Ilustrowany Słownik Rosyjsko - Polski

Choć świat widziany oczami dziecka jest kolorowy, przyjazny i zaskakujący, skrywa w sobie wiele tajemnic i zagadek, które należy stopniowo odkrywać. W końcu na tym polega uczenie się. Pytanie, jak zachęcić dziecko do nauki. Jak wytłumaczyć mu skomplikowane zjawiska? W jaki sposób zainteresować go tematyką, której nie poświęcało dotąd żadnej uwagi?
Z pomocą przychodzi niniejsza Encyklopedia. Pozycja ta z pewnością nauczy, rozbawi, zaspokoi ciekawość. Poszerzy zdobytą już wiedzę, rozwinie zainteresowania, zaskoczy, aktywuje kreatywność i dziecięcą fantazję. Odpowie na najczęściej zadawane przez najmłodszych pytania: „dlaczego?”, „kto?”, „jak?”, „kiedy?” i „gdzie?”.

Lubisz konie? Rozpocząłeś naukę jazdy konnej albo dopiero się nad tym zastanawiasz?
Ta encyklopedia jest dla ciebie! Znajdziesz tu informacje o wyposażeniu jeźdźca, typach i maściach koni oraz o ich pielęgnacji i cechach charakterystycznych. Autorka krok po kroku nauczy cię, jak zachować się w stadninie lub szkółce jeździeckiej, a także jak przygotować konia do jazdy i prawidłowo na niego wsiadać. Ponadto wskaże ci techniki jazdy, opisze pomoce jeździeckie i przedstawi skalę wyszkolenia konia. Dowiesz się, czym są prawidłowe powodowanie koniem, kadencja, ustawienie, parada czy wyczucie jeździeckie. Poznasz także wiele innych ciekawych terminów.
Książka, którą trzymasz w dłoniach, zarazi cię miłością do koni i uwrażliwi na piękno tych zwierząt. Naukę jazdy konnej ułatwią liczne zdjęcia.

Słownik odgłosów somatycznych odbiega od tradycyjnej słownikowej formuły – jest opowieścią. Opowiadając o dźwiękach, opowiada o człowieku i jego stosunku do świata, przejawach jego obecności i sposobach komunikacji. Niepozorne i zazwyczaj ignorowane dźwięki ludzkiego ciała zgodnie z duchem antropologii codzienności stają się tu metaforami codzienności, jej interpretacjami. Wychodząc od realiów fonicznych, autor słownika sięga do etymologii nazw dźwiękowych. Wydobywa z niej semiologiczne i symboliczne sensy, których echa tropi w najnowszej literaturze polskiej. Ujawnia się jako wnikliwy czytelnik i odsłania jej ukryty, akustyczny wymiar. Tak znajduje sposób poruszania się po dotychczas mało znanych obszarach współczesnej filozofii i wiedzy o kulturze, sytuując się na styku sound studies i somatopoetyki. Dla znawców będzie to praca zawierająca wiele inspirujących pomysłów do dalszych badań nad relacją ciała i dźwięków, dla miłośników literatury – okazja do nowych, nieraz zaskakujących odczytań.

Książka zawiera 400 zdjęć i rysunków oraz atrakcyjny, ilustrowany słownik gwary śląskiej. Za tę książkę autor w 1999 roku otrzymał nagrodę promocyjną im. Korfantego.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN jest największym słownikiem spośród tych, które uczą, jak pisać i mówić poprawnie oraz jakich błędów unikać. Treść słownika została podzielona na dwa tomy (t. I/A–P, t. II/Q–Ż). Tom I i II zawierają: 50 000 haseł, w tym słownictwo współczesne, wyrazy dawne, występujące jeszcze we frazeologizmach i przysłowiach, regionalizmy, słownictwo środowiskowe i potoczne 26 000 komentarzy normatywnych dwie normy językowe: oficjalną i potoczną imiona, nazwiska, skróty i skrótowce, nazwy geograficzne i etniczne – dla wygody włączone alfabetycznie do zasadniczej części słownika Ponadto tom II zawiera: osobny blok haseł problemowych stanowiący obszerne kompendium językowe: akcent, anglicyzmy, antonimia, archaizmy, argotyzmy, augmentativum i ponad 100 innych indeks pojęć omówionych w hasłach problemowych, ułatwiający korzystanie z nich odrębny wykaz cząstek wyrazowych (przedrostków i przyrostków).

