Historia w turystyce kulturowej

Czy istnieje bardziej charakterystyczna potrawa albańska niż byrek?
Dlaczego Albańczycy noszą biało-czerwone bransoletki?
Co to znaczy „dawać komuś na kawę”?
Jeszcze kilka lat temu omijana przez turystów, kojarzona tylko z mafią i bunkrami, Albania staje się coraz bardziej popularna dzięki różnorodności, jaką oferuje: dzięki piaszczystym plażom nad lazurową wodą, imponującym zamkom czy górskim szlakom z zachwycającymi widokami. I choć albańską tożsamość wciąż kształtują honor i besa, a społeczna ocena bywa ważniejsza niż zdanie jednostki, to nikogo nie dziwi tutaj wiara w złe oko, świętowanie Dnia Lata lub bar naprzeciwko meczetu.
Autorka zabiera nas w podróż po mozaikowej rzeczywistości Albanii. Oprowadza po historycznej Krui i zatłoczonym centrum Tirany, wśród jej rozmówców są bywalcy barów, aktywistki i ci, którzy przetrwali czasy komunizmu. W ich historiach wspomnienia z okresu dyktatury przeplatają się z opowieściami o pierwszych feministkach i tradycyjnych kilkudniowych weselach. Przewodniczka odkrywa nieznane oblicze Albanii – krainy orłów, w której wciąż żywa jest legenda Skanderbega, a dwugłowy czarny orzeł, jeśli złapie kogoś w swoje szpony, to łatwo go nie wypuści, bo do tego kraju wraca się wielokrotnie.

A Mountain Tour of the Alps
The Alps are Europe’s biggest and greatest mountain range. Formed millions of years ago, they became a popular destination for travelers in the late eighteenth century – first for adventurers and explorers, then for artists and writers, and finally for everyone who wanted to spend summer in the fresh air of this wonderful scenery or take part in winter sports. Angelika Taschen has followed in their footsteps and collected the finest hotels in the Alpine nations of Germany, Austria, Switzerland, France, and Italy.

They include the Kranzbach near Garmisch-Partenkirchen, built for a British aristocrat, Gasthof Hirschen in the Bregenzerwald, where art-loving visitors have been welcomed since 1755, and the Seehof near Salzburg with its emphasis on contemporary art and fine cuisine. The journey goes to Waldhaus Sils in Sils Maria, where many creative guests have found inspiration, to the Schatzalp in Davos, which Thomas Mann immortalized in literature in “The Magic Mountain”, and to picturesque bed & breakfasts with a personal touch such as Brücke49 in Vals and Maison Bergdorf in Interlaken.

High above Chamonix, mountaineers have stayed overnight for more than 140 years at Refuge du Montenvers with its view of the Mer de Glace, the largest glacier in France. In the exclusive Megève, too, which Baroness Noémie de Rothschild put on the tourist map, travelers experience the Alps à la française in the chalet hotel L’Alpaga; and a bit of Italian dolce vita is provided by stunning addresses in the South Tyrol such as the Ottmangut in Merano, Villa Arnica in Lana with its nostalgic atmosphere, and Pension Briol near Barbiano, constructed in 1928 in the Bauhaus style and extended in 2021 with the addition of two extremely modern buildings.

Podręcznik akademicki do hotelarstwa jest kierowany do wykładowców i studentów uczelni wyższych na kierunkach turystyka i rekreacja oraz hotelarstwo, jak również do praktyków gospodarczych zajmujących się na co dzień zarządzaniem i eksploatacją hoteli.

Książka zawiera kompleksową wiedzę na temat hotelarstwa - jednego z najważniejszych elementów infrastruktury i biznesu turystycznego. Autorzy przedstawiają w nim:
podstawy teoretyczne i terminologię,
rynek usług hotelarskich - współczesne trendy rozwojowe,
zagadnienia związanie z eksploatacją hotelu,
zarządzanie hotelem - z naciskiem na najnowsze trendy, jakość, standaryzację i innowacyjność świadczonych usług,
gastronomię i inne usługi towarzyszące.

