Guziki

Laura Biel and her boyfriend are on a dream vacation in beautiful Sicily. On the second day of their trip, her twenty-ninth birthday, she is kidnapped. Her kidnapper is none other than the head of a powerful Sicilian crime family, the incredibly handsome, young Don Massimo Torricelli, who is determined to possess her at all costs. Massimo has his reasons. During an earlier attempt on his life, a vision appeared before his eyes: a beautiful woman, identical to Laura. After surviving the attack, he vows that he will find the woman in his vision and make her his own. No matter what.

For 365 days, Massimo will keep Laura captive in his palatial estate and attempt to win her heart. If she doesn't fall in love with him during this time, he will let her go. But if she tries to escape at any point, he will track her down and kill her entire family.

Soon Laura develops a fascination with her handsome and powerful captor. But as a precarious, risky relationship forms between them, forces outside their control threaten to tear them apart...

Massimo Toricelli es el capo de una familia de la mafia siciliana. Oscuro, peligroso y tremendamente atractivo, busca obsesionado desde hace anos a una mujer que se le apareció en una visión cuando estuvo a punto de morir.

Laura es una joven ejecutiva polaca, quemada por el trabajo y atrapada en una relación sin pasión.

Durante unas vacaciones en las que Laura viaja a Sicilia, el poderoso Massimo la reconoce y, dispuesto a hacerla suya a cualquier precio, la secuestra en su lujosa mansión y le da un plazo de un ano para que se enamore de el.

Pamięć i wspomnienia. Tylko one pozostaną.

Życie nie oszczędzało Ady. Wczesne macierzyństwo, niedojrzały partner i doskwierająca samotność całkowicie zmieniły jej podejście do świata i ludzi. Kolejna tragedia, po której trudno się pozbierać,
i dotkliwe rozstanie sprawiły, że kobieta nie widzi już celu i sensu życia.
Przepełniona rezygnacją, jedzie nad morze, by odwiedzić babcię Marysię, w rodzinie uznawaną za zdystansowaną i raczej oziębłą. Starsza pani zabiera wnuczkę w sentymentalną podróż, która zaczyna się niedługo przed wojną. Opowiada dzieje swojego życia, dotąd skrzętnie skrywane przed światem.
Czy historia wielkiej, zakazanej miłości sprzed lat będzie dla wnuczki lekcją i sprawi, że zapragnie znowu żyć? Co łączy te dwie kobiety, skoro dzieli tyle lat? Czy okażą się dla siebie ratunkiem?

Gabriela Gargaś w poruszającej opowieści o pięknie i sile miłości w trudnych, nieludzkich czasach,
o wojnie i pragnieniu zachowania namiastki normalności i o tym, że mimo przerażających doświadczeń, z którymi trudno się pogodzić, trzeba znaleźć w sobie siłę, by dalej żyć.

Mila postanawia zmienić swoje życie i całkowicie odciąć się od przeszłości. Rozpoczyna studia, ale szybko się orientuje, że był to po prostu kolejny błąd. Na jej drodze ponownie staje jej były chłopak, co sprawia, że dziewczyna ponownie wpada w wir spraw sprzed lat.
Wraz z byłym chłopakiem do jej codzienności wkraczają także jej przyjaciele i wspomnienia, w których zawsze pojawiał się Natan. Mila zaczyna rozumieć, że nie potrafi o nim zapomnieć i być może nigdy nie będzie potrafiła.
Jednak Natan już nie jest tym samym chłopakiem co kiedyś. Teraz w jego oczach czają się mrok i smutek. W dodatku najwyraźniej już się z kimś związał. Dziewczynę pali od środka zazdrość, ale nie może niczego zrobić. Natan nie chce, żeby ponownie stała się częścią jego życia.

Takiej powieści o Mickiewiczu jeszcze nie było!
To nie jest nudna biografia wieszcza, nic z tych rzeczy. To zeznanie pewnej tajemniczej postaci. W tej niesamowitej historii narratorem jest… No właśnie – kto? Bies, licho, a może sam… diabeł, opiekujący się Adamem od kołyski w Zaosiu po istambulskie łoże śmierci? Czy bez interwencji tego czarciego ducha nie mielibyśmy wieszcza oraz Polski – Chrystusa narodów?
Mickiewicz nie jawi się tu wyłącznie jako geniusz, cudowne dziecko romantyzmu. Jest mężczyzną z krwi i kości – delikatnym i uduchowionym, ale też kochliwym, burkliwym, zadufanym w sobie, równie skłonnym do uniesień, jak i konfliktów.
„Harasimowicz maluje swoim genialnym piórem dwóch – jakby ulepionych z innej gliny – poetów. Tego, którego duch unosił się wysoko w otchłanie Kosmosu i który – natchniony prawami Absolutu – tworzył swoje dzieła, i tego drugiego, który brodząc po ugorach codziennego życia, szukał sensu istnienia. […] Adam to opus magnum autora, które porwało mnie bez reszty przy lekturze, a wierzę, że w przyszłości zdobędzie serca milionów…”. Jerzy Antczak, reżyser

Zima 1885 roku, podkrakowska wieś. Młodziutka Franciszka rodzi swoje pierwsze dziecko. W porodzie towarzyszy jej przybrana matka, znana w okolicy akuszerka. W tym samym czasie w pobliskim dworze również rodzi się dziecko. Franciszka zostaje zatrudniona jako jego mamka. Splot okoliczności sprawia, że zaczyna pomagać okolicznym kobietom w przyjściu na świat ich dzieci, a dzięki nieoczekiwanemu wsparciu zaczyna naukę w krakowskiej szkole położnych. Na początku jest zagubiona, lecz wkrótce zyskuje pewność siebie. Wraca z Krakowa do rodzinnej wsi bogatsza w wiedzę o rodzeniu, która boleśnie zderza się z wiejską rzeczywistością, biedną i zabobonną. Wciąga ją wir namiętności i wielkiej historii. „Akuszerki” to inspirowana autentycznymi zapiskami prababki autorki monumentalna i porywająca opowieść o kobiecie, która obcowała z życiem i śmiercią, kochała, nienawidziła i niosła pomoc o każdej porze dnia i nocy, także podczas wojennej zawieruchy. Sabina Jakubowska od lat jako doula towarzyszy kobietom przy porodach. Z wykształcenia archeolog. Fascynuje ją historia lokalna, której poświęciła też doktorat. Jej debiutancka powieść dla młodzieży otrzymała Nagrodę Główną w konkursie Promotorzy Debiutów. „Akuszerki” są jej pierwszą powieścią dla dorosłych czytelników.