Hipoterapia. Istota i zastosowanie

Bogato ilustrowany Atlas Burak zawiera informacje na temat najgroźniejszych agrofagów w uprawie tego gatunku. To kompendium wiedzy na temat chwastów, chorób, szkodników oraz niedoborów pokarmowych jakie możemy spotkać w uprawie buraka. Publikacja zawiera dodatkowo zagadnienia związane z nasiennictwem i uszkodzeniami tego gatunku. Dzięki bogatej ilości informacji jakie zawiera Atlas znajdzie on zastosowanie w każdym gospodarstwie.

Burak cukrowy stanowi bardzo ważną roślinę w strukturze upraw. Obserwowany w ostatnich kilkudziesięciu latach ogromny wzrost jakości i wysokości plonu korzeni jest efektem wprowadzenia szeroko pojętych zasad integrowanej produkcji i ochrony roślin: nawożenia zgodnie z potrzebami wynikającymi z zasobności gleby, doprowadzenia do optymalizacji procesu siewów i zbioru korzeni, wprowadzenia biologicznych metod ochrony roślin (rośliny mątwikobójcze), magazynowania wilgoci oraz ograniczenia erozji gleb (mulczowanie pól). Zastosowanie wysoko skutecznych insektycydów i fungicydów do ochrony siewów punktowych znacząco ograniczyło ilość wprowadzanych do gleby pestycydów i poprawiło obsadę roślin na plantacjach. Między innymi z tego powodu zakaz stosowania neonikotynoidów w ochronie wschodów buraka jest decyzją niezrozumiałą.

Atlas Kukurydza to kompendium wiedzy odnośnie najważniejszych chorób, szkodników, chwastów oraz niedoborów pokarmowych, jakie możemy spotkać w uprawie kukurydzy. Rozdział chwasty zawiera informacje o 38 najważniejszych chwastach jedno- i dwuliściennych występujących w uprawie kukurydzy. W rozdziale znajdują się informacje na temat występowania oraz metod ograniczania i zwalczania chemicznego chwastów. W rozdziale choroby znajduje się 9 najważniejszych chorób kukurydzy, ich występowanie, rozwój, jak również sposoby zwalczania i ograniczania. Rozdział szkodniki poświęcony jest 37 szkodnikom najczęściej spotykanym w uprawie kukurydzy. W rozdziale zostały przedstawione opisy wyglądu, rozwoju oraz uszkodzeń przez nie powodowanych, jak również metod ograniczania i zwalczania. Rozdział niedobory zawiera informacje o niedoborach składników pokarmowych tj. azot, fosfor, potas, magnez, siarka, wapń, cynk, bor, mangan i miedź oraz ich znaczeniu w budowaniu plonu przez kukurydzę. W rozdziale znajdują się również opisy objawów niedoborów, które są pomocne w ich identyfikacji. W publikacji znajdują się również fazy rozwojowe kukurydzy, które są pomocne w identyfikacji czynników zagrażających uprawie kukurydzy i pomagają ustalić termin ich zwalczania. W wydaniu książkowym Atlasu Kukurydza znajduje się część poświęcona Integrowanej ochronie kukurydzy, gdzie zostały zawarte zalecenia i organizmy pożyteczne w ochronie kukurydzy. W rozdziale poświęconym uszkodzeniom herbicydowym znajdują się informacje na temat występowania najważniejszych uszkodzeń powodowanych przez herbicydy, jak również ich wpływ na plon oraz objawy. Natomiast w rozdziale poświęconym anomaliom poruszone zostały zagadnienia związane z występowaniem innych objawów, które mogą wpływać na plon lub budzić wątpliwości na temat ich szkodliwości. Do takich czynników należą m.in. kolbowiechy, wielopalczastostość, nierównomierne wschody, susza czy odchylanie się koszulek. Rozdział dotyczący monitoringu agrofagów i niedoborów zawiera informacje na temat sposób i metod monitorowania upraw w kukurydzy.

Atlas Zboża. Identyfikacja agrofagów i niedoborów pokarmowych.

Producenci roślin zbożowych w naszym kraju borykają się z wieloma problemami. Zmieniający się klimat powoduje, że będziemy obserwować coraz większe natężenie chorób i szkodników. Ponadto ograniczenia legislacyjne związane z Europejskim Zielonym Ładem sprawiają, że ochrona i nawożenie roślin będzie wymagało od producentów większej wiedzy. Atlas Zbóż to publikacja opracowana przez ekspertów z najważniejszych ośrodków rolniczych w kraju.

Autorzy: Prof. dr hab. Witold Grzebisz, dr hab. Zuzanna Sawinska, prof. UPP, dr hab. Łukasz Sobiech, dr inż. Przemysłąw Kardasz, dr inż. Przemysław Strażyński, dr inż. Aleksandra Wieremczuk, dr Tomasz Klejdysz, dr Katarzyna Nijak, mgr inż. Andrzej Brachaczek, mgr inż. Monika Grzanka i inni.