Do głównych zalet podręcznika należą:
dostosowanie do programów nauczania,
logiczna struktura i jasność wykładu,
liczne przykłady z polskiej praktyki gospodarczej,
słowniczek podstawowych terminów,
bogata bibliografia,
indeks rzeczowy.

Dziewięćdziesiąt lat temu zauroczeni swoim morzem Polacy zamarzyli o kurorcie z prawdziwego zdarzenia. Jurata natychmiast stała się ulubionym miejscem wakacyjnych pobytów ówczesnych elit. Można tu było spotkać Wojciecha Kossaka, zajeżdżającego przed swój dom lśniącym automobilem. Plażą przechadzał się prezydent Mościcki, a w luksusowych pensjonatach zatrzymywały największe gwiazdy z Bodo, Smosarską i Kiepurą na czele.

Krótka przedwojenna historia zakończyła się we wrześniu 1939 roku. Letnicy wyjechali, a Niemcy skwapliwie korzystali z jurackiej infrastruktury. Odpoczywali tu lotnicy Luftwaffe i młodzież z Hitlerjugend.

Po wojnie władza ludowa usiłowała zmienić elitarny charakter kurortu na egalitarny. W najbardziej atrakcyjnych miejscach wzniesiono ośrodki FWP, wyburzano przedwojenne wille i wycinano sosny. Ale nawet pod nowymi rządami Jurata zachowała swój swobodny styl przechowywany we wspomnieniach i anegdotach.

W XXI wieku w miejscu dawnej Juraty wyrasta nowa, ze szkła, betonu i stali. Historia toczy się dalej.

Anna Tomiak opowiada o nadmorskim kurorcie od jego początków w 1928 roku, przez zmianę w centrum wczasów pracowniczych, aż po powrót do elitarności w latach 90. i czasy współczesne.

Profesor Janusz Sondel (ur. 30 kwietnia 1937 r. – zm. 12 września 2017 r.) był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej romanistyki XX wieku, autorem przekładów źródeł, prac leksykograficznych i studiów z dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego (z którym był związany nieprzerwanie od 1953 r.). Jego pasją była także turystyka. Czynne jej uprawianie łączył z badaniami naukowymi nad prawem turystycznym. Teksty zebrane w oddawanej do rąk czytelników księdze – poświęconej Jego pamięci – odnoszą się właśnie do szeroko rozumianej turystyki. Jest to wspólny motyw zamieszczonych opracowań, niezależnie od tego, czy wyszły spod pióra historyka prawa, czy prawnika zajmującego się współczesną dogmatyką prawniczą. Czytelnik znajdzie więc tu studia dotyczące turystyki w antycznej Grecji i Rzymie – jak na przykład o zakazach przemieszczania się po Imperium Rzymskim, o prawnych regulacjach transportu morskiego, o odpowiedzialności armatorów i oberżystów, o ówczesnych znakach drogowych, jakimi były kamienie milowe. Turystyce w późniejszych czasach poświęcone są między innymi teksty o prawnych uregulowaniach dotyczących podróżujących w okresie średniowiecza pielgrzymów czy też o podróżach kupców, jak również teksty na temat powstawania – znacznie już później – pierwszych towarzystw turystycznych i ich działalności. W księdze znajdują się wreszcie artykuły odnoszące się do różnych zagadnień współczesnego prawa turystycznego, które przez autorów analizowane są od strony praw człowieka, prawa konstytucyjnego, europejskiego, karnego oraz cywilnego.
Słowo od Dziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu
Jagiellońskiego prof. dr. hab. Jerzego Pisulińskiego

