Historia cywilizacji amerykańskiej 1980-2021

11 września 2001 roku. Francuska nastolatka na bieżąco śledzi przekazy medialne z zaatakowanego przez terrorystów Nowego Yorku. Wraz z nią walące się wieże World Trade Center ogląda cały świat. Subiektywna narracja płynnie splata się z obiektywną prezentacją sekwencji zdarzeń i analizą długofalowych skutków tragicznego wydarzenia, które przez historyków uznawane jest dziś za faktyczny początek XXI wieku.

Era konsolidacji stanowi kontynuację dwóch poprzednich tomów, Ery tworzenia i Ery sprzeczności. Obejmuje okres od wydarzeń politycznych i społecznych Wojny Secesyjnej aż po zakończenie walk II wojny światowej. W tym czasie Stany Zjednoczone z jednej strony przechodziły proces konsolidacji wewnętrznej, z drugiej zaś ostrożnie i powoli stawiały pierwsze kroki na scenie globalnej. Ogromne znaczenie dla obu tych kwestii miał gwałtowny rozwój gospodarczy kraju, przynajmniej do nadejścia Wielkiego Kryzysu i krachu na giełdzie w 1929 r.
Okres międzywojenny to zarazem czas, gdy literatura amerykańska wniosła decydujący wkład w kształtowanie się modernizmu, a estetyka nowo powstającej sztuki filmowej kształtowała się przede wszystkim w Hollywood. Po przejściu przez trudny okres konsolidacji Stany Zjednoczone stały się gotowe do objęcia roli hegemona światowego, a także do określania kierunków rozwoju sztuki współczesnej.
Poprzedni tom Historii cywilizacji amerykańskiej – Era sprzeczności – otrzymał Nagrodę I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
„Opracowanie Lewickiego różni się od wszystkich polskich prac dotyczących historii Ameryki (...) Lewicki nie opisuje historii Ameryki – on ją maluje, posługując się językiem żywym i wciągającym, łącząc erudycję z pasją”. Z recenzji Ery tworzenia prof. Jolanty A. Daszyńskiej
Zbigniew Lewicki ma w swym dorobku publikacje z dziedziny polityki zagranicznej i wewnętrznej Stanów Zjednoczonych oraz literatury i kultury amerykańskiej. Obecnie jest profesorem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, gdzie kieruje Instytutem Stosunków Międzynarodowych i Katedrą Amerykanistyki.

“She was our conscience. Our seer. Our truth-teller. She was a magician with language, who understood the power of words.” - Oprah Winfrey

A vital non-fiction collection from one of the most celebrated and revered American writers

Spanning four decades, these essays, speeches and meditations interrogate the world around us. They are concerned with race, gender and globalisation. The sweep of American history and the current state of politics. The duty of the press and the role of the artist. Throughout Mouth Full of Blood our search for truth, moral integrity and expertise is met by Toni Morrison with controlled anger, elegance and literary excellence.

The collection is structured in three parts and these are heart-stoppingly introduced by a prayer for the dead of 9/11, a meditation on Martin Luther King and a eulogy for James Baldwin. Morrison’s Nobel lecture, on the power of language, is accompanied by lectures to Amnesty International and the Newspaper Association of America.

She speaks to graduating students and visitors to both the Louvre and America’s Black Holocaust Museum. She revisitsThe Bluest Eye, Sula and Beloved; reassessing the novels that have become touchstones for generations of readers.

Mouth Full of Blood is a powerful, erudite and essential gathering of ideas that speaks to us all. It celebrates Morrison’s extraordinary contribution to the literary world.

Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w USA porywano co najmniej jeden samolot tygodniowo. Początkowo porywacze zwykle chcieli dostać się na Kubę – było to tak częste, że w amerykańskich samolotach wszystkie kokpity zostały wyposażone w mapy Morza Karaibskiego, pilotów zaopatrzono w rozmówki hiszpańskie, a Ambasada Szwajcarii w Hawanie, która reprezentowała amerykańskie interesy dyplomatyczne na Kubie, przygotowała dla linii lotniczych formularz z prośbą o szybki zwrot skradzionej maszyny. Z czasem zaczęto porywać samoloty dla okupu lub by zamanifestować polityczny sprzeciw. Jednak dopiero groźba użycia porwanego samolotu do zniszczenia reaktora jądrowego sprawiła, że na lotniskach wprowadzono surowsze środki bezpieczeństwa, łącznie z kontrolą osobistą pasażerów i prześwietlaniem ich bagażu podręcznego.
„Niebo jest nasze” to fascynująca, miejscami zabawna, a miejscami przerażająca opowieść o złotym wieku piractwa powietrznego, osnuta wokół historii słynnej pary, Rogera Holdera i Cathy Kerkow, którzy uprowadzonym samolotem i z pół miliona dolarów okupu dotarli aż do Algieru. To także świetny portret psychologiczny ogarniętej podniebnym szaleństwem Ameryki tamtych lat.
- Jedna ze 100 najlepszych książek 2013 roku według New York Times Book Review Notable Book
- Jedna z 10 najlepszych książek 2013 według New York Timesa
- Jedna z najlepszych książek 2013 według Boston Globe
- Jedna z najlepszych książek 2013 roku według pisma Slate
- Jedna z najważniejszych książek 2013 roku według Stowarzyszenia Bibliotek Amerykańskich (ALA)
- Jedna z najbardziej polecanych książek 2013 roku według San Francisco Chronicle


