydaje – można już zdefiniować to pojęcie. O wiele jednak ważniejsze jest zwrócenie uwagi na zasadniczą różnicę między ww. pojęciem (granic środka odwoławczego) a pojęciem granic orzekania sądu odwoławczego. To drugie bowiem, w zależności od konkretnych rozwiązań procesowych, może oznaczać to samo co ww., ale może też zasadniczo się różnić od niego, tj. może to być pojęcie węższe albo też szersze. W piśmiennictwie polskim, jak i w orzecznictwie nadal dość często traktuje się te pojęcia synonimicznie, co wywołuje niepotrzebne komplikacje, a przy tym nie wydaje się mieć oparcia w aktualnym stanie prawnym. Dodatkowo powstaje jeszcze problem, jak należy rozumieć pojęcie kontroli odwoławczej, bowiem także i ono jest często różnie ujmowane w doktrynie procesu karnego i orzecznictwie.
Celem tego opracowania jest więc wskazanie wzajemnego stosunku owych pojęć, tj.: granic środka odwoławczego, kontroli odwoławczej oraz – co oczywiste – granic orzekania sądu odwoławczego (które jest przedmiotem niniejszej rozprawy). Chodzi o określenie elementów kształtujących te pojęcia oraz ukazanie pełnego obrazu granic, w jakich odbywa się orzekanie sądu w polskim postępowaniu karnym odwoławczym. Dopiero wtedy, przy przyjęciu określonych założeń mających oparcie w przepisach karno-procesowych – i ustalonych zgodnie z wykładnią językową (wszak podstawową i w idealnym systemie prawa jedyną potrzebną do jego interpretacji) – konstrukcja granic orzekania sądu odwoławczego wydaje się zwarta i logiczna.

Omówienie najnowszych zmian w przepisach drogowych, taryfikator mandatów, punkty karne, znaki drogowe

Dowiesz się m.in.: co grozi za cofnięcie licznika, jak przebiega procedura wymiany drogomierza, jak utworzyć korytarz życia, na czym polega jazda na suwak, ile wynoszą kary za brak OC, jakie są nowe uprawnienia pieszych.