Islandia – wyspa aktywnych wulkanów i olbrzymich lodowców, gorących źródeł i tysięcy wodospadów. Miejsce, o którym marzą turyści z całego świata. Obszar równy jednej trzeciej powierzchni Polski zamieszkany przez niespełna czterysta tysięcy osób.
Odkąd Berenika i Piotr, twórcy IceStory.pl, osiedlili się na Islandii, starają się poznać prawdziwe życie w kraju, który kusi i zachwyca surowym pięknem, ale też wiele wymaga od swoich mieszkańców. Przemierzają wyspę w poszukiwaniu opuszczonych miejsc. Odwiedzili Djúpavík leżący na Fiordach Zachodnich – znajdowała się tam jedna z największych na świecie przetwórni rybnych;dziś mieszka tam garstka osób. Udali się na archipelag Vestmannaeyjar – w 1973 roku wybuch wulkanu Eldfell niemal rozpołowił jedną z jego wysp i zmusił mieszkańców do ewakuacji. Przyglądali się niezamieszkałym od lat terenom na wschodzie wyspy, jeździli tam, gdzie kończą się drogi. „Szepty kamieni” ukazują nieznane, nieopisywane w przewodnikach oblicze Islandii. Niczego nie ujmując jej urokowi, dopowiadają niedopowiedziane.
Berenika Lenard i Piotr Mikołajczak napisali wspólnie dwa reportaże o Islandii: Szepty kamieni. Historie z opuszczonej Islandii oraz Zostanie tylko wiatr. Fiordy zachodniej Islandii. W 2021 roku ukazała się również książka Piotra NOrWAY. Półdzienniki z emigracji. Obydwoje są zawodowo związani z branżą turystyczną na wyspie. Berenika stworzyła polską wersję językową strony Guide to Iceland, a obecnie pracuje jako head of localization dla firmy Travelshift. Piotr od 2019 roku prowadzi firmę turystyczną IceStory, oferującą wyjazdy na północ Europy. Mieszkają w Keflavíku. Islandia – kraj wulkanów, gejzerów, wodospadów. Kraj, w którym – jeżeli mówimy o przyrodzie – jest wszystko. A co jest tam, gdzie nie ma nic? W miejscach, do których nie skierują cię popularne przewodniki. Bo czego szukać w nieczynnej amerykańskiej bazie wojskowej czy dawnej norweskiej stacji wielorybniczej. Autorzy opisują czwórkę amerykańskich turystów, którzy pojawili się w jednym z miejsc, w których więcej nie ma, niż jest, i zapytali: „Czy tu w ogóle jest coś ciekawego do zobaczenia?”. Znakomite pytanie, na które w jakiś sposób ta książka odpowiada. Kto wylizuje miski i męczy owce? Co jest między pośladkami trolla? A co jest tam, gdzie nie ma nic? Autorzy chętnie zabierają nas właśnie tam, gdzie nie ma nic. Albo jest bardzo niewiele. „To kraj kompletnie inny niż wszystkie, dający złudzenie, że niemożliwe jest na wyciągnięcie ręki”, piszą Berenika i Piotr. Chcesz poznać inną Islandię niż większość? Przeczytaj inną książkę o Islandii niż większość. Taka moja rada. Teraz pojadę do tego kraju z zupełnie innym nastawieniem. Tomek Gorazdowski, Radio 357 W nutach zaklęty krajobraz Islandii Słuchacze audycji Ciemna Strona Mocy w Trójce, którą przygotowuję i prowadzę od ponad 14 lat, dobrze wiedzą o mojej miłości do islandzkiej muzyki. Wiele utworów potrafi oddać klimat miejsca, w którym powstały, ale chyba żadnych nie da się porównać do tych stworzonych w krainie lodu i ognia. Przyznam, że kiedy pierwszy raz odwiedziłam Islandię, było dla mnie prawdziwym odkryciem, z jaką precyzją można przełożyć dziką naturę na język muzyki. Dogłębnie i do końca zrozumiałam kompozycje Jóhanna Jóhannssona, Björk, Ólafura Arnaldsa, zespołów Sigur Rós czy Múm dopiero wtedy, kiedy wybrałam się samochodem na samotną wyprawę przez Islandię, a moim jedynym towarzyszem podróży była muzyka.