Podręcznik akademicki z zakresu gleboznawstwa omawiający podstawowe wiadomości z zakresu: powstawania gleb, morfologii i systematyki gleb, ochrony i degradacja gleb,klasyfikacji gleb i inne.

Rzepak ozimy to roślina, która najdłużej znajduje się na polu spośród wszystkich upraw rolniczych. Z tego powodu jest narażona na atak ze strony agrofagów już od wczesnej jesieni aż do zbioru. Jest on uszkadzany, porażany i zasiedlany przez około 100 różnych agrofagów, które przy braku właściwej ochrony powodują duże straty ekonomiczne, a nawet całkowitą likwidację plantacji. Dlatego Agro Wydawnictwo we współpracy z COBORU, Instytutem Ochrony Roślin oraz Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu opracowało pierwszy taki atlas poświęcony rzepakowi. Został on wydany pod redakcją prof. Marka Mrówczyńskiego. Zawarliśmy w nim najważniejsze informacje, które dotyczą poprawnej identyfikacji agrofagów. W atlasie zamieściliśmy syntetyczne opisy agrofagów, informację o ich rozwoju, występowaniu, szkodliwości, progach szkodliwości, monitoringu, terminach zabiegów ochronnych, integrowanych metodach ochronnych z uwzględnieniem najważniejszych substancji czynnych. Oprócz agrofagów opisaliśmy także objawy niedoboru składników pokarmowych, na wystąpienie których narażony jest rzepak. Przedstawiamy również sposoby i techniki prowadzenia monitoringu plantacji na obecność agrofagów oraz niedoborów pokarmowych. Publikacja jest obejmuje kompleksowo problemy dotyczące rzepaku ozimego i zawiera fotografie, które pomogą w identyfikowaniu szkodników, chwastów, chorób oraz niedoborów pokarmowych.

Różnorodność gatunkowa mięty, a także stosunkowo łatwa zdolność krzyżowania w obrębie gatunku, przyczyniły się do powstania wielu jej odmian botanicznych, regionalnych i uprawnych. W Polsce i w wielu regionach świata najbardziej popularna w uprawie jest mięta pieprzowa oraz jej odmiany. W większości krajów mięta pieprzowa stała się składnikiem lokalnej kuchni, wypierając częściowo rodzime gatunki.
Zmienność składu chemicznego, a co za tym idzie, także działania farmakologicznego surowców roślinnych jest uwarunkowana wieloma czynnikami, z których najistotniejszym jest czynnik biologiczny, zwany dojrzałością wegetacyjną roślin. Z danych zawartych w literaturze wynika, iż problemowi temu poświęcono wiele badań dotyczących surowców olejkowych, poświęconych zwłaszcza zmianom ilościowym olejku eterycznego w roślinach i ich organach w różnych okresach wegetacji oraz zmiennych warunkach uprawowych. Jednak żadna z dostępnych prac nie dotyczy zmienności składników kształtujących aktywność przeciwutleniającą surowców. Intensyfikacja prac nad roślinnymi substancjami biologicznie czynnymi, wpływającymi na prawidłowe funkcjonowanie organizmu ludzi i zwierząt, powoduje konieczność podejmowania badań mających na celu identyfikację tych substancji w różnych znanych gatunkach, również w gatunkach mięty cechujących się odmiennym aromatem.
Plantacje mięty pieprzowej zakładane są najczęściej z rozłogów, których reprodukcja staje się jednak kosztowna i coraz trudniejsza, zwłaszcza przy wieloletnim systemie użytkowania plantacji. Wydajność rozłogów zależy od wielu czynników. Ich jakość w dużym stopniu związana jest z wiekiem plantacji matecznej, sposobem użytkowania, a także sposobem zbioru ziela. Rozłogi jednoroczne są lepszym jakościowo materiałem rozmnożeniowym w porównaniu z rozłogami pozyskiwanymi z roślin matecznych dwuletnich i starszych. Z praktyki rolniczej i obserwacji własnych wynika, że ukorzenione rozłogi rzadko pozyskiwane są ze specjalnych plantacji – mateczników. Najczęściej pochodzą one z plantacji produkcyjnych, będących w różnym roku użytkowania i różnej kondycji.
Wzrastające zapotrzebowanie na ziele mięty i rosnące wymagania jakościowe w stosunku do surowca, a także wzrost świadomości konsumentów co do wpływu jakości żywności na stan zdrowia człowieka stymulują pojawianie się nowych produktów spożywczych wzbogaconych w naturalne składniki prozdrowotne. Wykazują one cechy żywności konwencjonalnej, jak i funkcjonalnej, mają również na celu obniżenie ryzyka powstania chorób cywilizacyjnych i dietozależnych, co wynika z obecności w nich składników bioaktywnych, korzystnie oddziałujących na organizm człowieka. Do takich składników zaliczane są m.in. oligosacharydy, witaminy, błonnik, fenolokwasy, flawonoidy, antocyjany, garbniki, olejki eteryczne i in.