Hamlet

Intimidated by her father, the rector of Knype Hill, Dorothy performs her submissive roles of dutiful daughter and bullied housekeeper. Her thoughts are taken up with the costumes she is making for the church school play, by the hopelessness of preaching to the poor and by debts she cannot pay in 1930s Depression England. Suddenly her routine shatters and Dorothy finds herself down and out in London. She is wearing silk stockings, has money in her pocket and cannot remember her name. Orwell leads us through a landscape of unemployment, poverty and hunger, where Dorothy's faith is challenged by a social reality that changes her life.

Książę Prospero oraz jego córka Miranda zostają wygnani z Mediolanu. Udają się na malutką wyspę, gdzie odnajdują spokój i schronienie. Gdy po latach u wybrzeży wysepki rozbija się statek, Prospero musi stawić czoła swojej przeszłości…

Dwutomowy wybór dramatów Moliera otwiera reaktywowaną Bibliotekę Klasyków. Molier znowu staje się autorem niepokojącym i drażliwym, sięgają po niego reżyserzy różnych generacji, znajdując w jego komediach materiał do rozmowy o współczesności. Proponujemy dziewięć przekładów Bohdana Korzeniewskiego, nigdy dotychczas nieopublikowanych w komplecie, by wypełnić ich dotkliwy brak na rynku wydawniczym i teatralnym. Zawartość tomu 2: „Mizantrop”, „Grzegorz Niezguła”, „Skąpiec”, „Łotrostwa Skapena”.
"

Dzika kaczka uznawana jest za najwyższe osiągnięcie Henryka Ibsena w cyklu dramatów społeczno-obyczajowych, a zarazem za najbardziej pesymistyczną sztukę tego pisarza.

Jest to wstrząsający dramat o katastrofie, do której może doprowadzić bezwzględne kierowanie się prawdą w społeczeństwie opartym na kłamstwie.

Dramaturg, reżyser, krytyk sztuki i wykładowca.
Urodził się w 1960 roku w Chorzowie jako Jarosław Świerszcz. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1994–2000 został wicedyrektorem Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie. Wykładał historię sztuki XX wieku w akademiach sztuk pięknych w Krakowie, Katowicach i w Warszawie. Od 2004 roku wykładowca na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jako dramatopisarz zadebiutował w 1995 roku jednoaktówką Kostka smalcu z bakaliami. W latach 2000–2006 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W latach 2008–2010 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni.
Villqist jest autorem dramatów: Wernisaż (1988), Noc Helvera (1998), Kostka smalcu z bakaliami (1993), Oskar i Ruth (1998), Lemury (1998), Beztlenowce (2000), Fantom (2000), Bez tytułu (2000), Cynkweiss (2000), Entartete Kunst (2001), Preparaty (2001), Helmucik (2002), Sprawa Miasta Ellmit (2002), Kompozycja w słońcu (2007), Czarodziejka z Harlemu (2008), Kompozycja w błękicie (2008), Oddychaj ze mną (2009), Stille Nacht (2009), Taka fajna dziewczyna jak ty (2010), Święta noc (2010), Złote wesele (2011), Echnaton i Eris (2012), Niebiański raj (2013), Jednoaktówka świąteczna III (2013), autorem powieści Archipelag Wysp Pingwinich (2003), a także reżyserem dwóch filmów: Helmucik (2005) i Ewa (wspólnie z Adamem Sikorą, 2010). Dramaty Villqista były wystawiane przez liczne sceny w Polsce i za granicą, a także przez Teatr Telewizji oraz Teatr Polskiego Radia. Jego sztuki przetłumaczono na ponad dwadzieścia języków. Villqist jest laureatem licznych nagród za twórczość dramatyczną i filmową, a także za działalność na rzecz kultury.

"Na koniec słowo o istocie przekładu. Jego autorem jest zawsze tłumacz. Kiedy więc czytamy dzieła Szekspira po polsku, musimy być świadomi tego, że czytamy słowa nie Szekspira, ale autora przekładu. Przekład oznacza zmianę, w której do głosu dochodzi wyobraźnia, inwencja i biegłość językowa tłumacza. Tak, jak różne są przekłady tej samej sztuki, tak samo różnić się będą inscenizacje teatralne i filmowe, w których autorami konkretnej interpretacji szekspirowskiej komedii są reżyserzy we współpracy z aktorami, scenografami, kompozytorami, kostiumologami itd. Aby w pełni docenić i zrozumieć różne realizacje "Snu nocy letniej", dobrze jest samemu przeczytać uważnie tekst sztuki. Tak więc czytajmy, radujmy się słowami, puszczajmy wodze naszej wyobraźni, aby potem tym bardziej bawić się, cieszyć i rozumieć spektakl w teatrze czy też wersję filmową."
prof. Marta Gibińska