12 Część Słownika pod względem liczby biogramów jest zdecydowanie najmniejszym, gdyż weszło do niego tylko 77 życiorysów, ale pod względem objętości jest zbliżony do wcześniejszych tomów. Pojawiło się w nim wiele rodzin, których wcześniej nie opisywaliśmy w naszym wydawnictwie, np. Bajerów (Beyerów) (2), Ciechomskich (3), Dłużewskich (1), Gautierów (1), Głębockich (inna rodzina) (1), Goszczyckich (1), Grabowskich (2) (inna rodzina) Grabowskich (1) (inna rodzina), Horodyskich (1), Jabłońskich (2), Jesków (2), Karpiów (5), Kozarskich (3), Krzyżanowskich (2), Kuesterów (1), Makomaskich (2), Oborskich (1), Orpiszewskich (1), Ożegalskich (2), Szeliskich (6), Ustrzyckich (1), Wawreczków (1), Dunin-Wąsowiczów (1) i Wojciechowskich (1). Pod względem pochodzenia terytorialnego rodziny opisane w zeszycie 12 przypominają omówione we wcześniejszych częściach słownika. Jak zawsze dominują mieszkańcy byłego Królestwa Polskiego i Galicji. Jednak w obecnym zeszycie zdecydowanie przeważają reprezentanci Królestwa (39), z Galicji było tylko 22, z ziem wschodnich razem 12, w tym z Litwy (4) i Białorusi (2), z Wołynia (4), z Podola jedna osoba; z Poznańskiego i Pomorza razem 4. Podziały terytorialne nie zawsze dotyczyły całych rodzin, w niektórych przypadkach poszczególne osoby z tej samej rodziny miały majątki w różnych dzielnicach. Zdziechowscy posiadali majątki na ziemiach wschodnich zaboru rosyjskiego, w Królestwie Polskim, a w okresie międzywojennym także w Poznańskiem. Do Bajerów i Szeliskich należały dobra w byłej Galicji i Królestwie Polskim. Tylko na ziemiach dawnego Królestwa Polskiego gospodarowali: Ciechomscy, Dłużewscy, Dmochowscy, Dzieduszyccy, Gautierowie, Grabowscy, Jabłońscy, Janowscy, Konarscy, Kozarscy, Krassowscy, Krzymuscy, Kuesterowie, Makomascy, Orpiszewscy, Siniarscy-Czapliccy, Swieżawscy, Dunin-Wąsowiczowie, Wiszniewscy, Wodzińscy, Wojciechowscy1. Należy dodać, że w tej licznej reprezentacji ziemiaństwa z byłej Kongresówki, aż 8 rodzin gospodarowało na Kujawach, głównie w powiecie włocławskim (Gautierowie, Krzymuscy, Kuesterowie, Orpiszewscy, Siniarscy-Czapliccy, Dunin-Wąsowiczowie, Wiszniewscy, Wodzińscy). Był to region reprezentowany przez dosyć zamożną grupę ziemian, znaną z nowocześnie prowadzonych gospodarstw. Na terenie Galicji mieszkali: Grodziccy, Horodyscy, Oborscy, Ożegalscy, Romerowie, Trzeciescy, Ustrzyccy, Wawreczkowie, Zakrzeńscy, Żurowscy. Z Litwy byli Karpiowie, Krzyżanowscy i Grabowscy (druga rodzina) z dawnej guberni wołyńskiej. Z Wielkopolski byli Jeskowie i Grabscy. Z dawnej guberni podolskiej Głęboccy. Pod względem społecznym rodziny opisane w tym tomie reprezentują głównie zróżnicowaną grupę średniego ziemiaństwa, od bardziej zamożnych do drobniejszych dziedziców. Do pierwszej grupy można zaliczyć starą rodzinę szlachecką Karpiów, żyjąca od wielu pokoleń na ziemiach litewsko-ruskich dawnej Rzeczypospolitej, a w XIX w. w rosnącym w siłę otoczeniu niemiecko-litewsko-rosyjskim. Niektórzy członkowie rodziny przez kontakty i koligacje ulegli wpływom niemieckim, a także po części litewskim. Mimo różnych trudności utrzymali na Litwie swoje dziedziczne włości do II wojny światowej. Zupełnie z innego środowiska wyszli Wawreczkowie, rodzina pochodzenia śląskiego, drobnomieszczańskiego, której przedstawiciele dzięki zdobytemu wykształceniu i zaradności mogli nabyć majątek ziemski, dokonując przy tym dużego awansu społecznego. Jest to przykład nowego ziemiaństwa w okresie międzywojennym, już niemającego rodowodu szlacheckiego, ani elitarnych koligacji, tylko własną pracą osiągającego sukcesy materialne i społeczne.