I (nie) żyli długo i szczęśliwie

To miss reading this book would be a deprivation

Los Angeles Times

Sheds remarkable light on the literature, culture and politics of the region...anyone coming fresh to the field will be captivated by the richness, variety, humour and pathos of a classic literature that, through a shared historical experience, transcends national and linguistic boundaries.

CJ Schüler, Independent on Sunday

Cywilizowanie dzieci to swoiste projektowanie dzieci za pomocą norm, wzorców i wartości uważanych w określonych momentach kulturowo-historycznych za pożądane.
 
Przekonanie, że dziecko musi zostać poddane społecznej i kulturowej „obróbce” dotyczącej jego umysłu, emocji i ciała – czyli tytułowemu „cywilizowaniu” – towarzyszy zachodnim praktykom wychowawczym przynajmniej od czasów Oświecenia. Choć procesy te nie są zjawiskiem nowym, ich intensyfikacja i wieloaspektowość — realizowanie wielu, często sprzecznych założeń i oczekiwań wobec dzieci — są warte analizy. W książce przyglądamy się „cywilizowaniu dzieci” w różnych kontekstach historycznych, łącząc metody i perspektywy kulturoznawstwa, antropologii społecznej, historii sztuki, prawa i socjologii. Interdyscyplinarność tego ujęcia służy pokazaniu złożoności procesów społecznego wychowania. Wraz z autorkami rozdziałów czytamy na nowo teorię Norberta Eliasa przez pryzmat badań dzieci i dzieciństwa, zwracając szczególną uwagę na rolę i sprawczość dzieci w tych procesach.

*

Autorkom recenzowanej monografii udało się zaproponować rzeczywiście nowe ujęcie dzieciństwa w zakresie humanistyki i częściowo nauk społecznych. […] Przed pomysłodawczyniami tego tomu nikt nie pokusił się o zbadanie użyteczności Eliasowskiego ujęcia „procesu cywilizowania” w próbach zrozumienia i wyjaśnienia różnych form pojmowania i praktykowania dzieciństwa w nowożytnej Polsce. I już ten fakt świadczy o oryginalności przedstawionego tomu.

Z recenzji Tarzycjusza Bulińskiego

Książka ta jest zbiorem ośmiu studiów. Dwa z nich – pierwsze i ostatnie – publikowane są po raz pierwszy. Pozostałe są mniej lub bardziej przeredagowanymi wersjami artykułów ogłoszonych w ciągu ostatnich kilku lat. Cztery teksty dotyczą autorów działających w pierwszej fazie ruchu humanistycznego w kręgu Akademii Krakowskiej i skupione są wokół takich postaci, jak Konrad Celtis, występujący przeciwko scholastycznemu systemowi nauczania i Janowi z Głogowa jako jego reprezentantowi, wykładający przez jakiś czas w Krakowie śląski uczony Wawrzyniec Korwin (który był uczniem Celtisa) i Paweł z Krosna, pierwszy zwolennik nowego nurtu, który uzyskał oficjalne stanowisko uniwersyteckie. Krąg uczniów Krośnianina reprezentuje Jan z Wiślicy. Kolejne cztery teksty skupiają się wokół związanych z Akademią Krakowską twórców działających w drugiej połowie XVI w.: Grzegorza z Sambora, Benedykta Herbesta (wraz z kręgiem uczniów i przyjaciół) oraz Stanisława Sokołowskiego, również w relacji z uczniami, pośród których wyróżniają się Szymon Szymonowic i Andrzej Schoen.

Wszystkie analizowane w poszczególnych studiach teksty są świadectwem łacińskiej kultury humanistycznej i zamieszczone tu zostały wraz z nimi przeważnie w całości, wraz z moimi przekładami, aby ten zbiór rozważań mógł się stać również zaproszeniem do lektury dzieł dawnych mistrzów.

Autorski wybór felietonów Piotra Wierzbickiego z lat 1957-2022. Poeta, erudyta, znawca Chopina, Bacha, Czechowa i - jak pokazuje jego eseistyczna książka wydana dwa lata temu przez PIW - Mickiewicza, tym razem przypomina się jako felietonista. Nie są to jednak słynne teksty, którymi chłostał i chłoszcze polityków i społeczeństwo, "Domek Baby Jagi" pokazuje Wierzbickiego felietonistę, który podejmuje tematy o wiele cięższego kalibru niż polityka. Próżno szukać tu Wierzbickiego dziennikarza, mamy za to poetę i erudytę.