„Znakomicie przywołując atmosferę tamtych czasów z ich wrzącym napięciem rasowym, rozczarowaniem wojną wietnamską i oparami marihuany, "Niebo należy do nas" żywo opowiada o porwaniu samolotu na najdłuższy dystans w historii Ameryki, tym najbardziej medialnym z występków, którego następstwa dotknęły sporej części świata. Rzeczywistość okazała się tu dziwniejsza niż fikcja. […] Zajmujący i wnikliwy sposób relacji w "Niebo należy do nas" budzi odczucie, że nawet niedawne wydarzenia działy się nie tylko w innej epoce, ale wręcz na innej planecie.” „The Daily Beast”

„Temat, który sam w sobie stanowi znakomitą opowieść, jest ponadtowyjątkowo dobrze opisany. […] Koernera cechuje rzadka empatia; uznając, jak wielostronna jest ich niezwykła historia, odkrywa głębszą prawdę o naturze ekstremizmu.” „New York Times Book Review”

„Opierając się na szczegółowych badaniach i znakomicie wyszukując absurdy, Koerner przenosi nas do czasów, gdy nikt jeszcze nie myślał o rozbijaniu samolotami budynków, gdy ludzie przejmowali kontrolę nad samolotami dla różnych dziwacznych, ale rzadko politycznych powodów.” „Los Angeles Times”

„Wibruje rewolucyjną, paranoiczną energią tamtej epoki.” „Boston Globe”

Dagmara Babiarz – urodziła się w Rzeszowie, część życia spędziła w Warszawie, teraz mieszka w Nowym Jorku. Jeszcze nie na stałe. Oprócz ukończonych kierunków studiów jak filologia polska i resocjalizacja ma za sobą wiele zaledwie tkniętych : np. ekonomika, czy dziennikarstwo, geografia nawet . Obok prac umysłowych jak nauczycielstwo i dziennikarstwo, jak praca w domu dziecka czy w wydawnictwie książkowym ma na swoim koncie wiele prac fizycznych – w lesie, w browarze, w sklepie, w hospicjum i kilka takich, o których wspominać się nie chce chociaż trudno się ich wstydzić. Mimo wielu zainteresowań pospolitych jak dobry film, teatr czy książka ma niesłabnący pociąg do wypadów alpinistycznych, ekscesów nurkowych, akrobacji paralotniarskich, wysiłków off- roadowych i wszystkiego tego, co powoduje, że życie nabiera innych kształtów niż te codzienne. Fascynują ją inne kultury i społeczności – ich życie, religie, tradycje, zwyczaje. Aby je poznać – podróżuje. Podróże nadają sens temu co robi, a dzielenie się wrażeniami – sens podróżom. Dlatego o tym pisze. W 2007 roku ukazała się nakładem wydawnictwa Mamiko jej debiutancka książka "Otwórz oczy" - opisy podróży i obyczajów ludzi mieszkających w najodleglejszych zakątkach świata. Fragment książki Dagmary Babiarz - Podróż za kilka zielonych: Carpe diem – Kalifornia Dziewięć na dziesięć osób zapytanych gdzie chciałoby skierować pierwsze kroki po przybyciu do USA odpowie bez namysłu „Kalofornia” Jedna na dziesięć zapytanych osób odpowie „Kalifornia” po namyśle. Nie jest prawdą, że ten stan jest najpiękniejszy. W USA każdy stan ma coś wartego zobaczenia. Jedynego w swoim rodzaju. Ale Kalifornia jest najbardziej różnorodna geograficznie i klimatycznie, trzecia pod względem wielkości i najludniejsza. Zamieszkuje ją niewiele mniej ludzi niż Polskę (35 mln) i to nie bez powodu. Ludzie chcą tu mieszkać. I wiedzą co robią.

In 1960, when he was almost sixty years old, John Steinbeck set out to rediscover his native land. He felt that he might have lost touch with its sights, sounds and the essence of its people.

Accompanied only by his dog, Charley, he travelled all across the United States in a pick-up truck. His journey took him through almost forty states, and he saw things that made him proud, angry, sympathetic and elated.

All that he saw and experienced is described with remarkable honesty and insight.