Historia powszechna Starożytność

Imperium Rzymskie to kompendium wiedzy o starożytnym Rzymie, począwszy od zarania jego dziejów po pierwszych cesarzy (dynastię julijsko-klaudyjską).
Książka poświęcona jest głównie historii politycznej. Wyłania się z niej obraz Rzymianina-zdobywcy poszerzającego terytorium swego państwa do rozmiarów imperium bezwzględnymi metodami. Droga rozwoju oznaczała, niestety, zagładę wielu istnień ludzkich na podbijanych terytoriach, zniewolenie oraz wyzysk pozostałych przy życiu. Wieloma krwawymi zgłoskami pisana jest również historia wewnętrzna, nacechowana wojnami domowymi, walkami o pozycję społeczną oraz o prawa obywatelskie. Oprócz tych niewątpliwych cieni są też i blaski kształtującego się Imperium. Zmysł organizacyjny Rzymian, ich upodobanie do tworzenia prawa, przyswajanie dorobku naukowego i kulturalnego Greków, możliwość posługiwania się w całym Imperium zaledwie dwoma językami (łacińskim i greckim), jedną monetą, i wreszcie pokój w obrębie granic, tzw. Pax Romana – a przez to swobodne i w miarę bezpieczne przemieszczanie się ludzi, towarów oraz idei – stworzyło z czasem fundament pod coś, co dzisiaj zwiemy „europejskością” w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Zenon Gołaszewski – historyk, tłumacz i pisarz – stara się w sposób przystępny poprowadzić Czytelnika przez meandry tej historii, w czym wspomagają go liczne odwoływania się do pisarzy starożytnych. Książka wzbogacona jest wieloma mapkami, ilustracjami oraz indeksami osób i nazw geograficznych.

To drugi tom źródeł do dziejów długiego sporu ikonoklastycznego w cesarstwie wschodniorzymskim (726-843).
Zawiera - po raz pierwszy w polskim przekładzie – źródła greckie i łacińskie dotyczące najwcześniejszego okresu bizantyńskiej kontrowersji, od jej wybuchu (726) do synodu w Hierei (754). Wraz z trzema /Mowami/ Jana z Damaszku w obronie obrazów (tom I /Biblioteki Bizantyńskiej/) przybliżają one główne wydarzenia początkowej fazy ikonoklazmu, ukazują jego podłoże i pierwotny charakter, ale też jego złożoność i znaczenie.
Zestawienie źródeł greckich i łacińskich potwierdza kulturową i religijną wspólnotę, jaką jeszcze wtedy przeżywał świat grecko-rzymski, rozdzielony politycznie od czasu, gdy na ruinach zachodniego cesarstwa rzymskiego rodziła się oddzielna cywilizacja europejska. Pozwala także postawić w nowym świetle niedocenianą dotąd rolę papieskiego Rzymu w bizantyńskim sporze.

Napisana charakterystycznym, epickim stylem profesora Aleksandra Krawczuka historia 24 władców Cesarstwa Wschodniego (począwszy od Arkadiusza aż po czasy Justyniana II), ukazuje nie tylko sylwetki samych cesarzy, ale również niezwykle barwne stosunki polityczne, społeczne i obyczajowe tego okresu. Wielkie wyprawy i zderzenia kultur, dyplomacja, wojna i dworskie rozrywki – wszystko profesor Krawczuk przedstawił wiernie, nie stroniąc od subtelnych analogii wobec współczesności.

Jakie mamy dowody na to, że Wielką Piramidę wzniósł Cheops?
W jaki sposób ją zbudowano?
Czy było to możliwe przy zastosowaniu prostych kamiennych narzędzi?
Skąd pomysły, że za jej budową stali kosmici?
Kto pierwszy wdarł się do piramidy i co w niej znalazł?

Oprócz odpowiedzi na te i więcej pytań oraz potwierdzonych faktów w książce znajdziemy także teorie nieuznawane przez większość naukowców. Być może nie wszystkie należy odrzucać? Zajrzymy w głąb Wielkiej Piramidy: historię jej badań oraz najnowsze odkrycia z nią związane, i postaramy się poznać skrywane tajemnice.