Porywająca podróż przez dzieje kultury europejskiej! Wielotomową syntezę kontynuuje wędrówka po średniowieczu.
Autor pokazuje Czytelnikowi fascynującą i kontrowersyjną epokę, która głównie dzięki chrześcijaństwu niosła rewolucję cywilizacyjną, zachowując jednocześnie tradycje świata antycznego i przekazując je nowym krajom Europy spoza strefy śródziemnomorskiej. Epoka kojarzona często z zacofaniem, wiarą w czary i inkwizycją jest ukazana w świetle wielkich tradycji średniowiecznej kultury, w tym wartości etycznych kultury rycerskiej, literatury oraz architektury i sztuki zarówno romańskiej, jak i gotyckiej.
Książka jest odzwierciedleniem autorskiej interpretacji procesów, wydarzeń i faktów. Nie zaniedbując zachodnich tradycji średniowiecza, autor sięga po mało znane tradycje Bizancjum, w tym roli pandidakterionu, najstarszego uniwersytetu europejskiego funkcjonującego od 425 roku do upadku Konstantynopola w roku 1453. Publikacja ukazuje kulturę krajów słowiańskich, które do zniszczenia Rusi Kijowskiej przez Tatarów oraz tureckiego podboju Bałkanów były wysoko rozwiniętymi państwami Europy. Opisuje miejsce Polski w kulturze europejskiej średniowiecza, a wyznaczają je m.in. mecenat roztaczany nad artystami jak Wit Stwosz czy udział uczonych Akademii Krakowskiej w kreowaniu prawa międzynarodowego w zwycięskim sporze z Krzyżakami.
Wojciech Lipoński (ur. 1942), anglista i historyk sportu; pracownik naukowy (od 1973), profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (od 1991) oraz Uniwersytetu Szczecińskiego (2014–2018); członek prezydium Komitetu Neofilologicznego Polskiej Akademii Nauk (1999–2002). Autor 19 książek, m.in.: Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich (2017, wyd. 4), Landmarks in British History and Culture (2016, wyd. 2), Historia sportu (2012; nagrodzona Złotym Wawrzynem Olimpijskim PKOl.). Pod auspicjami UNESCO ukazała się jego Encyklopedia sportów świata (2001; wyd. ang. 2003 i franc. 2005). Laureat nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 2006 roku za Dzieje kultury brytyjskiej (2003). W 2013 roku wykładem Kultura europejska a historiografa zachodnia ignorująca Europę na wschód od Łaby – wygłoszonym w Collegium Europaeum w Gnieźnie (druk w cyklu Opuscula Gnesnensia, 2014) – zapoczątkował badania nad dziejami kultury europejskiej, rozwijając je serią wykładów Identity of European Culture na Uniwersytecie Szczecińskim (2016–2018).
Ukazały się:
Dzieje kultury europejskiej. Prehistoria – starożytność
W przygotowaniu:
Dzieje kultury europejskiej. Renesans
Dzieje kultury europejskiej. Barok – oświecenie
Dzieje kultury europejskiej. Wiek XIX

Dr hab. Wacław Pyczek, historyk literatury polskiej, całe życie zawodowe związany z KUL-em, gdzie był zatrudniony jako nauczyciel akademicki, w ostatnich latach jako profesor nadzwyczajny. Interesuje się literaturą romantyczną, zajmuje się także malarstwem w sensie praktycznym i teoretycznym. Jest autorem książek: Jerozolima Słoneczna Juliusza Słowackiego (Lublin 1999) i Motywy pasyjne w liryce wielkich romantyków. Mickiewicz - Słowacki - Krasiński (Lublin 2008). Napisał tez kilkadziesiąt artykułów naukowych, głownie z historii literatury, a także dotyczących malarstwa.

\"Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza, Studia o \"Anhellim\", zawiera sześć artykułów, poświęconych niezwykle \"wizyjnemu\" poematowi Juliusza Słowackiego. Druga, zatytułowana Inne historie, prezentuje cztery szkice analizujące wybrane teksty Malczewskiego, Mickiewicz, Olizarowskiego i Norwida. [...] Studia o \"Anhellim\" lokują Autora książki w ścisłym gronie najważniejszych badaczy twórczości Słowackiego i wnoszą do odczytania tego tekstu zasadnicze i nowe aspekty interpretacyjne. Autor - doskonale orientując się w literaturze przedmiotu - stawia nowe, ważkie zagadnienia, które tylko wyrywkowo lub pobieżnie zostały podjęte przez innych badaczy i krytyków zajmujących się poematem.\"
Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Kaczmarka

\"Tym, co zawsze zwraca uwagę w pracach interpretacyjnych Autora, a co jest też dobrze widoczne w w niniejszej pozycji, jest swego rodzaju delikatność. Nie przesłania on tekstu literackiego ani wielkimi kontekstami, ani ciężkawą, choć modną metodologią, ani swoim ego. Na pierwszym planie jest tu zawsze słowo poetyckie, choc jest ono uczciwie rozświetlane współczesną wrażliwością.Książka ta ma z pewnością swoją wagę, jeśli przyłożyć do niej kryterium doniosłości dla współczesnej refleksji historycznoliterackiej. Dobrze, że teksty te zostały zebrane w jednej książce. Powinna ona być czytana przez wszystkich, którym bliskie jest przekonanie o prymacie poety nad interpretatorem, poezji nad dyskursem, a wizji nad równaniem.\"
Z recenzji dr.hab. Wojciecha Kruszewskiego, prof. KUL