Szymon Zdziebłowski – archeolog i dziennikarz naukowy w Polskiej Agencji Prasowej i w serwisie Nauka w Polsce. Brał udział w kilku misjach wykopaliskowych, m.in. w Tell el-Farcha w delcie Nilu czy w Hierakonpolis. Jest też autorem dwóch przewodników po Egipcie

Anegdoty historyczne i opowiastki alegoryczne wykorzystywane były w okresie Walczących Państw w ściśle określonych funkcjach praktycznych. (...) Pojawienie się i rozkwit opowiastki alegorycznej to wynik współobecności wielu czynników natury politycznej, społecznej i kulturowej, które razem nie tylko wykreowały odpowiednie środowisko do wykształcenia się wysublimowanej metody prowadzenia perswazji, ale przede wszystkim stworzyły zapotrzebowanie na ten rodzaj komunikacji.

"– Król Yan chciał mnie zgładzić, gdyż usłyszał od kogoś, że posiadam drogocenną perłę, której zapragnął. Tylko, że ja już tej perły dawno nie mam, a król Yan nie chce w to uwierzyć. Oto teraz pochwyciłeś mnie. Będę twierdził, że zabrałeś mi tę perłę i połknąłeś ją. Wtedy król Yan niewątpliwie rozkaże cię natychmiast zabić. Rozetnie ci brzuch i potnie twoje kiszki. Jeśli chcesz mnie przekazać władcy, nie jestem w stanie cię przekonać za pomocą kosztowności. Ale [wiedz, że], gdy złamią mój grzbiet, potną też twoje kiszki na plasterki!

Strażnik graniczny przeraził się i puścił go wolno".

Dr Marcin Jacoby – sinolog, tłumacz, promotor kultury, popularyzator wiedzy o literaturze i sztuce Państwa Środka. Wieloletni pracownik Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Adama Mickiewicza. Obecnie Dyrektor ds. Współpracy Międzynarodowej oraz adiunkt w Katedrze Cywilizacji Azji Wschodniej Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Uniwersytetu SWPS.




Chińska sztuka perswazji odsłania czytelnikowi korzenie fascynującego fenomenu, jakim jest starożytna retoryka w Chinach. Opowiastka alegoryczna z IV–III w. p.n.e. tworzy swoistą wspólnotę gatunkową z wybitnymi tekstami politycznymi, polemicznymi i filozoficznymi, a także z anegdotami i exemplami historycznymi, na których przez wieki wzrastała cywilizacja Państwa Środka. Sięgamy do prawdziwych źródeł języka i kultury w tej niezwykłej, zajmującej, chwilami bardzo zabawnej opowieści o sztuce przekonywania.
Prof. dr hab. Lidia Kasarełło

Błyskotliwe, prowokacyjne, dogłębne studium jednego z największych imperiów i jednej z największych cywilizacji starożytnego świata. Gorąco polecam”. - Adrian Goldsworthy.

Nowa, oparta na perskich źródłach historia imperium Achemenidów.

Wielcy Królowie Persji rządzili największym imperium starożytności, rozciągającym się od Libii po stepy Azji i od Sudanu po Pakistan. Sercem ich państwa było legendarne miasto-pałac Persepolis, gdzie achemenidzcy monarchowie utrzymywali pełen niezrównanego przepychu dwór. To stamtąd Cyrus Wielki, Dariusz, Kserkses oraz ich następcy ogłaszali prawa, wysyłali armie i władali swym wielokulturowym imperium.

Achemenidzi byli jednak też jednym z wielkich dysfunkcyjnych rodów w dziejach. Bracia bezwzględnie walczyli o władzę, żony i konkubiny spiskowały, aby wynieść swoich synów na tron, eunuchowie i dworzanie rywalizowali o wpływy i prestiż.

Wiedza o perskim imperium tradycyjnie pochodziła z dzieł jego wrogów, m.in. greckich autorów, takich jak Herodot — tak więc przez całe wieki patrzyliśmy na nie przez pryzmat starożytnych wizji politycznych i kulturowych. Profesor Llewellyn-Jones sięga do oryginalnych achemenidzkich źródeł, w tym inskrypcji, dzieł sztuki i niedawnych odkryć archeologicznych z Iranu, tworząc pasjonującą, autentyczną „perską wersję” tego pierwszego wielkiego imperium starożytności — epoki wielkich królów, niezwykłych osiągnięć kulturowych, cywilizacyjnych i militarnych, imperialnych ambicji i pełnych przepychu rytuałów.